Joba 19

Joba 19

Job: Głos nadziei

¹Wtedy Job odpowiedział:

²Jak długo będziecie mnie

dręczyć

i kruszyć słowami?

³Znieważyliście mnie dziesięć razy

i nadal nie wstydzicie się krzywdzić.

⁴Ale niech będzie — zbłądziłem!

Uchybienie po mojej stronie!

⁵Jeśli naprawdę chcecie mieć rację,

udowodnijcie mi, że słusznie

znoszę hańbę.

⁶Wiedzcie jednak, że to Bóg mnie

zaskoczył

i zarzucił na mnie swoją sieć.

⁷Gdy krzyczę: Gwałt! — nie mam

odpowiedzi;

gdy wzywam pomocy —

nie nadchodzi odsiecz.

⁸Zagrodził mi drogę i nie mogę

przejść,

moje ścieżki pogrążył

w ciemności.

⁹Pozbawił mnie godności,

zdjął mi z głowy koronę,

¹⁰z każdej strony mnie bije —

i ulegam,

mą nadzieję wyrwał niczym drzewo.

¹¹Uniósł się na mnie gniewem

i uznał za jednego ze swych

wrogów.

¹²Nadciągnęły wspólnie Jego hufce,

usypały przeciwko mnie wały

i obległy zewsząd mój namiot.

¹³Oddalił ode mnie moich braci,

znajomi biorą mnie za obcego.

¹⁴Opuścili mnie moi krewni

i zapomnieli o mnie bliscy

przyjaciele.

¹⁵Jestem obcy dla domowników, gości

i służących,

stałem się dla nich niczym

cudzoziemiec.

¹⁶Gdy wołam mego sługę,

ten milczy;

muszę go wręcz błagać

o przysługę.

¹⁷Moim oddechem brzydzi się

żona,

jestem obrzydliwością dla

własnych braci.

¹⁸Nawet chłopcy traktują

mnie z pogardą;

kiedy wstaję, robią ze mnie

pośmiewisko.

¹⁹Brzydzą się mną wszyscy

moi powiernicy,

a ci, których kochałem,

zwracają się

przeciw mnie.

²⁰Pozostała ze mnie skóra i kości,

uszedłem ze skórą w zębach.

²¹Zmiłujcie się!

Zmiłujcie się nade mną,

wy, moi przyjaciele,

bo to Bóg dotknął mnie

swoją ręką!

²²Dlaczego mnie prześladujecie,

jak On?

Czy nie dość wam widoku

mego ciała?

²³O, gdyby tak spisano moje słowa,

gdyby tak utrwalono je na piśmie

²⁴żelaznym rylcem i ołowiem —

o, gdyby wykuto je w skale na zawsze!

²⁵Bo ja wiem, że Odkupiciel mój żyje

i że jako ostatni nad prochem powstanie.

²⁶Gdy na mej skórze już

dopełni się

zniszczenie,

wolny od ciała będę oglądał Boga.

²⁷Zobaczę Go sam, osobiście,

moje oczy, niczyje inne —

moje jestestwo już tęskni

za tą chwilą!

²⁸Bo mówicie: Jak można by

go dopaść?

Jak znaleźć powód do wytoczenia

mu sprawy?

²⁹Drżyjcie przed mieczem,

bo ściągacie na siebie

winę!

Gniew za winy sprowadza miecz.

Uprzytomnijcie sobie, że nadchodzi sąd!