Joba 22

Joba 22

Elifaz: Wezwanie do pojednania się z Bogiem

¹Wtedy Elifaz odpowiedział:

²Czy Bóg z człowieka ma

jakiś pożytek?

Rozumny raczej przysparza

zysków sobie.

³Czy Wszechmocnemu zależy,

byś postępował

uczciwie?

Lub czy korzysta z tego, że się

doskonalisz?

⁴Czy On cię karze za twoją

bogobojność?

Czy pozywa cię za nią na sąd?

⁵To raczej twoja niegodziwość

jest wielka

i nie ma końca twoim

przewinieniom!

⁶Musiałeś gdzieś bez powodu

brać zastaw

od swoich braci,

albo półnagich obdzierałeś z szat.

⁷Pewnie zmęczonemu nie podałeś wody

albo głodnemu odmówiłeś chleba.

⁸Być może ziemię rozdzielałeś tylko

wśród wpływowych

lub pozwalałeś w niej mieszkać

tylko szanowanym?

⁹Z niczym wypędzałeś wdowy

i przed sierotami zatrzaskiwałeś drzwi.

¹⁰Właśnie dlatego otaczają cię sidła

i dopada cię nagły strach.

¹¹Nic nie widzisz z powodu ciemności

i walą się na ciebie masy wód.

¹²Czyż Bóg nie mieszka wysoko

na niebie?

Spójrz na najwyższe gwiazdy —

prawda, że wysoko?

¹³A jednak mówisz: Cóż właściwie

Bóg wie?

Czy może sądzić spoza gęstych

obłoków?

¹⁴On nie widzi, bo skrywają Go

ciemne chmury,

gdy przechadza się po sklepieniu

niebios.

¹⁵Czy chcesz się trzymać ścieżki

niegodziwych,

którą kroczyli ludzie

nieprawi,

¹⁶ci, którzy zostali wyrwani

przedwcześnie

i którym fundamenty pozalewała

woda?

¹⁷Czy chcesz być jak ci, którzy

mówili Bogu:

Odstąp od nas!

albo powtarzali: Cóż nam

może zrobić

Wszechmocny?

¹⁸A przecież to On napełniał dobrami

ich domy!

Lecz i ode mnie rady bezbożnych

są dalekie.

¹⁹Widząc wszystko, co takich spotyka,

sprawiedliwi nabierają

otuchy,

a niewinni mogą powiedzieć

z triumfem:

²⁰Czyż nasi przeciwnicy

nie zostali zgubieni?

Czy tego, co po nich zostało,

nie pochłonął ogień?

²¹Pogódź się zatem z Bogiem,

pojednaj się z Nim

i niech zawita u ciebie powodzenie.

²²Zastosuj się do Jego pouczeń

i złóż w swoim sercu Jego słowa!

²³Jeśli zawrócisz do Wszechmocnego,

On cię odbuduje,

tylko oddal nieprawość od swojego

namiotu.

²⁴Wyrzuć w proch drogocenny kruszec,

a złoto Ofiru rzuć między rzeczne skały!

²⁵Niech Wszechmocny będzie twoim

złotem,

Jego uznaj za swe najlepsze srebro.

²⁶Wtedy naprawdę On będzie twoją

rozkoszą,

ku Niemu będziesz wznosił swoje

oblicze.

²⁷Gdy będziesz się modlił, On ciebie

wysłucha,

a ty spełnisz swoje śluby.

²⁸Cokolwiek postanowisz,

to też się powiedzie,

a nad twoimi drogami zajaśnieje

światło.

²⁹Gdyż Bóg — jak zauważyłeś —

utrąca ludzką pychę,

lecz ludziom pokornym zsyła

wybawienie.

³⁰Ocala On nawet tego, kto nie jest

niewinny,

jeśli tylko jest gotów oczyścić

swoje ręce.