Psalmy 42

PSALM 42

Księga Druga

Pieśń tęsknoty za Bogiem

²Tak jak jeleń pragnie wody ze strumienia,

Moja dusza garnie się do Ciebie, Boże!

³Moja dusza pragnie Boga, żywego Boga.

Kiedy wreszcie przyjdę i zjawię się

przed Jego obliczem?

⁴Oto łzy są mi chlebem za dnia oraz nocą,

Bo pytają mnie co dzień: No to gdzie ten twój Bóg?

⁵Tak, pamiętam — i ze łzami wspominam te chwile,[#42:5 Idiom: wylewam na siebie moją duszę , zob. Jb 30:16.]

Kiedy w wielkim tłumie chadzałem do domu Bożego,

A lud świętował radośnie i wyrażał swą wdzięczność.

⁶Dlaczego rozpaczasz, ma duszo,

I dlaczego drżysz we mnie?

Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił,

On moim wybawieniem i On moim Bogiem!

⁷Moja dusza omdlewa we mnie,

Dlatego wspominam Cię z ziemi Jordanu,

Ze szczytów Hermonu, z góry Misar.

⁸Głębia przyzywa głębię w odgłosie

Twych wodospadów,

Przewaliły się nade mną Twe potężne

bałwany i fale.

⁹PAN za dnia okazuje swą łaskę,

W nocy nucę Mu pieśń

I modlę się do Boga mego życia.

¹⁰Mówię do Niego: Moja Skało,

Dlaczego o mnie zapomniałeś?

Dlaczego muszę chodzić zasępiony,

Znosić ucisk ze strony wroga?

¹¹Pomimo moich pokruszonych kości

Ubliżają mi nieprzyjaciele.

Mówią do mnie co dnia:

No to gdzie ten twój Bóg?

¹²Dlaczego rozpaczasz, ma duszo,

I dlaczego drżysz we mnie?

Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił,

On moim wybawieniem i On moim Bogiem!