Pieśni nad pieśniami 2

Pieśń druga: Miłość nienasycona

¹Ja jestem różą Szaronu,[#2:1 Róża , חֲבַצֶּלֶת (), Pnp 2:1.; #2:1 : niziny nadbrzeżne na od Karmelu, Pnp 2:1.]

lilią dolin.

²Jak lilia między cierniami,[#2:2 ciernie , Pnp 2:2.]

tak moja przyjaciółka

pomiędzy córkami.

³Jak jabłoń wśród leśnych drzew,[#2:3 W utworach miłosnych Bliskiego Wschodu jabłoń jest symbolem miłości i płodności, Pnp 2:3.]

tak mój ukochany

pomiędzy synami.

W jego cieniu zapragnęłam

[znaleźć się] i zostać,

jego owoc [okazał się] słodki

dla mego podniebienia.

⁴Wprowadził mnie do winiarni,[#2:4 , הֱבִיאַנִי (): być może: הֲבִיאֻנִי (), Mss G S.]

a jej godłem jest dla mnie miłość.

⁵Pokrzepcie mnie plackami

z rodzynków

i posilcie jabłkami,

bo jestem chora z miłości.

⁶Jego lewa ręka jest pod moją głową,

a jego prawa mnie obejmuje.

⁷Zaprzysięgam was,

jerozolimskie córki,

na gazele lub na polne łanie:

Nie budźcie i nie rozniecajcie

miłości – póki nie zapragnie!

⁸Głos mojego ukochanego!

Oto nadchodzi!

Przeskakuje góry,

skacze przez pagórki!

⁹Mój ukochany przypomina gazelę

lub młodego jelonka!

Oto już stanął –

tuż za naszą ścianą,

zagląda przez okna,

wypatruje przez kraty!

¹⁰Mój ukochany odzywa się

i mówi do mnie:

Wstań, moja przyjaciółko,

moja piękna – i chodź!

¹¹Bo oto minęła zima,

deszcz się skończył –

odszedł on sobie.

¹²Na ziemi pojawiają się kwiaty,

nastał czas pieśni

i głos synogarlicy słychać w naszej

ziemi.

¹³Na figowcu dojrzewają wczesne figi,

a winorośle? [Ich] kwiat wydaje woń.

Wstań, moja przyjaciółko,

moja piękna – i chodź!

¹⁴Moja gołąbko, [ty] z rozpadlin

skalnych,

z kryjówek [górskich] stromizn,

daj mi oglądać twą postać,

usłyszeć twój głos!

Ach, twój głos jest [tak] słodki,

a twoja postać piękna!

¹⁵Połapcie nam lisy,

małe lisy

psujące winnice,

bo nasze winnice kwitną!

¹⁶Mój ukochany jest mój,

a ja jestem jego,

pasącego wśród lilii.

¹⁷Póki oddycha dzień

i uciekają cienie –

wróć, mój ukochany, bądź [znów]

jak gazela

lub młody jelonek na górach Beter!