Mga Awit 32

Paghahayag ng Kasalanan at Kapatawaran

¹Mapalad ang taong pinatawad na ang kasalanan,[#Ro. 4:7-8.]

at pinatawad rin sa kanyang mga pagsalangsang.

²Mapalad ang taong hindi pinaparatangan,

sa harap ni Yahweh'y hindi siya nanlinlang.

³Nang hindi ko pa naihahayag ang aking mga sala,

ako'y nanghina sa maghapong pagluha.

⁴Sa araw at gabi, ako'y iyong pinarusahan,

wala nang natirang lakas sa katawan,

parang hamog na natuyo sa init ng tag-araw. (Selah)

⁵Kaya't ang kasalanan ko'y aking inamin;

mga pagkakamali ko'y hindi na inilihim.

Ako'y nagpasyang sa iyo'y ipagtapat,

at mga sala ko'y pinatawad mong lahat. (Selah)

⁶Kaya ang tapat sa iyo ay dapat manalangin,

sa oras ng kagipitan, ikaw ang tawagin,

at sa bugso ng baha'y di sila aabutin.

⁷Ikaw ang aking lugar na kublihan;

inililigtas mo ako sa kapahamakan.

Aawitin ko nang malakas,

pag-iingat mo't pagliligtas. (Selah)

⁸Ang sabi ni Yahweh, “Aakayin kita sa daan,

tuturuan kita at laging papayuhan.

⁹Huwag kang tumulad sa kabayo, o sa mola na walang pang-unawa,

na upang sumunod lang ay hahatakin pa ang renda.”

¹⁰Labis na magdurusa ang taong masama,

ngunit ang tapat na pag-ibig ni Yahweh

ang mag-iingat sa sinumang nagtitiwala sa kanya.

¹¹Lahat ng tapat kay Yahweh, magalak na lubos,

dahil sa taglay nilang kabutihan ng Diyos;

sumigaw sa galak ang lahat ng sa kanya'y sumusunod!