Księga Psalmów 58

¹Przewodnikowi chóru na nutę: „Nie zatracaj”. Klejnot Dawida.

²Czy to oniemiałym głosicie sprawiedliwość? Czy rzetelnie sądzicie synów ludzkich?

³Raczej w sercu knujecie nieprawości, a w kraju torujecie drogę gwałtem waszych rąk.

⁴Odszczepili się złoczyńcy od chwili urodzenia, kłamcy błądzą od łona matki.

⁵Ich jad na podobieństwo jadu węża; jak gdyby głuchej żmii, która zatula swoje ucho,

⁶by nie słyszeć głosu zaklinaczy, biegłego w czarach truciciela.

⁷Boże, pokrusz zęby w ich ustach; WIEKUISTY, pogruchocz szczęki lwiąt.

⁸Niech się rozpłyną jak woda, niech zniszczeją; niech się pokruszą, kiedy nałożą swoje strzały.

⁹Niech znikną jak ślimak, co się rozpływa; niechaj nie oglądają słońca jak poroniony płód niewiasty.

¹⁰Nim wasze garnki rozgrzeje ogień cierni, żywą jak też i opaloną gałąź wiatr rozwieje.

¹¹Ucieszy się sprawiedliwy, bowiem zobaczy pomstę, a swoje stopy unurza w krwi złoczyńcy.

¹²Człowiek powie: Zaprawdę, oto sprawiedliwy zbiera swój owoc; zaprawdę, jest Bóg, sędzia na ziemi.