Księga Kaznodiei Salomona 1

Wszystko jest marnością

¹Słowa Kaznodziei, syna Dawida, króla w Jeruzalemie.

²Marność nad marnościami,[#Ps. 62,10]

mówi Kaznodzieja,

marność nad marnościami,

wszystko marność.

³Jaki pożytek ma człowiek z całego swego trudu,[#Kazn. 2,22; Job 7,1—4]

który znosi pod słońcem?

⁴Pokolenie odchodzi i pokolenie przychodzi,[#Ps. 90,3]

ale ziemia trwa na wieki.

⁵Słońce wschodzi i słońce zachodzi,

i śpieszy do swego miejsca,

gdzie znowu wschodzi.

⁶Wiatr wieje ku południowi

i skręca ku północy;

wiatr ustawicznie krąży

i w swym biegu okrężnym wraca.

⁷Wszystkie rzeki płyną ku morzu,

a jednak morze nie wzbiera;

w dalszym ciągu płyną rzeki do miejsca,

do którego zdążają.

⁸Ludzie się trudzą mówieniem,[#Przyp. 27,20]

lecz i tak nikt wszystkiego nie wypowie.

Oko nie nasyci się widzeniem,

a ucho nie zadowoli się słyszeniem.

⁹To, co było, znowu będzie,[#Kazn. 3,15]

a co się stało, znowu się stanie:

nie ma nic nowego pod słońcem.

¹⁰Czy jest coś, o czym można by powiedzieć:

Oto jest coś nowego?

Dawno to już było w czasach, które były przed nami.

¹¹Nie pamięta się o tych, którzy byli poprzednio,

ani o tych, którzy będą potem;

także o nich nie będą pamiętali ci, którzy po nich przyjdą.

Życiowe doświadczenie mędrca

¹²Ja, Kaznodzieja, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalemie.

¹³Postanowiłem szczerze mądrością zgłębić i zbadać wszystko,

co się działo pod niebem:

Jest to żmudne zadanie, jakie zadał Bóg synom ludzkim,

aby się nim trudzili.

¹⁴Widziałem wszystkie sprawy,

które się dzieją pod słońcem,

a wszystko to jest marnością

i gonitwą za wiatrem.

¹⁵To, co krzywe, nie da się wyprostować,

a to, czego brakuje, nie da się policzyć.

¹⁶Toteż pomyślałem w sercu swoim tak:[#Kazn. 2,9; I Król. 3,12]

Oto stałem się wielki

i zdobyłem więcej mądrości niż wszyscy,

którzy byli przede mną w Jeruzalemie,

a moje serce poznało wiele mądrości i wiedzy.

¹⁷I postanowiłem szczerze poznać mądrość i wiedzę,[#Kazn. 7,25]

szaleństwo i głupotę; lecz poznałem, że i to jest gonitwą za wiatrem.

¹⁸Bo gdzie jest wiele mądrości, tam jest wiele zmartwienia;

a kto pomnaża poznanie, ten pomnaża cierpienie.