Jeremiasza 17

Jeremiasza 17

Wyraźny grzech Judy

¹Grzech Judy wykuty jest

rylcem żelaznym,

ostrzem z krzemienia

wyryty na tablicy ich serca

i na rogach ich ołtarzy —

²ku pamięci ich synów.

Ich ołtarze i słupy aszery widać

wśród zielonych drzew,

na wysokich wzgórzach

³i na mej górze między

pagórkami.

Twoje bogactwo, wszystkie

twe skarby

wydam na łup,

twoje wzgórza jako zapłatę

za grzech

w obrębie wszystkich twych granic.

⁴I wypuścisz z ręki dane ci

przeze Mnie dziedzictwo,

sprawię też, że będziesz służył

swoim wrogom

w ziemi, której dotąd nie znałeś,

gdyż roznieciłeś ogień

mojego gniewu —

i będzie płonął na wieki.

Pochwała ufania PANU

⁵Tak mówi PAN :

Przeklęty człowiek, który polega

na człowieku

i to, co śmiertelne, czyni

swym oparciem,

a od PANA odwraca swoje serce!

⁶Przypomina on jałowiec na stepie,

nieświadomy, że nadchodzi coś dobrego,

rośnie bowiem w miejscach

wysuszonych,

w ziemi słonej, pozbawionej

mieszkańców.

⁷Błogosławiony człowiek, który

polega na PANU ,

i PAN jest jego ufnością!

⁸Jest on jak drzewo zasadzone

nad wodą,

które nad potokiem zapuszcza

swe korzenie,

nie boi się nadchodzących upałów,

jego liść pozostaje zielony,

nie martwi się też w roku niedostatku,

nie przestaje wydawać owocu.

Modlitwa o uzdrowienie i ratunek

⁹Zdradliwe jest serce, bardziej

niż wszystko inne,

nieuleczalnie chore,

kto zdoła je poznać?

¹⁰Ja, PAN , przenikam motywy,

poddaję próbie zamiary,

aby oddać każdemu według

jego dzieła,

stosownie do owoców jego czynów.

¹¹Kuropatwę, która wylęga to,

czego nie zniosła,

przypomina ten, kto zdobywa

bogactwo, ale w sposób

nieprawy.

W połowie swych dni je utraci,

a u swego kresu okaże się,

że był głupcem.

¹²Tronem chwały, wywyższonym

od początku,

jest miejsce naszej świątyni.

¹³Nadziejo Izraela, PANIE !

Wszyscy, którzy Cię opuszczają,

bardzo się zawiodą;

odchodzący od Ciebie

zostaną spisani na straty,

gdyż opuścili PANA , źródło

wód życia!

¹⁴Uzdrów mnie, PANIE ,

a będę uzdrowiony,

wybaw mnie, a będę wybawiony,

ponieważ Ty jesteś moją

pieśnią pochwalną!

¹⁵Są tacy, którzy mówią do mnie:

Więc jak jest z tym Słowem PANA ?

Kiedy wreszcie się spełni?

¹⁶Bo ja nie uchylałem się

od przewodzenia

im w Twoim imieniu,

ale też nie pragnąłem, by nastał

dzień klęski.

Ty wiesz, co wyszło z moich ust,

było to jawne przed Tobą.

¹⁷Nie bądź mi postrachem,

Ty, moja ucieczko w dniu niedoli!

¹⁸Niech wstyd okryje moich

prześladowców,

ja niech nie będę zawstydzony.

Niech na nich spadnie przerażenie,

ja zaś niech będę spokojny!

Sprowadź na nich dzień nieszczęścia

i zniszcz ich podwójnym zniszczeniem.

Nakaz święcenia szabatu

¹⁹PAN skierował do mnie takie słowa: Idź i stań w bramie, z której korzystają wszyscy ludzie, nie wyłączając królów Judy, oraz we wszystkich bramach Jerozolimy

²⁰i mów do przechodniów: Słuchajcie Słowa PANA , królowie judzcy, cała Judo i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, którzy wchodzicie przez te bramy!

²¹Tak mówi PAN : Jeśli zależy wam na życiu, to się strzeżcie! Nie noście ciężarów w dzień szabatu. Nie wnoście ich w bramy Jerozolimy!

²²Nie wynoście też ciężarów z waszych domów w dzień szabatu. Nie wykonujcie w tym dniu żadnej pracy. Raczej święćcie dzień szabatu, tak jak nakazałem waszym ojcom!

²³Oni jednak nie byli Mi posłuszni. Nie przejęli się moimi słowami. Przeciwnie, okazali się uparci. Nie chcieli słuchać ani przyjąć pouczenia.

²⁴Wy natomiast, jeśli uważnie będziecie Mnie słuchać — oświadcza PAN — i nie będziecie wnosić ciężarów w bramy tego miasta w dzień szabatu, jeśli będziecie ten dzień święcić, nie wykonując w nim żadnej pracy,

²⁵to przez bramy tego miasta będą wchodzić królowie i książęta zasiadający na tronie Dawida. Będą w nie wjeżdżać na wozach i koniach, oni i ich książęta, mieszkańcy Judy i Jerozolimy — i będzie to miasto zamieszkane na wieki.

²⁶Będą przychodzić ludzie z miast Judy, z okolic Jerozolimy, z ziemi Beniamina, z Szefeli, z pogórza i z Negebu i przynosić całopalenia, ofiary krwawe, ofiary z pokarmów, kadzidła i ofiary dziękczynne do świątyni PANA .

²⁷Lecz jeśli nie będziecie Mi posłuszni i nie będziecie święcić dnia szabatu, jeśli będziecie wnosić w tym dniu ciężary w bramy Jerozolimy, to rozpalę ogień w jej bramach, pochłonie on pałace Jerozolimy — i nie zgaśnie.