The chat will start when you send the first message.
1Oto imiona synów Izraela przybyłych z Jakubem do Egiptu – każdy przybył ze swoim domem:[#1:1 , שְׁמוֹת (): stąd hebrajska nazwa Księgi Wyjścia, Wj 1:1.; #1:1 G dod.: , gr. τῷ πατρὶ αὐτῶν.; #1:1 Lub: rodzinami.]
2Ruben, Symeon, Lewi i Juda;
3Issachar, Zebulon i Beniamin;
4Dan i Naftali, Gad i Aszer.[#Rdz 35:23-26; 46:27]
5A było wszystkich dusz, które wyszły z lędźwi Jakuba, dusz siedemdziesiąt, Józef zaś był już w Egipcie.[#1:5 MT PS; 4QExodᵇ 4QGen-Exodᵃ; G, pod. jak Rdz 46:27: , πέντε καὶ ἑβδομήκοντα, Wj 1:5.; #Rdz 46:26-27]
6Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.
7A synowie Izraela byli płodni i mnożyli się, i stawali się liczni, i potężnieli coraz bardziej i bardziej, i ziemia była nimi zapełniona.[#1:7 , וַיִּשְׁרְצוּ, lub: zaroili się , zob. Rdz 1:21.; #Rdz 1:28; 15:5; Dz 7:17; #1:7 , Wj 1:7.]
8Nastał też w Egipcie nowy król, który nie znał Józefa.[#1:8 W zależności od przyjętej chronologii mógł to być Ahmose (1570-1546 r. p. Chr.) lub założyciel potężnej XVIII dynastii Totmes I (1504-1492 r. p. Chr.). Za czasów tej dynastii pokonano Hyksosów i przywrócono Egiptowi suwerenność. Nowi władcy mogli być zaniepokojeni rozwojem ludności semickiej na swoim terytorium. Takie datowanie oznaczałoby, że Jakub przybył do Egiptu ok. 1876 r. p. Chr. Historia Józefa przypadałaby na okres sprzed panowania Hyksosów, które rozciągało się na lata 1720-1570 p. Chr. Śmierć Józefa miałaby miejsce ok. 1806 r. p. Chr., na kilka lat przed upadkiem XII dynastii i jednocześnie końcem średniego królestwa. Stosunki między Hyksosami, należącymi do ludów semickich, a Izraelitami mogły być przyjazne, szczególnie że ci pierwsi mogli być podejrzliwi wobec Egipcjan, Wj 1:8.; #Dz 7:18]
9I powiedział do swego ludu: Oto lud synów Izraela stał się liczniejszy i potężniejszy niż my.
10Postąpmy z nim mądrze, aby się nie rozrastał, bo gdyby spotkała nas wojna, mógłby i on dołączyć do tych, którzy nas nienawidzą, i walczyć przeciw nam – i odejść z tej ziemi.[#1:10 Lub: pójść w górę .; #Dz 7:19]
11Ustanowiono zatem nad nim książąt nad przymusowymi robotnikami, po to, by gnębili go ciężkimi robotami – a budowano wtedy dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses.[#1:11 Lub: naczelników .; #Pwt 20:11; Joz 17:13; 1Krl 9:15, 21; #1:11 , עָרֵי מִסְכְּנוֹת: wg G: , .; #1:11 : 27 km od Ramses, wsp. Tell el Retabe (?).; #1:11 : położone we części delty Nilu, wsp. Qantir, 19 km od Tanisu. Wykopaliska potwierdziły dane biblijne. Nazwa nie dowodzi, że panował wówczas Ramzes II (1304-1236 r. p. Chr.), a w konsekwencji, że faronem Wyjścia był Merenptah, Wj 1:11. G dod.: , καὶ Ων ἥ ἐστιν Ἡλίου πόλις.]
12Lecz im bardziej go gnębili, tym stawał się liczniejszy i tym bardziej się rozrastał – i wzdrygano się przed synami Izraela.[#1:12 , וַיָּקֻצוּ (), tj. wzdrygano się z niechęci (l. obrzydzenia) lub ze strachu.]
13I zmusili Egipcjanie synów Izraela do pracy pod przymusem,
14i uprzykrzali im życie ciężką pracą w glinie i przy cegłach, i najróżniejszą pracą na polu, a wszystkie te prace, które wykonywali, [wykonywali] pod przymusem.
15Powiedział też król Egiptu do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga miała na imię Pua:[#1:15 , שִׁפְרָה (), czyli: , .; #1:15 , פּוּעָה (), czyli: .]
16Gdy będziecie przy porodach Hebrajek, patrzcie na stolik: Jeśli to syn, uśmiercajcie go, a jeśli to córka, niech zostanie przy życiu.[#1:16 , וּרְאִיתֶן עַל־הָאָבְנָיִם: chodzi o stolik (być może ze względu na – stolik z szufladką) używany przez położne przy odbieraniu porodów; l. , Wj 1:16.]
17Położne jednak bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król Egiptu, ale zostawiały chłopców przy życiu.
18Wtedy król Egiptu wezwał położne i powiedział do nich: Dlaczego uczyniłyście tę rzecz i zostawiałyście chłopców przy życiu?[#1:18 Wg PS:]
19A położne odpowiedziały faraonowi, że Hebrajki nie są jak kobiety egipskie, bo są one żywotne – rodzą, zanim przyjdzie do nich położna![#1:19 , Wj 1:19.]
20Bóg zaś darzył położne tym, co dobre, a lud mnożył się i bardzo potężniał.[#1:20 Wg PS .]
21A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je domami.[#1:21 Lub: rodzinami.]
22Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego syna, który się urodzi – wrzućcie go do Nilu; a każdą córkę pozostawcie przy życiu![#Dz 7:19]