Wyjścia 2

Narodziny i dzieciństwo Mojżesza

¹A pewien człowiek z domu Lewiego poszedł i pojął [za żonę] córkę z domu Lewiego.[#Wj 6:20]

²I poczęła ta kobieta, i urodziła syna. Widząc zaś, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące.[#2:2 , וַתִּצְפְּנֵהוּ, lub: chroniła go niczym skarb .; #Dz 7:20; Hbr 11:23]

³A gdy nie mogła go już ukrywać, wzięła dla niego kosz z trzciny, powlokła go smołą i żywicą i umieściła w nim dziecko – i umieściła [je] w sitowiu na brzegu Nilu.[#2:3 PS dod.: , אִמּוֹ; por. G: ἡ μήτηρ αὐτοῦ.; #2:3 , תֵּבָה (), lub: arkę , zob. Rdz 7:1, lub: skrzynię .; #2:3 , בַחֵמָר וּבַזָּפֶת, lub: smołą i pakiem (l. ), zob. Rdz 11:3; w Iz 34:9 זֶפֶת jako .; #2:3 Wj 2:3.]

⁴Jego siostra zaś ustawiła się z daleka, aby wiedzieć, co się z nim stanie.[#2:4 : w PS poprawna forma (?): וַתִּתְיַצַּב, Wj 2:4.]

⁵Wtedy zeszła córka faraona, aby wykąpać się w Nilu, a jej dziewczęta przechadzały się nad brzegiem Nilu. Wtedy zobaczyła koszyk pośród sitowia i posłała swoją niewolnicę, aby go zabrała.[#2:5 Być może chodzi o Hatszepsut, córkę Totmesa I, Wj 2:5.; #2:5 , נְעָרוֹת (), l. .; #2:5 , אָמָה (), l. .]

⁶A gdy otworzyła i zobaczyła go – dziecko – oto był to chłopiec, który płakał. I zlitowała się nad nim. Powiedziała: To jedno z dzieci hebrajskich.

⁷Wtedy jego siostra powiedziała do córki faraona: Czy mam pójść i zawołać ci jakąś kobietę, mamkę, spośród Hebrajek, by karmiła ci to dziecko?

⁸I odpowiedziała jej córka faraona: Idź! Młoda dziewczyna poszła i zawołała matkę dziecka.[#2:8 , עַלְמָה (), lub: młoda kobieta, dojrzała panna , G w Iz 7:14 tłumaczy jako , παρθένος.; #Wj 6:20]

⁹Wówczas córka faraona powiedziała jej: Zabierz to dziecko i wykarm mi je, a ja dam ci twoją zapłatę. Wzięła więc kobieta dziecko i wykarmiła je.

¹⁰A gdy dziecko podrosło, przyprowadziła je do córki faraona – i był jej za syna. I nadała mu imię Mojżesz, bo powiedziała: Z wody go wyciągnęłam.[#2:10 , מֹשֶׁה (), w zal. od przyjętej etymologii: (1) go, מְשִׁיתִהוּ, skrócone, oparte na podobieństwie brzmienia (paronomazji); (2) (?), od hieroglif. egip. , czyli: l. (por. , ). Warto zauważyć, że imię מֹשֶׁה przypomina swoją formą imiesłów czynny, czyli: .]

Mojżesz wśród swoich

¹¹I stało się w tych dniach, kiedy Mojżesz już dorósł, że wyszedł do swoich braci i przyglądał się ich przymusowym robotom. Wtedy zobaczył pewnego Egipcjanina, który bił Hebrajczyka, jednego z jego braci.[#Dz 7:23; Hbr 11:24]

¹²Rozejrzał się więc dookoła, zobaczył, że nikogo nie ma, powalił Egipcjanina – i zagrzebał go w piasku.[#2:12 Lub: zabił .]

¹³Wyszedł też następnego dnia, a oto dwaj mężczyźni, Hebrajczycy, szarpali się [ze sobą]. Wtedy powiedział do winnego: Dlaczego bijesz swego bliźniego?[#2:13 , רָשָׁע, lub: niegodziwego, bezbożnego .]

¹⁴A [ten] odpowiedział: Kto cię ustanowił księciem i sędzią nad nami? Czy ty mówisz, że chcesz mnie zabić, tak jak zabiłeś Egipcjanina? Wtedy Mojżesz przestraszył się, bo powiedział: Na pewno wydała się sprawa![#2:14 , שַׂר וְשֹׁפֵט: pleonazm l. hend., por. Kpł 21:9; Sdz 6:8; 2Sm 1:14; Est 7:6.; #Dz 7:23-28; #2:14 G dod.: , ἐχθές, zob. Dz 7:28.]

¹⁵I [rzeczywiście] usłyszał faraon o tej sprawie, i próbował zabić Mojżesza, lecz Mojżesz uciekł przed faraonem i zatrzymał się w ziemi Midianitów – i zatrzymał się przy studni.[#Dz 7:29; Hbr 11:27; #2:15 Midianici , Wj 2:15.]

Mojżesz w Midianie

¹⁶Pewien zaś kapłan Midianitów miał siedem córek. [Te] przyszły, zaczęły czerpać [wodę] i napełniać poidła, by napoić owce swego ojca,

¹⁷ale przyszli pasterze i odpędzili je. Wtedy Mojżesz wstał i wybawił je – i napoił ich owce.

¹⁸Gdy więc przyszły do Reuela, swego ojca, [ten] powiedział: Dlaczego dziś pośpieszyłyście z przyjściem?[#Wj 3:1; 4:18; 18:1-2; Lb 10:29; #2:18 , רְעוּאֵל (), czyli: , wg G: , Ραγουηλ.]

¹⁹A one odpowiedziały: Jakiś Egipcjanin wybawił nas z ręki pasterzy, a też obficie naczerpał nam [wody] i napoił owce.

²⁰Zapytał więc swoje córki: A gdzie on jest? Dlaczego to zostawiłyście tego człowieka? Przywołajcie go, niech zje posiłek.[#2:20 , Wj 2:20.; #2:20 Lub: niech spożyje chleba .]

²¹Mojżesz zgodził się pozostać u tego człowieka, a [ten] dał Mojżeszowi Syporę, swoją córkę, za żonę.[#2:21 Sypora , צִפֹּרָה (), czyli: .; #2:21 , dodane za PS, por. G: καὶ ἐξέδοτο Σεπφωραν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ Μωυσῇ γυναῖκα.]

²²I urodziła syna, i dał mu na imię Gerszom, bo powiedział: Stałem się przychodniem w obcej ziemi.[#2:22 , גֵּרְשֹׁם (), czyli: (1) ; (2) l. , zob. 1Krn 6:1, 16.]

Wysłuchana modlitwa

²³I stało się po wielu tych dniach, że umarł król egipski. Synowie Izraela wzdychali z powodu [ciężkiej] pracy i wołali – i dotarło do Boga ich wołanie o pomoc z powodu pracy.

²⁴I usłyszał Bóg ich jęk, i wspomniał Bóg na swoje przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem.[#Rdz 15:13-14]

²⁵I wejrzał Bóg na synów Izraela – i przejął się Bóg.[#Dz 7:34-35; #2:25 , וַיֵּדַע אֱלֹהִים (), l. ; wg G: , καὶ ἐγνώσθη αὐτοῖς.]