The chat will start when you send the first message.
1Wtedy Mojżesz odezwał się i powiedział: A co, jeśli mi nie uwierzą i nie usłuchają mego głosu, lecz powiedzą: JHWH nie objawił się tobie?[#4:1 Wg G:]
2JHWH zaś powiedział do niego: Cóż to masz w swojej ręce? I odpowiedział: Laskę.
3I powiedział: Rzuć ją na ziemię! I rzucił ją na ziemię, a ona zamieniła się w węża – i Mojżesz uciekł przed nim.[#4:3 , לְנָחָשׁ (): zob. Wj 7:9, gdzie odpowiednikiem węża zdaje się być תַּנִּין ().]
4Wtedy powiedział JHWH do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon – i wyciągnął swą rękę i uchwycił go, a on zamienił się w laskę w jego dłoni. –
5[To] po to, aby uwierzyli, że ukazał ci się JHWH , Bóg ich ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.[#4:5 : brak w G.]
6I powiedział jeszcze JHWH do niego: Włóż swoją rękę w zanadrze. I włożył swoją rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, oto jego ręka – pokryta trądem jak śniegiem![#4:6 Określenie , צָרוּעַ (), mogło ozn. osoby cierpiące również na inne schorzenia skórne.]
7I powiedział: Włóż ponownie swą rękę w zanadrze. I włożył swą rękę ponownie w zanadrze, a gdy ją wyjął ze swego zanadrza – oto znów była jak jego ciało!
8Jeśli więc nie uwierzą ci i nie posłuchają głosu pierwszego znaku, to uwierzą głosowi następnego znaku.
9I stanie się – jeśli nie uwierzą nawet tym dwóm znakom i nie posłuchają twojego głosu – że weźmiesz [trochę] wody z Nilu i wylejesz ją na suchy grunt i stanie się tak, że woda, którą wziąłeś z Nilu, zamieni się w krew na suchym gruncie.
10Wtedy Mojżesz powiedział do JHWH : Ach, Panie, nie jestem ja człowiekiem wymownym, [nie byłem nim] też wczoraj ani też przedwczoraj, ani od chwili Twojego mówienia do Twego sługi, gdyż jestem ja [człowiekiem] ciężkich ust i ciężkiego języka.[#4:10 , אִישׁ דְּבָרִים: idiom: .; #4:10 wczoraj ani przedwczoraj , גַּם מִתְּמוֹל גַּם מִשִּׁלְשֹׁם: idiom: .]
11A JHWH powiedział do niego: Kto przyprawił człowiekowi usta albo kto czyni go niemym albo głuchym, albo widzącym, albo niewidomym? Czyż nie Ja, JHWH ?
12Teraz więc idź, a Ja JESTEM z twoimi ustami i pouczę cię, co masz powiedzieć.[#4:12 , אָנֹכִי אֶהְיֶה (), lub: Ja BĘDĘ .]
13A [on] powiedział: Ach, Panie, poślij, proszę, kogo innego![#4:13 […], שְׁלַח־נָא בְּיַד־תִּשְׁלָח, lub: poślij, proszę, za pośrednictwem (l. idiom: ), . Wg G: (l. ) , καὶ εἶπεν Μωυσῆς δέομαι κύριε προχείρισαι δυνάμενον ἄλλον ὃν ἀποστελεῖς.]
14Wtedy zapłonął gniew JHWH na Mojżesza i powiedział: Czy nie ma Aarona, twego brata, Lewity? Wiem, że on jest wymowny; a także oto wyszedł on już, aby cię spotkać, a gdy cię zobaczy, ucieszy się w swoim sercu.[#4:14 : określenie to w tym kontekście może być późniejszym dodatkiem redakcyjnym.]
15I będziesz mówił do niego, i włożysz słowa w jego usta, a Ja JESTEM z twoimi ustami i z jego ustami, i pouczę was, co macie czynić.
16On będzie mówił za ciebie do ludu i będzie on, będzie tobie za usta, a ty będziesz mu za Boga.
17A laskę tę weź do swojej ręki, bo nią będziesz dokonywał znaków.
18Poszedł zatem Mojżesz z powrotem do Jetra, swego teścia, i powiedział do niego: Pozwól mi, proszę, wrócić do moich braci, którzy są w Egipcie, aby zobaczyć, czy jeszcze żyją. I powiedział Jetro do Mojżesza: Idź w pokoju![#4:18 , יֶתֶר (), czyli: . Imię w innej formie, niż w Wj 3:1. PS i G odzwierciedlają formę taką jak w Wj 3:1.; #4:18 Wygląda na to, że Mojżesz nie był zbyt wylewny w informacjach.]
19Powiedział też JHWH do Mojżesza w Midianie: Idź, wróć do Egiptu, bo zmarli wszyscy ludzie szukający twojej duszy.[#4:19 […], הַמְבַקְשִׁים אֶת־נַפְשֶׁךָ, idiom: . Tym czyhającym na życie Mojżesza mógł być Totmes III (1504-1450 r. p. Chr.) z XVIII dynastii, który panował wystarczająco długo, jak na czterdziestoletni pobyt Mojżesza w Midianie. Mojżesz zatem mógł powrócić ok. 1450 r. p. Chr., a faraonem Wyjścia mógł być Amenhotep II. Długo panował również Ramzes II (1304-1236 r. p. Chr.), lecz powrót Mojżesza w 1236 r. wydaje się zbyt późny, Wj 4:19.]
20Wziął zatem Mojżesz swoją żonę i swoich synów, i wsadził ich na osła, i wrócił do ziemi egipskiej; wziął też Mojżesz laskę Bożą do swojej ręki.[#Wj 18:2-4]
21I powiedział JHWH do Mojżesza: Gdy będziesz szedł, aby wrócić do Egiptu, dopatrz wszystkich cudów, które włożyłem ci w twoją rękę, i dokonaj ich wobec faraona, a Ja zatwardzę jego serce, tak że nie wypuści ludu.[#Rz 9:18]
22I powiesz do faraona: Tak mówi JHWH : Izrael jest moim pierworodnym synem.
23I mówię do ciebie: Wypuść mojego syna, aby mi służył, a jeśli odmówisz jego wypuszczenia, oto Ja zabiję twojego pierworodnego syna.[#4:23 Wg G: , τὸν λαόν μου.; #Wj 12:29]
24W drodze zaś, w miejscu noclegu, JHWH spotkał go i zamierzał go zabić.[#4:24 Wg G: , ἄγγελος κυρίου.; #4:24 Być może wydarzenie to należałoby rozpatrywać w podobnych kategoriach co test wiary Abrahama (Rdz 22) i zmagania Jakuba z Bogiem (Rdz 32:22-32).]
25Wtedy Sypora wzięła [ostry] krzemień, odcięła napletek swego syna, dotknęła jego stóp i powiedziała: Jesteś mi oblubieńcem krwi.[#4:25 Wygląda na to, że Eliezer, drugi syn Mojżesza, nie był obrzezany, mógł on w tym czasie być niemal dorosłym człowiekiem.; #4:25 Stopy : być może euf. ozn. narządy płciowe, por. Pwt 28:57; Iz 6:2; 7:20; Ez 16:25. Jeśli w tym przypadku tak jest, to Sypora dotknęła napletkiem syna narządów płciowych Mojżesza.; #4:25 Być może chodzi o to, że ratując Mojżesza od śmierci, Sypora odzyskała go po raz drugi, jako męża, tym razem poprzez krew swojego syna. Wg G: , ἔστη τὸ αἷμα τῆς περιτομῆς τοῦ παιδίου μου.]
26I odstąpił od niego. Wtedy powiedziała: Oblubieńcem krwi przez obrzezanie.[#4:26 , מִמֶּנּוּ: wg PS: , מִמֶּנָּה. W G pod. jak w MT.]
27I powiedział JHWH do Aarona: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. I poszedł, i spotkał go przy górze Bożej, i pocałował go.
28A Mojżesz przekazał Aaronowi wszystkie słowa JHWH , który go posłał, i [opowiedział mu o] wszystkich znakach, których [dokonanie] mu przykazał.
29Potem poszedł Mojżesz z Aaronem i zebrali wszystkich, [którzy byli] starszymi synów Izraela,[#4:29 Wg PS: , .]
30i Aaron przekazał im wszystkie słowa, które JHWH wypowiedział do Mojżesza, [ten] zaś dokonał znaków na oczach ludu.
31I lud uwierzył. A gdy usłyszeli, że JHWH nawiedził synów Izraela i że dostrzegł ich niedolę, pochylili się i złożyli pokłon.[#4:31 Wg PS: , .; #4:31 , וַיִּשְׁמְעוּ (): wg G: , καὶ ἐχάρη, hbr. וַיִּשְׂמְעוּ ().]