The chat will start when you send the first message.
1I powiedział JHWH do Abrama: Wyjdź ze swojej ziemi i z [grona] swoich krewnych, i z domu swego ojca do ziemi, którą ci wskażę,[#12:1 Wydarzenia z życia Abrama, a potem Abrahama: Opuszcza Charan w wieku 75 lat (Rdz 12:4-5), gdy ma 86 lat, rodzi mu się Ismael (Rdz 16:3-4), gdy ma 100 lat, rodzi mu się Izaak (Rdz 21:5); gdy liczy sobie 137 lat, umiera Sara (Rdz 23:1), gdy ma 140 lat, Izaak poślubia Rebekę (Rdz 25:20), umiera w wieku 175 lat (Rdz 25:7). Imię Abram pojawia się w inskrypcji z Dilbat, a Abraham w egipskich tekstach złorzeczeń z XX-XIX w. p. Chr. Inne imiona patriarchów znane są z tekstów z Mari, z XVIII w. p. Chr.; #Dz 7:2-3; Hbr 11:8; #12:1 Wg Szczepana, w Dz 7:4, Abraham wyszedł z Ur po śmierci Teracha, a nie – jak by to wynikało z tekstu – 60 lat przed jego śmiercią. Szczepan korzystał zatem z wariantu tekstowego zaświadczonego w PS, który podaje wiek stu czterdziestu pięciu lat.]
2a uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, i rozsławię twoje imię, i staniesz się błogosławieństwem.[#Rdz 13:14-17; 15:4-5; 17:1-14; 18:18; 22:16-18; 26:2-5; 28:13-15; 35:10-12; #12:2 Tj. .]
3I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a lekceważącego cię przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi.[#12:3 Lub: pogardzającego tobą : w PS G Vg S GK i Mss; przykład częstego przyp. funkcjonowania w sensie zbiorowym.; #12:3 , וְנִבְרְכוּ בְךָ (), lub: i będą błogosławić sobie nawzajem , por. Rdz 22:18; 26:4.; #Rdz 15:4; Ga 3:8]
4I wyruszył Abram, jak mu polecił JHWH , i poszedł z nim Lot. A Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu.
5I wziął Abram Saraj, swoją żonę, i Lota, syna swego brata, i cały ich dobytek, który zgromadzili, i służbę, której się dorobili w Charanie, i wyszli, aby pójść do ziemi Kanaan – i przybyli do ziemi Kanaan.[#Rdz 14:14; #12:5 , נֶפֶשׁ (), tj. : וְאֶת־הַנֶּפֶשׁ אֲשֶׁר־עָשׂוּ.; #12:5 , כְּנַעַן (), czyli: , l. , Rdz 12:5.]
6I przeszedł Abram tę ziemię aż do miejscowości Sychem, do dębu More, a w ziemi byli wówczas Kananejczycy.[#12:6 G dod.: , εἰς τὸ μῆκος αὐτῆς ἕως τοῦ.; #12:6 : rozwój miasta przypada na XIX w. p. Chr. Miasto znane z egipskich tekstów złorzeczeń oraz z inskrypcji z Khu-Sebek, z tego samego okresu. Nazwa miasta łączy się z czynnością objuczania zwierząt (Rdz 12:6), może więc oznaczało ?; #12:6 dąb , אֵלוֹן, lub: terebint , wielowiekowe drzewo, jako znak rozpoznawczy terenu Tg; δρῦς G, o wydźwięku sakralnym; może zbiorowo: , por. אֵלוֹנֵי מֹרֶה w Pwt 11:30 i אֵלוֹן מְעוֹנְנִים w Sdz 9:37 z Rdz 18:1 (Rdz 12:6).; #12:6 , מוֹרֶה (), czyli: , stąd: (?), Rdz 12:6.]
7I ukazał się Abramowi JHWH i powiedział: Twemu nasieniu dam tę ziemię. I zbudował tam ołtarz dla JHWH , który mu się ukazał.[#Dz 7:5; Ga 3:16; #Rdz 13:18; 22:9; 26:25; 33:20; 35:7; Wj 20:24]
8Stamtąd przeniósł się ku górze na wschód od Betel i rozbił swój namiot. Betel było na zachodzie, a Aj na wschodzie. I zbudował tam ołtarz dla JHWH i wzywał imienia JHWH .[#12:8 : wykopaliska w Beitan (równoznaczne z Betel?) poświadczają istnienie dobrze prosperującego miasta kananejskiego w średniej epoce brązu (2000-1500 r. p. Chr.). Miasto było ufortyfikowane, z czterema bramami i murami o grubości3,5 m.; #12:8 Lub: czcił imię .]
9I wędrował Abram dalej, i dotarł do Negebu.[#12:9 Zob. konstrukcja: וַיִּסַּע אַבְרָם הָלוֹךְ וְנָסוֹעַ הַנֶּגְבָּה, Rdz 12:9.; #12:9 Lub: na południe .]
10A gdy nastał głód w tej ziemi, Abram zszedł do Egiptu, aby tam zatrzymać się [jako przychodzień], gdyż ciężki był głód w tej ziemi.[#12:10 (jakby w dół); lub: udał się .]
11A gdy zbliżał się, by wejść do Egiptu, powiedział do Saraj, swojej żony: Oto wiem, że jesteś kobietą piękną z wyglądu.
12Gdy zobaczą cię Egipcjanie, powiedzą: To jego żona! I zabiją mnie, a ciebie zostawią przy życiu.
13Mów więc, że jesteś moją siostrą, po to, by mi się dobrze wiodło ze względu na ciebie i aby dzięki tobie żyła moja dusza.[#Rdz 20:2; 26:7; #12:13 : Rdz 12:13.]
14Gdy Abram przybył do Egiptu, Egipcjanie zobaczyli, że ta kobieta jest bardzo piękna.
15A gdy ujrzeli ją książęta faraona, wychwalali ją przed faraonem, i zabrano tę kobietę do domu faraona.
16I ze względu na nią obchodził się dobrze z Abramem, tak że miał owce, bydło, osły, niewolników i niewolnice, oślice i wielbłądy.[#12:16 Znaleziska poświadczają udomowienie wielbłądów już w III tys. p. Chr., Rdz 12:16.]
17Ale JHWH dotknął faraona i jego dom wielkimi plagami z powodu Saraj, żony Abrama.[#12:17 G dod.: , καὶ πονηροῖς.]
18Wezwał więc faraon Abrama i powiedział: Cóż to mi zrobiłeś? Dlaczego nie oznajmiłeś mi, że ona jest twoją żoną?
19Dlaczego powiedziałeś: Ona jest moją siostrą, tak że wziąłem ją sobie za żonę? A teraz – oto twoja żona. Weź [ją] i odejdź.[#12:19 G dod.: , ἐναντίον σου.]
20I z powodu niego rozkazał faraon ludziom, aby odprawili go wraz z jego żoną i wszystkim, co do niego należało.[#12:20 Lub: wypędzili.; #12:20 G dod.: , καὶ Λωτ μετ᾽ αὐτοῦ.]