Rodzaju 49

Przyszłość potomków Jakuba

¹Potem Jakub wezwał swoich synów i powiedział:

Zbierzcie się, a oznajmię wam,

co was spotka

w dniach późniejszych.

²Zgromadźcie się i słuchajcie,

synowie Jakuba,

słuchajcie Izraela, swego ojca!

³Rubenie, jesteś mym

pierworodnym,

moją siłą i początkiem męskości,

szczytem wyniesienia i szczytem

mocy.

⁴Wzburzony jak woda utracisz[#49:4 Lub: spieniony . Wg PS: . Podobne wyrażenie w Jr 23:32; So 3:4; Sdz 9:4.]

pierwszeństwo,

bo wszedłeś na łoże swego ojca!

Splamiłeś [je]! – Wszedł na me

posłanie!

⁵Symeon i Lewi – to bracia!

Narzędziami przemocy są

ich noże.

⁶Do ich rady? Nie wchodź,

moja duszo!

Z ich gromadą? Nie łącz się,

ma chwało!

Bo w swym gniewie powycinali

ludzi

i w samowoli okaleczyli byki.

⁷Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny,

i ich wściekłość – bo dzika.

Porozdzielam ich w Jakubie

i rozproszę ich w Izraelu.

⁸Juda – sławić będą cię twoi bracia![#49:8 Wykorzystana gra słów: יְהוּדָה אַתָּה יוֹדוּךָ אַחֶיךָ.]

Twoja ręka – na karku twych

wrogów!

Tobie pokłonią się synowie twego

ojca.

⁹Judo, młody lwie,

od łupu, mój synu, się uniosłeś,

przyczaiłeś się wyciągnięty jak lew

i jak lwica – kto ich podrażni?

¹⁰Nie odstąpi berło od Judy

ani buława spomiędzy jego stóp,

póki nie przyjdzie należący

do niego –

a jemu posłuszeństwo ludów.

¹¹Uwiąże przy winorośli osiołka,

przy dorodnym jej krzewie źrebię

oślicy,

wymoczy w winie swoją szatę,

a w krwi winogron swoją tunikę.

¹²Oczy ciemniejsze od wina,

a zęby bielsze niż mleko.

¹³Zebulon – nad brzegiem morza

zamieszka

i jest brzegiem dla statków,

a jego rufa naprzeciw Sydonu.

¹⁴Issachar – to osioł kościsty,[#49:14 Rdz 49:14.]

przeciąga się między [dwoma]

jukami.

¹⁵Lecz gdy zobaczy legowisko,

że dobre,

i ziemię, że jest urocza,

nachyli ramię do dźwigania

i będzie sługą pańszczyźnianym.

¹⁶Dan – będzie sądził swój lud,[#49:16 Lub: rządził.]

każde plemię izraelskie.

¹⁷Będzie Dan wężem na drodze,

[rogatą] żmiją na ścieżce,

tym, który kąsa końskie pięty,

tak że jeździec spada na wznak.

¹⁸Twego zbawienia wyczekuję,

JHWH !

¹⁹Gad – banda go napadnie,

a on napadnie [im] na piętę.

²⁰Od Aszera – tłusty jego pokarm,[#49:20 , hbr. מ, należałoby przenieść na koniec Rdz 49:19, gdzie byłby zaimkiem sufigowanym.; #49:20 , שָׁמֵן, lub: obfity .]

on będzie dawał przysmaki

królewskie.

²¹Naftali – puszczona wolno łania,

która wydaje piękne sarnięta.

²²Syn owocujący – Józef,[#49:22 , בֵּן: wydaje się, że w tym przyp. chodzi idiomatycznie o , choć byłby to jedyny tego rodzaju przyp. w Biblii.]

syn owocujący nad źródłem,

córki przesadzają mur!

²³I rozgoryczają go, i strzelają,[#49:23 Wg PS: , וַיְרִיבֻהוּ, por. G.]

i żywią urazę łucznicy,

²⁴lecz jego łuk jest stale napięty

i gibkie ramiona jego rąk

dzięki rękom Mocarza Jakuba,

stamtąd Pasterz, Kamień Izraela,

²⁵od Boga twego ojca – bo cię

wesprze,

i z Wszechmocnym – bo cię

pobłogosławi

błogosławieństwem niebios z góry,

błogosławieństwem głębi

rozciągającej się na dole,

błogosławieństwem piersi

oraz łona!

²⁶Błogosławieństwa twego ojca,

[które] przewyższyły

błogosławieństwa moich

rodzicielek,

nawet granice wzgórz odwiecznych,

niech będą na głowie Józefa

i na skroni poświęconego

swoim braciom.

²⁷Beniamin – wilk drapieżny,[#1Krn 8:40; 12:2]

rano pożre zdobycz,

a wieczorem rozdzieli łup.

²⁸Te wszystkie to plemiona Izraela – dwanaście – i to jest to, co im oznajmił ich ojciec, i błogosławił ich – błogosławił każdego z nich stosownie do jego błogosławieństwa.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

²⁹Potem rozkazał im i powiedział do nich: Ja dołączam do mego ludu. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini, która jest na polu Efrona Chetyty,

³⁰w jaskini, która jest na polu Makpela, które jest naprzeciw Mamre, w ziemi Kanaan, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty.[#49:30 Lub: na wschód .]

³¹Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i Rebekę, jego żonę, tam też pochowałem Leę.[#Rdz 25:8-10; 35:27-29]

³²Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od synów Cheta.[#Rdz 10:15; 23:3; #49:32 Rdz 49:32.]

³³A gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, wciągnął swoje nogi na łoże, po czym ustał – i został przyłączony do swego ludu.