The chat will start when you send the first message.
1Jefta zaś, Gileadczyk, był dzielnym wojownikiem, lecz był on synem kobiety nierządnej, a spłodził Jeftę Gilead.[#11:1 , יִפְתָּח (), czyli: .; #Joz 2:1; 6:17, 22, 25]
2Żona Gileada też urodziła mu synów; gdy synowie żony dorośli, wygonili Jeftę. Powiedzieli mu: Nie będziesz dziedziczył w domu naszego ojca, ponieważ jesteś synem innej kobiety.
3Jefta uciekł więc od swoich braci i zamieszkał w ziemi Tob. Gromadzili się przy Jefcie ludzie bez skrupułów i wyprawiali się z nim.[#11:3 , בְּאֶרֶץ טוֹב, lub: w ziemi dobrej , Sdz 11:3.; #Sdz 9:4; 2Krn 13:7; #11:3 , אֲנָשִׁים רֵיקִים, lub: ludzie próżni , .]
4Po pewnym czasie synowie Ammona zaczęli walczyć z Izraelem.
5A gdy synowie Ammona zaczęli walczyć z Izraelem, starsi Gileadu przyszli, by zabrać Jeftę z ziemi Tob.
6I powiedzieli do Jefty: Chodź i zostań naszym wodzem – i zacznijmy walczyć z synami Ammona.[#11:6 Lub: bo chcemy zacząć walczyć .]
7Wtedy Jefta powiedział do starszych Gileadu: Czy to nie wy znienawidziliście mnie i wygnaliście mnie z domu mojego ojca? Dlaczego więc przychodzicie do mnie teraz, kiedy macie ucisk?[#11:7 G G dod.: , καὶ ἐξαπεστείλατέ με ἀφ᾽ ὑμῶν.]
8A starsi Gileadu powiedzieli do Jefty: Dlatego teraz zwróciliśmy się do ciebie, abyś poszedł z nami i walczył z synami Ammona i był nam za naczelnika, [nam], wszystkim mieszkańcom Gileadu.[#11:8 : wg G: , οὐχ οὕτως.; #Sdz 10:18]
9I powiedział Jefta do starszych Gileadu: Jeśli wy mnie sprowadzicie, by walczyć przeciw synom Ammona, a JHWH wyda ich przede mną, to ja stanę się waszym naczelnikiem.[#11:9 Zdanie to można interpretować również jako pytanie.]
10Wówczas starsi Gileadu powiedzieli do Jefty: JHWH niech będzie tym, który słyszy, [co mówimy] między sobą, że postąpimy według twojego słowa.
11Jefta poszedł więc ze starszymi Gileadu i lud ustanowił go nad sobą naczelnikiem i wodzem. Jefta przedstawił też wszystkie swoje sprawy przed obliczem JHWH w Mispie.[#11:11 Lub: swoje słowa .]
12Następnie Jefta wyprawił posłów do króla synów Ammona, aby powiedzieli: Co my mamy do siebie, że do mnie przyszedłeś, aby walczyć w mojej ziemi?[#11:12 Wg BHS , w całej historii.; #11:12 , מַה־לִּי וָלָךְ: idiom: l. , .]
13A król synów Ammona odpowiedział posłom Jefty: [Przyszedłem], ponieważ Izrael po swoim wyjściu z Egiptu zajął moją ziemię od Arnon po Jabok i aż do Jordanu. Teraz więc zwróć mi ją pokojowo![#11:13 G G dod.: l. , καὶ πορεύσομαι.]
14Wtedy Jefta raz jeszcze wyprawił posłów do króla synów Ammona,[#11:14 A dod. na początku: , καὶ ἀπέστρεψαν οἱ ἄγγελοι πρὸς Ιεφθαε.]
15aby mu powiedzieli: Tak mówi Jefta: Nie zajął Izrael ziemi Moabu ani ziemi synów Ammona.[#Pwt 2:9-19]
16Bo po wyjściu z Egiptu Izrael powędrował przez pustynię aż do Morza Czerwonego i przybył do Kadesz.
17Wtedy Izrael wysłał posłów do króla Edomu, aby powiedzieli: Pozwól mi, proszę, przejść przez twoją ziemię. Lecz król Edomu [ich] nie wysłuchał. Posłał również do króla Moabu, ale [i on] nie chciał – i pozostał Izrael w Kadesz.[#Lb 20:16-17]
18Potem powędrował przez pustynię i obszedł ziemię Edomu oraz ziemię Moabu, i przybył do ziemi Moabu od wschodu słońca – i rozłożyli się obozem przed przejściem przez Arnon, nie weszli w granicę Moabu – gdyż Arnon jest granicą Moabu.[#Lb 21:33]
19Wówczas Izrael wyprawił posłów do Sychona, króla Amorytów, króla Cheszbonu, i powiedział Izrael do niego: Pozwól nam przejść przez twoją ziemię do mojego miejsca.[#Lb 21:21-31]
20Lecz Sychon nie uwierzył Izraelowi, że chce [tylko] przejść przez jego obszar, stąd Sychon zebrał cały swój lud i rozłożyli się obozem w Jahas, i walczył z Izraelem.
21Wtedy JHWH , Bóg Izraela, wydał Sychona i cały jego lud w rękę Izraela i Izrael pobił ich, i odziedziczył Izrael całą ziemię Amorytów mieszkających w tej ziemi.
22Odziedziczyli zaś cały obszar Amorytów od Arnon po Jabok i od pustyni po Jordan.
23Teraz więc to JHWH , Bóg Izraela, wydziedziczył Amorytów przed swoim ludem Izraelem, a ty chcesz nas wydziedziczać?
24Czy nie jest tak, że dziedziczysz po tym, kogo Kemosz, twój bóg, wydziedzicza? Tak też to, co przed nami wydziedzicza JHWH , nasz Bóg, to dziedziczymy.[#1Krl 11:5, 7, 33; 2Krl 23:13]
25A teraz, czy jesteś lepszy od Balaka, syna Sypora, króla Moabu? Czy toczył on spór z Izraelem? Czy w ogóle z nim walczył?[#Lb 22:2]
26Gdy Izrael mieszkał przez trzysta lat w Cheszbonie i w jego osadach, w Aroer i w jego osadach, i we wszystkich miastach, które są po obu brzegach Arnonu, dlaczego nie oderwaliście ich w tamtym czasie?[#11:26 Przy wczesnym datowaniu wyjścia Izraela z Egiptu, tj. na 1446 r. p. Chr., Jefta działał ok. 1100 r. p. Chr. Jeśli wyjście Izraela dokonało się ok. 1260 r. p. Chr., to 300 lat miałoby znaczenie przenośne.]
27Ja nie zgrzeszyłem przeciw tobie, a ty wyrządzasz mi krzywdę, walcząc przeciwko mnie. Niech JHWH , sędzia, rozsądzi dziś między synami Izraela a synami Ammona.
28Król synów Ammona nie posłuchał jednak słów Jefty, które ten przesłał do niego.
29Wtedy Duch JHWH zstąpił na Jeftę, przeszedł więc przez Gilead i Manassesa, przeszedł też przez Mispę Gileadzką i z Mispy Gileadzkiej ruszył na synów Ammona.
30Jefta złożył też ślub JHWH , mówiąc: Jeśli rzeczywiście wydasz synów Ammona w moją rękę,[#Prz 20:25]
31to będzie wychodzący, ten, który wyjdzie z drzwi mojego domu, aby spotkać mnie, gdy będę wracał w pokoju od synów Ammona, będzie wtedy dla JHWH i złożę go w ofierze całopalnej.[#11:31 : brak w G G OL.; #11:31 Spójnik (ו): być może , tj. jeśli wyjdzie człowiek, zostanie oddany na służbę Panu, a jeśli zwierzę, to zostanie złożone na całopalenie; zob. też użycie spójnika w Rdz 34:15-16; Wj 18:16 i Kpł 27:29; Sdz 11:31.; #Kpł 22:18-20; #11:31 W tekście znajdujemy formy , które mogą odnosić się do przedmiotów nieożywionych (Lb 21:13), do mowy (Lb 32:24) oraz do osób (Jr 5:6; 21:9; 38:2). Domy tego okresu budowane były tak, że przez bramy przechodziły również zwierzęta, Sdz 11:31.]
32Następnie Jefta wyruszył na synów Ammona, by walczyć przeciw nim, a JHWH wydał ich w jego rękę.
33I zadał im bardzo wielką klęskę, od Aroer aż po wejście do Minnit – dwadzieścia miast – i aż po Abel-Keramim. Tak to synowie Ammona zostali upokorzeni wobec synów Izraela.
34A gdy Jefta wchodził do Mispy, do swojego domu, oto jego córka wyszła mu na spotkanie z tamburynami i tańcami, a miał tylko ją, jedynaczkę, żadnego poza nią syna ani córki.
35Gdy więc ją zobaczył, rozdarł swoje szaty i powiedział: Ach, moja córko, przygniotłaś mnie strasznie i ty jesteś wśród przysparzających mi trosk, ja bowiem złożyłem ślub JHWH i nie jestem w stanie [tego] cofnąć.[#11:35 , בְּעֹכְרָי, lub: jak przysparzający mi trosk .; #11:35 , פָּצִיתִי־פִי אֶל־יְהוָה, idiom: , tj. , pod. w w. 36.; #Lb 30:3; Pwt 23:22-24; Ps 15:4; Kzn 5:4-5; #11:35 Zakaz składania ofiar z ludzi: Kpł 18:21; 20:2; Pwt 12:31; 18:10; Jr 19:5; Ez 20:30-31; 23:37, 39.]
36A [ona] powiedziała do niego: Ojcze mój, [skoro] złożyłeś ślub JHWH , to uczyń mi to, co wypowiedziały twoje usta – po tym, jak JHWH sprawił ci pomstę z twoich wrogów, z synów Ammona.
37Powiedziała też do swojego ojca: Niech mi zostanie spełniona ta rzecz: Zostaw mnie na dwa miesiące, bym mogła pójść i chodzić po górach, i opłakiwać moje dziewictwo, ja i moje przyjaciółki.
38I powiedział: Idź! I wypuścił ją na dwa miesiące, a ona poszła wraz ze swoimi przyjaciółkami i opłakiwała swoje dziewictwo na górach.
39A po upływie dwóch miesięcy wróciła do swojego ojca i [on] spełnił na niej swój ślub, który złożył, a ona nie poznała mężczyzny – i stało się to zwyczajem w Izraelu:[#11:39 rozłączne (inna część mowy niż po ) raczej niż wynikowe .; #11:39 , חֹק, lub:]
40rokrocznie córki Izraela chodzą wspominać córkę Jefty Gileadczyka przez cztery dni w roku.[#11:40 , מִיָּמִים יָמִימָה, , G: , ἐξ ἡμερῶν εἰς ἡμέρας, idiom: .; #11:40 , לְתַנּוֹת, hl, zob. Sdz 5:11, G: , θρηνεῖν.; #11:40 , לְבַת, pod. G: τὴν θυγατέρα, lub: do córki (zob. 11:7), .]