Sędziów 21

Skutki niegodziwości Beniaminitów

¹Potem Izraelici przysięgli w Mispie: Żaden z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.

²Przyszedł też lud do Betel i siedzieli tam przed obliczem Boga aż do wieczora, wznosili swój głos i gorzko płakali.[#21:2 , וַיִּבְכּוּ בְּכִי גָדוֹל, tj. .]

³Mówili: Dlaczego, JHWH , Boże Izraela, stało się to w Izraelu, że wypadło dziś z Izraela jedno plemię?

⁴Nazajutrz zaś, gdy lud wstał, zbudowali tam ołtarz i złożyli ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.

⁵Wtedy też pytali synowie Izraela: Kto spośród wszystkich plemion Izraela nie przyszedł na zgromadzenie do JHWH ? Złożyli bowiem wielką przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do JHWH do Mispy – jak powiedziano – na pewno umrze.[#21:5 Lub: uroczystą .]

⁶Żałowali więc synowie Izraela swojego brata Beniamina i powtarzali: Dzisiaj zostało odcięte jedno plemię od Izraela.

⁷Co dla nich zrobimy, dla pozostałych, co do kobiet? Bo my przysięgliśmy JHWH , że nie damy im za żonę [żadnej] z naszych córek!

⁸I pytali: Czy jest jakieś jedno z plemion Izraela, które nie przyszło do JHWH do Mispy? A oto nie przyszedł na zgromadzenie do obozu nikt z Jabesz w Gileadzie![#1Sm 11:1-11; 31:11-13]

⁹Lud przeliczył się więc i – tak! – z mieszkańców Jabesz w Gileadzie nie było tam nikogo.

¹⁰Społeczność Izraela posłała tam zatem dwanaście tysięcy ludzi spośród dzielnych wojowników i [tak] im nakazała: Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz w Gileadzie wraz z kobietami i dziećmi.[#Lb 31:17-18; #21:10 , טַף, lub: przychówkiem ; w G brak: . Por. Sdz 19:29; 1Sm 11:7.]

¹¹Ale to jest rzecz, którą [jeszcze] zrobicie: Każdego mężczyznę i każdą kobietę obeznaną z łóżkiem mężczyzny, obłożycie klątwą, lecz zachowajcie dziewice – i tak uczynili.[#21:11 , יֹדַעַת מִשְׁכַּב־זָכָר, idiom i eufemizm odnoszący się do współżycia płciowego, tj. .; #Joz 6:17-18; 10:28, 35, 39, 40-41; 11:11, 20; #21:11 G dod.: , τὰς δὲ παρθένους περιποιήσεσθε καὶ ἐποίησαν οὕτως, וְאֶת־הַבְּתוּלוֹת תְּחַיּוּ וַיַּעֲשׂוּ כֵן.]

¹²I znalazło się wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie czterysta dziewcząt, dziewic, które nie poznały mężczyzny, jeśli chodzi o łóżko mężczyzny, i przyprowadzili je do obozu do Szilo, które leży w ziemi Kanaan.

¹³Wtedy posłali – cała społeczność – i przemówili do synów Beniamina, którzy pozostawali przy skale Rimmon, i ogłosili im pokój.

¹⁴I wrócił Beniamin w tym czasie, a [oni] dali im za żony kobiety, które przeżyły, spośród kobiet Jabesz w Gileadzie. Lecz nie znaleźli im ich dość.

¹⁵A lud [wciąż] żałował Beniamina, że JHWH zrobił wyrwę wśród plemion Izraela.

¹⁶Wówczas starsi społeczności powiedzieli: Co zrobimy dla pozostałych, w sprawie kobiet [dla nich], bo kobieta u Beniamina została wygubiona?

¹⁷Mówiono także: [Jak zachować] własność ocalonych z Beniamina, by nie zostało wymazane plemię z Izraela?

¹⁸My przecież nie możemy dać im kobiet z naszych córek, bo synowie Izraela przysięgli: Przeklęty ten, kto da Beniaminowi kobietę.

¹⁹I powiedzieli: Oto co roku odbywa się święto JHWH w Szilo, które leży na północ od Betel, na wschód słońca od traktu wiodącego z Betel do Sychem i na południe od Lebony.[#21:19 , מִיָּמִים יָמִימָה.]

²⁰Wówczas tak przykazali synom Beniamina: Idźcie, zaczajcie się w winnicach

²¹i patrzcie. I oto, gdy wyjdą córki z Szilo powirować w tańcach, wyjdziecie z winnic, schwytacie sobie każdy swoją kobietę spośród córek z Szilo i pójdziecie do ziemi Beniamina.

²²Gdy potem przyjdą ich ojcowie lub bracia, by się do nas poskarżyć, powiemy im: Zlitujcie się nad nimi, bo nie wzięliśmy w walce każdy kobiety dla niego ani wy im [ich] nie daliście, bo inaczej stalibyście się teraz winni.[#21:22 , כִּי לֹא אַתֶּם נְתַתֶּם לָהֶם כָּעֵת תֶּאְשָׁמוּ; po em. לֹא na לוּא: .]

²³I synowie Beniamina tak zrobili; uprowadzili kobiety stosownie do swej liczby spośród tańczących, które porwali. Potem poszli i wrócili do swoich dziedzictw, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.

²⁴W tym czasie rozeszli się też stamtąd synowie Izraela, każdy do swego plemienia i do swojej rodziny, odeszli stamtąd każdy do swojego dziedzictwa.

²⁵W tych dniach nie było króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za słuszne.[#Sdz 17:6; 18:1; 19:1]