The chat will start when you send the first message.
1Był zaś pewien chory, Łazarz z Betanii, wioski Marii i Marty, jej siostry.[#11:1 Λάζαρος, אֶלְעָזָר (), zn.: .; #Mt 21:17; #Łk 10:38]
2Była to ta Maria, która namaściła Pana mirrą i otarła Jego stopy swoimi włosami – jej [to] brat Łazarz chorował.[#11:2 mirra , μύρον, lub: pachnącym olejkiem , uzyskiwanym z żywicy krzewu o tej nazwie zmieszanego z oliwą (Rdz 37:25; 43:11; Wj 20:23; Est 2:12; Ps 45:8; Prz 7:17; Pnp 1:13; 3:6; 4:14; 5:1; 5:5; 5:13; Syr 24:15; Mt 2:11; Mk 15:23; J 19:39; Obj 18:13).; #Mt 26:7; Mk 14:3; Łk 7:38; J 12:3]
3Siostry posłały więc do Niego wiadomość: Panie, oto ten, którego kochasz, choruje.
4Gdy Jezus to usłyszał, powiedział: Ta choroba nie jest na śmierć, lecz na chwałę Bożą, aby Syn Boży był przez nią uwielbiony.[#J 9:3]
5Jezus zaś kochał Martę, jej siostrę i Łazarza.
6Gdy więc usłyszał, że choruje, to jeszcze dwa dni pozostał w miejscu, gdzie przebywał,
7a dopiero potem powiedział do swoich uczniów: Chodźmy znów do Judei.
8Uczniowie powiedzieli: Rabbi! Dopiero co Żydzi próbowali Cię ukamienować, a znów tam idziesz?[#11:8 , Ἰουδαῖοι, tu: mieszkańcy Judei.; #J 8:59; 10:31]
9Jezus odpowiedział: Czy dzień nie składa się z dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi za dnia, nie potyka się, gdyż widzi światło tego świata.[#J 8:12; 9:4-5; 12:35, 46]
10Jeśli jednak ktoś chodzi w nocy, potyka się, ponieważ nie ma w sobie światła.
11Po tych słowach dodał: Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął; ale idę zbudzić go ze snu.[#Mt 9:24; 27:52; 1Kor 11:30; 1Ts 4:13-16]
12Uczniowie więc powiedzieli do Niego: Panie! Skoro zasnął, wyzdrowieje.
13Jezus jednak miał na myśli jego śmierć; oni natomiast myśleli, że mówi o zwykłym śnie.
14Wtedy Jezus powiedział im wyraźnie: Łazarz umarł;
15i cieszę się ze względu na was – abyście uwierzyli – że Mnie tam nie było; lecz chodźmy do niego.[#11:15 Lub: Łazarz umarł, gdyż Mnie tam nie było; i cieszę się ze względu na was, abyście uwierzyli (J 11:14).]
16Wówczas Tomasz, zwany Bliźniakiem, powiedział do współuczniów: Chodźmy i my, abyśmy z nim pomarli.[#Mt 10:3; J 14:5; 20:24-28; 21:2; Dz 1:13]
17Po przybyciu Jezus zastał go już od czterech dni leżącego w grobie.[#11:17 , τέσσαρας ἤδη ἡμέρας ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ, tj. mającego już cztery dni w grobie.]
18A Betania była blisko Jerozolimy, [odległa] o około piętnaście stadiów.[#Mt 21:17; #11:18 stadion , στάδιον, ok. 192 m, chodzi zatem o ok. 3 km.]
19Wielu zaś spośród Żydów zeszło się u Marty i Marii, aby je pocieszyć po [stracie] brata.[#Jb 2:11]
20Gdy więc Marta usłyszała, że Jezus idzie, wyszła Mu na spotkanie; Maria zaś siedziała w domu.
21Marta zatem powiedziała do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, nie umarłby mój brat.
22Ale i teraz wiem, że o cokolwiek poprosiłbyś Boga – da ci to Bóg.
23Jezus do niej: Zmartwychwstanie twój brat.
24Marta na to: Wiem, że zmartwychwstanie – przy zmartwychwstaniu, w dniu ostatecznym.[#Dn 12:2; Iz 26:19; J 5:28-29; 6:39-40; Dz 24:15; 1Kor 15:51-54]
25Jezus powiedział jej: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem; kto wierzy we Mnie, choćby nawet umarł – żyć będzie.[#J 1:4; 5:26; 6:35; #J 3:16; 6:39]
26A każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?[#J 3:15; #J 5:24; 6:50-51; 8:51]
27Odpowiedziała: Tak, Panie! Ja wierzę, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga, który miał przyjść na świat.[#11:27 , ἐγὼ πεπίστευκα, pf., l. (i wciąż wierzę).; #Mt 16:16; Łk 2:11; J 6:69; #J 6:14]
28A gdy to powiedziała, odeszła i zawołała swoją siostrę Marię, mówiąc jej dyskretnie: Nauczyciel tu jest i woła cię.[#Mt 26:18; J 13:13]
29Ta zaś, gdy tylko to usłyszała, wstała śpiesznie i poszła do Niego.
30Jezus natomiast nie wszedł do wioski, lecz był jeszcze w tym miejscu, gdzie spotkała Go Marta.
31Żydzi więc, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, ruszyli za nią, myśląc, że idzie do grobu, aby tam płakać.
32Maria tymczasem, gdy przyszła tam, gdzie był Jezus, i zobaczyła Go, upadła Mu do stóp, mówiąc Mu: Panie, gdybyś tu był, nie umarłby mój brat.
33Jezus więc, widząc ją, jak płacze, i jak płaczą Żydzi, którzy z nią przyszli, wzruszył się w duchu i przejął się.[#11:33 Zob. też w. 38, J 11:33.; #Rz 8:26; #11:33 Lub: zatrwożył (J 14:1), ἐτάραξεν ἑαυτὸν.]
34Następnie zapytał: Gdzie go położyliście? Powiedzieli: Panie, chodź i zobacz.
35Jezus zapłakał.[#Łk 19:41; J 12:27; 13:21]
36Żydzi zaczęli mówić: Patrzcie, jak go kochał.
37Niektórzy zaś z nich powiedzieli: Czy ten, który otworzył niewidomemu oczy, nie mógł sprawić, aby i ten nie umarł?[#J 9:7, 32]
38Jezus zatem, ponownie wzruszony w sobie, poszedł do grobu. A była [to] grota i kamień leżał na niej.[#Mt 27:60; Mk 15:46; Łk 24:2; J 20:1; #11:38 Co do sposobów grzebania, J 11:38.]
39Jezus polecił: Usuńcie ten kamień! Wtedy odezwała się Marta, siostra zmarłego: Panie! Już cuchnie, bo to jest czwarty [dzień].[#J 11:17]
40Jezus jej na to: Czy ci nie powiedziałem, że jeśli uwierzysz, zobaczysz chwałę Boga?[#J 11:4]
41Usunęli więc kamień. Jezus zaś wzniósł oczy w górę i powiedział: Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś.[#J 17:1; #Mt 11:25]
42Ja jestem świadom, że zawsze Mnie wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na stojący wokół tłum – aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś.[#J 12:30; #J 17:8, 21]
43Po tych słowach zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!
44[I] wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane pasami płótna, a jego twarz była spowita w chustę. Jezus polecił im: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść.[#J 19:40; #J 20:7]
45Wtedy wielu spośród Żydów, którzy przyszli do Marii i widzieli, co [Jezus] uczynił, uwierzyło w Niego.[#J 2:23; 7:31; 8:30; 10:42; 12:11, 42]
46Niektórzy zaś z nich odeszli do faryzeuszów i powiedzieli im, czego Jezus dokonał.[#J 11:57]
47Arcykapłani zatem i faryzeusze zwołali Sanhedryn i zaczęli mówić: Co mamy zrobić? Człowiek ten bowiem dokonuje wielu znaków.[#11:47 Na temat tego posiedzenia zob. J 11:47.; #Ps 2:2; #J 2:11, 23; 3:2; 4:54; 6:2, 14]
48Jeśli Go tak zostawimy, wszyscy w Niego uwierzą; wówczas wkroczą Rzymianie i zabiorą nam to miejsce i ten naród.
49Wtedy jeden z nich, Kajfasz, który tego roku był arcykapłanem, powiedział im: Wy nic nie wiecie[#Mt 26:3; J 18:13]
50ani nie rozumiecie, że korzystniej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niż aby zginął cały naród.[#11:50 Lub: bierzecie w rachubę .; #J 18:14]
51Tego jednak nie mówił sam z siebie, ale będąc arcykapłanem tego roku prorokował, że Jezus ma umrzeć za naród –[#Rdz 50:20]
52i nie tylko za naród, ale także po to, aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boga.[#Iz 49:6; J 10:16; 17:21; 1J 2:2; Ef 2:11-22]
53Z tym zatem dniem postanowili Go zabić.[#Mt 12:14; 26:4; J 5:18; 7:1, 25; 8:37, 40]
54Dlatego Jezus nie chodził już wśród Żydów jawnie, ale odszedł stamtąd w okolice blisko pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał z uczniami.[#J 7:1; #2Sm 13:23; #11:54 : Ofra (Joz 18:23) lub Efron (Joz 15:9) (?), ok. 22 km na od Jerozolimy; J 11:54.]
55Zbliżała się zaś Pascha żydowska i wielu z tej okolicy udało się przed Paschą do Jerozolimy, aby się oczyścić.[#Wj 12:13-14, 23, 27; Mt 26:1-2; Mk 14:1; J 2:13; 6:4; 13:1; #2Krn 30:17-19; J 18:28]
56Szukali więc Jezusa i rozmawiali ze sobą, stojąc w świątyni: Jak wam się zdaje? Że na pewno nie przyjdzie na święto?[#J 7:11]
57Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali rozkazy, aby jeśli ktoś dowie się, gdzie jest, doniósł, po to, by mogli Go schwytać.