The chat will start when you send the first message.
1Następnie, gdy Jezus dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, że Jezus zyskuje więcej uczniów i [więcej] chrzci niż Jan –[#J 3:22, 26]
2chociaż sam Jezus nie chrzcił, tylko Jego uczniowie –[#1Kor 1:17]
3opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei.[#J 3:22; #J 2:11]
4Musiał zaś przechodzić przez Samarię.[#4:4 Lub: Trzeba Mu zaś było ; Jan zwykle łączy konieczność z Bożym planem, zob. J 3:7; 3:14; 3:30; 4:4; 4:20; 4:24; 9:4; 10:16; 12:34; 20:9.; #Mt 10:5; Łk 9:52; 17:11; #4:4 Samarytanie byli potomkami: (1) Izraelitów, którzy nie zostali wysiedleni po upadku Królestwa Północnego w 722 r. p. Chr., (2) ludzi sprowadzonych z Babilonii i Medii, osiedlonych przez Asyryjczyków. Po NB Samarytanie utrudniali Żydom odbudowę Jerozolimy, w II w. p. Chr. wsparli Syryjczyków w wojnie przeciw Żydom. W 128 r. p. Chr. najwyższy kapłan odpłacił im za to, wydając rozkaz spalenia świątyni samarytańskiej na górze Gerizim.]
5Dotarł zatem do samarytańskiego miasta zwanego Sychar, w pobliżu pola, które Jakub przekazał swojemu synowi Józefowi.[#4:5 leżało blisko Sychem; być może chodzi o wioskę Askar, położoną 1,5 km na od studni Jakuba.; #Rdz 33:18-19; 48:22; Joz 24:32]
6A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony podróżą, usiadł przy tej studni; było około szóstej godziny.[#J 4:12; #4:6 Tj. 12:00 wg wsp. rachuby czasu.]
7[Wtem] z Samarii przyszła kobieta, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej: Daj mi pić.[#Rdz 24:17; 1Krl 17:10]
8Jego uczniowie bowiem udali się do miasta, aby nakupić żywności.
9Samarytanka zaś odpowiedziała: Jakże Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? (Żydzi bowiem nie łączą się z Samarytanami).[#4:9 Lub: kobieta samarytańska , ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρῖτις, pod. w dalszej części.; #Mt 10:5; Łk 9:52-53; J 8:48; Dz 10:28]
10Jezus odpowiedział: Gdybyś znała [ten] dar Boga i [wiedziała], kim jest Ten, który ci mówi: Daj mi pić, sama prosiłabyś Go, a [On] dałby ci wody żywej.[#Rz 6:23; #Iz 44:3; 55:1; Jr 2:13; 17:13; Za 14:8; J 7:37-38; Obj 7:17; 21:6; 22:1, 17; #4:10 Woda żywa , ὕδωρ ζῶν, מַיִם חַיִּים (), ozn. też wodę bieżącą.]
11[Wtedy] kobieta powiedziała: Panie, nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka, skąd więc masz tę żywą wodę?[#4:11 Rodz. anaforyczny.]
12Czyżbyś Ty był większy od naszego ojca Jakuba, który nam dał tę studnię; sam z niej pił, jego synowie i jego stada?[#J 4:6]
13Jezus jej odpowiedział: Każdy, kto pije tę wodę, znów odczuje pragnienie,[#4:13 Lub: Każdy, kto pije z tej wody, znów będzie pragnął , πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν.]
14ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie zazna pragnienia na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu.[#Wj 17:6; Lb 20:8; Iz 12:3; 58:11; J 7:37; 1Kor 10:4; 12:13; Obj 21:6; 22:17; #J 6:35; #4:14 , ἁλλομένου, G opisuje tym słowem stan Samsona i Saula napełnionych Duchem (Sdz 14:6, 19; 15:14).; #Mt 25:46; J 3:16; 5:24; 6:27; #4:14 Tj. .]
15Kobieta powiedziała do Niego: Panie, daj mi tej wody, abym już więcej nie odczuwała pragnienia i nie przychodziła tu czerpać [wodę].[#J 6:34]
16Wtedy On powiedział: Idź, zawołaj swojego męża i przyjdź tutaj!
17Kobieta odpowiedziała: Nie mam męża. Jezus na to: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża.
18Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem; to prawdę powiedziałaś.
19Kobieta do Niego: Panie, widzę, że jesteś prorokiem.[#Mt 21:11; J 7:40; 9:17; 1Kor 14:24-25]
20Nasi ojcowie na tej górze czcili [Boga]; wy natomiast mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić [Boga].[#Rdz 33:18-20; Pwt 11:29-30; Joz 8:33; #Pwt 12:5, 11, 14, 18, 21, 26; 16:2, 6, 7, 11, 15, 16; Łk 9:53]
21Wtedy Jezus powiedział: Wierz mi, kobieto, nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu.[#J 4:23]
22Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie jest od Żydów.[#2Krl 17:33, 41; Dz 17:23; #Iz 2:3; Rz 3:1; 9:4]
23Lecz nadchodzi godzina i teraz [już] jest, gdy prawdziwi czciciele będą oddawali cześć Ojcu w duchu i w prawdzie; Ojciec bowiem właśnie takich czcicieli szuka.[#J 4:21; J 5:25; #Rz 8:4; #4:23 , καὶ γὰρ.]
24Bóg jest Duchem, a ci, którzy Go czczą, powinni [Go] czcić w duchu i prawdzie.[#2Kor 3:17; #Dz 17:24-25; Rz 1:9; 12:1; Flp 3:3; #4:24 Lub: duchem […] w duchu.; #4:24 : ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία, בְּרוּחַ וּבֶאֱמֶת.]
25Kobieta na to: Wiem, że nadchodzi Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam objaśni.[#Pwt 18:15, 18; Mt 1:16; Łk 3:15; J 1:41]
26Jezus jej powiedział: Jestem Nim Ja, który z tobą rozmawiam.[#Mk 14:61-62; J 8:24; #J 9:37]
27Wtedy przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: O co pytasz? Ani: Dlaczego z nią rozmawiasz?
28Kobieta natomiast zostawiła swój dzban, odeszła do miasta i zaczęła mówić ludziom:
29Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi o wszystkim, co zrobiłam. Czy to nie jest [ten] Chrystus?[#J 6:69; 7:26, 31]
30Wyszli [zatem] z miasta i ruszyli do Niego.
31Tymczasem uczniowie prosili Go: Rabbi, jedz!
32On im jednak powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, którego wy nie znacie.[#Mt 4:4; J 6:27]
33Uczniowie zaczęli więc mówić do siebie nawzajem: Czy ktoś Mu przyniósł coś do zjedzenia?
34Wtedy Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest to, aby wypełniać wolę Tego, który Mnie posłał, i dokonać Jego dzieła.[#Mt 26:39; J 5:30; 6:38; #J 5:36; 17:4; 19:30]
35Czy wy nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż mówię wam: Podnieście swoje oczy i przyjrzyjcie się polom, że już są białe do żniwa.[#4:35 , λευκαί, lub: dojrzałe .; #Mt 9:37; Mk 4:29; Łk 10:2]
36Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon ku życiu wiecznemu, aby siewca cieszył się razem ze żniwiarzem.[#Rz 1:13; Ga 6:9; #Mt 25:46; J 17:3; Jk 1:12; #Ps 126:5-6; Dz 11:23; #1Kor 3:9; Ga 6:9]
37W tym bowiem prawdziwe staje się przysłowie: Innym jest ten, który sieje, a innym ten, który żnie.[#Mi 6:15; 1Kor 3:5-8; 1P 1:12]
38Ja posłałem was żąć to, nad czym wy nie trudziliście się; inni trudzili się, a wy weszliście w ich trud.[#Oz 10:12; #4:38 Tj. .]
39Wielu zaś Samarytan z tego miasta uwierzyło w Niego dzięki słowu kobiety świadczącej: Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam.[#J 4:5, 29]
40Gdy więc Samarytanie przyszli do Niego, prosili Go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni.
41Wielu też innych uwierzyło dzięki Jego Słowu.
42A do kobiety mówili: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem usłyszeliśmy i wiemy, że Ten naprawdę jest Zbawcą świata.[#Łk 2:11; 1Tm 4:10; 1J 4:14]
43Po upływie dwóch dni odszedł stamtąd do Galilei.
44Jezus bowiem sam poświadczył, że we własnej ojczyźnie prorok nie ma poważania.[#Mt 13:57; Mk 6:4; Łk 4:24; #4:44 Kontekst J 4:44 jest inny u synoptyków, a przez to również inny jest sens tej wypowiedzi, zob. J 4:44.]
45Gdy więc przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, gdyż widzieli wszystko, co podczas święta uczynił w Jerozolimie; oni bowiem także przybyli [tam] na [to] święto.[#J 2:23]
46[Jezus] zatem znów przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie z wody uczynił wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin, którego syn chorował.[#J 2:1-11]
47Ten, gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego i prosił, aby zszedł i uleczył jego syna, gdyż był już bliski śmierci.[#J 4:3, 54; #Łk 7:2; #4:47 Lub: miał bowiem umrzeć , ἤμελλεν γὰρ ἀποθνῄσκειν.]
48Jezus więc powiedział do niego: Jeśli nie zobaczycie znaków i cudów, na pewno nie uwierzycie.[#J 2:11; Dz 2:43; 14:3; Rz 15:19; 1Kor 1:22; 2Kor 12:1; #4:48 Lub: dziwów , τέρατα.]
49Dworzanin powiedział do niego: Panie, zstąp, zanim umrze moje dziecko.
50Jezus mu na to: Idź, twój syn żyje. I uwierzył człowiek ten Słowu, które skierował do niego Jezus – i poszedł.
51A gdy jeszcze był w drodze, jego słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że jego dziecko żyje.[#4:51 Lub: Gdy wciąż schodził w dół , ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος, wyrażenia te odzwierciedlają ukształtowanie terenu.]
52Zapytał ich więc o godzinę, w której mu się polepszyło. Oni zaś powiedzieli: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka.[#4:52 Tj. 13:00 wg wsp. rachuby czasu.]
53Wówczas ojciec skojarzył, że o tej właśnie godzinie Jezus mu powiedział: Twój syn żyje. I uwierzył on sam oraz cały jego dom.[#Dz 11:14; 16:14-15, 31]
54Był to już drugi znak, którego dokonał Jezus po przyjściu z Judei do Galilei.[#J 2:11; J 4:48]