The chat will start when you send the first message.
1Potem zaś Jezus obchodził Galileę; nie chciał bowiem chodzić po Judei, gdyż Żydzi usiłowali Go zabić.[#Mt 12:14; J 5:16, 18; 8:37, 40]
2Tymczasem blisko było żydowskie Święto Namiotów.[#Kpł 23:34; Pwt 16:16; #7:2 Być może chodzi o Święto Namiotów 32 r. po Chr. Jeśli tak, to między J 6 a J 7 minęło ok. pół roku; w tym czasie Jan nie odnotowuje żadnego wydarzenia. Święto Namiotów łączy się ze żniwami: Wj 23:16; Kpł 23:33-36, 39-43; Pwt 16:13-15. Święto obchodzone było siedem dni, od 15 do 21 miesiąca Tiszri (wrzesień/październik). Uroczyste zgromadzenie odbywało się 22 dnia miesiąca Tiszri (Kpł 23:36); J 7:2. Być może udając się na to święto, Jezus opuszczał Galileę po raz ostatni.]
3Jego bracia powiedzieli więc do Niego: Odejdź stąd i idź do Judei, aby także Twoi uczniowie zobaczyli dzieła, których dokonujesz.[#Mt 12:46; 13:55; J 2:12; Dz 1:14; #7:3 Jezus miał czterech braci i co najmniej dwie siostry; J 7:3.; #Łk 19:37; J 9:4; 10:25; 15:24]
4Nikt bowiem nie czyni nic w ukryciu, jeśli zależy mu na jawności. Skoro te rzeczy czynisz, objaw się światu.
5Bo nawet Jego bracia nie wierzyli w Niego.[#Mk 3:21]
6Jezus więc powiedział im: Mój czas jeszcze nie nastał, wasz czas natomiast jest zawsze odpowiedni.[#Mt 26:18; J 2:4; 8:20]
7Was świat nie może nienawidzić, Mnie zaś nienawidzi, ponieważ Ja świadczę o nim, że jego dzieła są niegodziwe.[#J 15:18-19; 17:14; #J 3:19]
8Wy idźcie na święto; Ja nie idę na to święto, gdyż mój czas jeszcze się nie wypełnił.
9Po tych słowach sam pozostał w Galilei.
10A gdy Jego bracia udali się na święto, wówczas i On poszedł, nie jawnie, lecz jakby po kryjomu.
11Żydzi tymczasem szukali Go [w czasie] święta i rozpytywali: Gdzie On jest?[#J 11:56]
12Ponadto wśród tłumów wiele było o Nim szeptania. Jedni mówili: Jest dobry; inni natomiast mówili: Nie, raczej zwodzi tłum.[#J 7:40-43, 47; 9:16]
13Nikt jednak nie mówił o Nim z ufną odwagą z obawy przed Żydami.[#J 9:22; 12:42; 19:38; 20:19]
14A gdy już minęła połowa świąt, Jezus wszedł do świątyni i zaczął nauczać.[#Mt 26:55]
15Dziwili się zatem Żydzi i mówili: Skąd On zna Pisma, skoro jest niewykształcony?[#Mt 13:54, 56; Łk 2:47]
16Jezus więc odpowiedział im: Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który Mnie posłał.[#J 8:28; 12:49-50; 14:10, 24; 2J 9]
17Jeśli ktoś chce pełnić Jego wolę, pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja mówię sam od siebie.
18Kto sam od siebie mówi, szuka własnej chwały; kto natomiast szuka chwały tego, który go posłał, ten jest szczery i nie ma w nim nieprawości.[#J 5:41, 44; 8:50, 54; #J 17:22; Rz 3:23]
19Czy nie Mojżesz dał wam Prawo? A nikt z was nie zachowuje Prawa. Dlaczego próbujecie Mnie zabić?[#Wj 24:4; Pwt 32:46; J 1:17; #Mt 12:14; J 5:16, 18; 7:1, 25; 8:37, 40]
20Tłum odpowiedział: Masz demona! Kto próbuje Cię zabić?[#Mk 3:22; J 8:48, 52; 10:20]
21Jezus im odpowiedział: Dokonałem jednego dzieła i wszyscy się dziwicie.[#J 5:2-9]
22Dlatego Mojżesz dał wam obrzezanie – nie że jest ono od Mojżesza, ale od ojców – i w szabat obrzezujecie człowieka.[#Rdz 17:10-14; Kpł 12:3; #7:22 Skoro obrzezanie, które było znakiem przymierza odkupienia (Rdz 17:9-14), nie naruszało szabatu, nie narusza go też uzdrowienie całego człowieka, które jest jeszcze wyraźniejszym znakiem nadchodzącej pełni odkupienia (J 5:9-14).]
23Jeśli człowiek przyjmuje obrzezanie w szabat, aby nie zostało naruszone Prawo Mojżesza, [wy] burzycie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka?[#J 5:9, 16; #7:23 Nakaz obrzezania w ósmym dniu uchodził za ważniejszy od nakazu przestrzegania szabatu (J 7:23).]
24Przestańcie sądzić z pozorów, lecz sądźcie sprawiedliwym sądem.[#1Sm 16:7; Iz 11:3-4; J 8:15; 2Kor 10:7]
25Wtedy niektórzy z mieszkańców Jerozolimy zaczęli się zastanawiać: Czy to nie jest Ten, którego próbują zabić?[#J 5:18; 8:37, 40]
26A oto z ufną odwagą przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby przełożeni naprawdę uznali, że On jest Chrystusem?[#J 4:29]
27O Nim jednak wiemy, skąd jest; gdy zaś przyjdzie Chrystus, nikt nie będzie wiedział, skąd jest.[#Mt 13:55; Łk 4:22; J 6:42; 9:29; #7:27 Uważano, że przyjście Mesjasza będzie okryte tajemnicą (J 7:27).]
28Jezus więc, ucząc w świątyni, zawołał: Znacie Mnie i wiecie, skąd jestem, a jednak nie przyszedłem od siebie samego, lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, a którego wy nie znacie.[#J 8:26, 42]
29Ja Go znam, ponieważ od Niego jestem – On Mnie posłał.[#J 8:55; 10:15; #Mt 11:27; J 6:46; 8:14; 16:27; 17:8, 25]
30Starali się więc Go schwytać, lecz nikt nie położył na Nim ręki, gdyż jeszcze nie nadeszła Jego godzina.[#J 10:39; #7:30 , οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾽ αὐτὸν τὴν χεῖρα, idiom?: , por. J 7:44.; #J 8:20; 13:1]
31Wielu jednak z tłumu uwierzyło w Niego i mówiło: Czy Chrystus, gdy przyjdzie, dokona więcej znaków, niż Ten ich dokonał?[#J 2:11, 23; 8:30; 10:42; 11:45; 12:11, 42]
32Faryzeusze usłyszeli, że tłum tak o Nim szepce, stąd arcykapłani i faryzeusze posłali podwładnych, aby Go schwytali.[#7:32 Niektórzy z nich tworzyli Sanhedryn (J 7:45; 18:3; Dz 5:22, 26), J 7:32.]
33Jezus więc powiedział: Jeszcze przez krótki czas jestem z wami, a [potem] odchodzę do Tego, który Mnie posłał.[#J 12:35; 13:33; #J 16:5, 10, 16, 28]
34Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść.[#J 8:21; 13:33, 36; 17:24]
35Rozmawiali zatem Żydzi między sobą: Dokąd On się wybiera, że my Go nie znajdziemy? Czyżby zamierzał udać się do diaspory greckiej i nauczać Greków?[#J 12:20; Dz 17:4-5; 18:4; Jk 1:1]
36Co znaczy to zdanie, które wypowiedział: Będziecie Mnie szukać, lecz Mnie nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja jestem, wy nie zdołacie przyjść?[#7:36 Lub: słowo , λόγος.]
37W ostatnim natomiast, wielkim dniu święta Jezus stanął i [głośno] zawołał: Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije.[#Kpł 23:36; #7:37 Może chodzić o siódmy dzień Święta Szałasów, J 7:37.; #Obj 21:6; 22:17; #J 4:10, 14; 6:35; 1Kor 10:4]
38Kto wierzy we Mnie, jak głosi Pismo, z jego wnętrza popłyną rzeki wody żywej.[#Ps 36:9; Prz 18:4; Iz 58:11; Ez 47:1, 5; J 4:10, 14; Obj 7:17; 21:6; 22:1, 17; #7:38 , ὕδατος ζῶντος, idiom hbr. מַיִם חַיִּים (), ozn. również wodę źródlaną l. bieżącą. Wg tzw. interpretacji zachodniej: ἐάν τι διψᾷ ἐρχέσθω πρός με, καὶ πινέτω 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ. Καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος: . Cytowany frg. to być może: Iz 58:11, ale także: Prz 4:23; 5:15; Iz 44:3; 55:1; Ez 47:1; Jl 4:18; Za 13:1; 14:8 (J 7:38).]
39To zaś powiedział o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli; jeszcze bowiem nie było Ducha, gdyż Jezus nie został jeszcze uwielbiony.[#Iz 44:3; Jl 3:1; J 1:33; 14:16-17; 16:7; 20:22; Dz 2:17, 33; Rz 8:9, 14-16; Flp 1:19; #Dz 2:4; #Łk 24:26; J 12:16, 23; 13:31-32; 17:1, 5]
40Po usłyszeniu tych słów niektórzy spośród tłumu zaczęli mówić: On naprawdę jest tym Prorokiem.[#Pwt 18:15, 18; Mt 21:11; J 6:14]
41Inni utrzymywali: On jest tym Chrystusem! Inni z kolei mówili: Czy Chrystus ma przyjść z Galilei?[#J 1:41; 4:29; Dz 9:22; #J 1:46]
42Czy Pismo nie mówi, że Chrystus ma pochodzić z nasienia Dawida i z Betlejem, miasteczka, w którym mieszkał Dawid?[#2Sm 7:12; Ps 89:4-5; Mt 1:1; 22:42; #Mi 5:1; Mt 2:5]
43Z Jego powodu doszło więc w tłumie do rozłamu.[#J 6:52; 9:16; 10:19]
44Niektórzy z nich chcieli Go nawet schwytać, ale nikt nie położył na Nim rąk.
45Przyszli więc podwładni do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci ich zapytali: Dlaczego nie przyprowadziliście Go?
46Podwładni odpowiedzieli: Nigdy jeszcze żaden człowiek nie przemawiał tak, jak ten człowiek.[#Mt 7:28-29]
47Faryzeusze odpowiedzieli im: Czy i wy daliście się zwieść?
48Czy ktoś spośród przełożonych lub spośród faryzeuszów uwierzył w Niego?[#J 12:42; 1Kor 1:26]
49A ten tłum, który nie zna Prawa – są przeklęci.
50[Wtedy] odezwał się do nich Nikodem, który wcześniej przyszedł do Niego, jeden z nich:[#J 3:1-2; 19:39]
51Czy nasze Prawo sądzi człowieka, jeśli go najpierw nie przesłucha i nie pozna, co czyni?[#Pwt 1:16]
52Odpowiedzieli mu: Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj, a zobaczysz, że z Galilei nie wywodzi się żaden prorok.[#7:52 Imp. warunkowy (J 7:52).; #J 1:46; #7:52 Z Gat-Chefer w Galilei pochodził Jonasz (2Krl 14:25).]
53I rozeszli się – każdy do swojego domu.