Treny 5

Prośba o odnowę

¹Wspomnij, JHWH , co się z nami stało![#Wj 2:23-25; Jr 1:7; 2:1; 3:19, 20]

Przyjrzyj się i zobacz naszą zniewagę.

²Nasze dziedzictwo przypadło obcym,

nasze domy cudzoziemcom.

³Staliśmy się sierotami – bez ojca,

nasze matki są niczym wdowy.

⁴Naszą wodę pijemy za srebro,

z naszych drzew możemy korzystać za opłatą.

⁵Gnali nas z jarzmem na karkach,[#5:5 , zob. σ´: ζυγός, עֹל. Wg MT: , עַל צַוָּארֵנוּ נִרְדָּפְנוּ, idiom (?): .]

ustawaliśmy, lecz nie było dla nas wytchnienia.

⁶Wyciągaliśmy rękę do Egiptu,

do Asyrii, aby najeść się chleba.

⁷Nasi ojcowie zgrzeszyli – [i] ich nie ma,

a my dźwigamy ich winę.

⁸Rządzą nami niewolnicy,

brak nam wybawcy z ich ręki.

⁹Zdobywamy chleb z [narażeniem] życia[#5:9 Lub: żywność .; #5:9 z narażeniem życia , בְּנַפְשֵׁנוּ נָבִיא לַחְמֵנוּ, idiom: .]

na ostrze miecza na pustyni.

¹⁰Nasza skóra była rozpalona jak piec

z powodu gorączki głodowej.

¹¹Na Syjonie gwałcono kobiety,

dziewice w miastach Judy.

¹²Książęta byli wieszani ich rękami,[#5:12 Lub: za ręce , בְּיָדָם.]

oblicza starszych nie szanowano.

¹³Młodzieńcy nosili kamienie młyńskie,

a chłopcy potykali się pod [ciężarem] drewna.

¹⁴Starcy przestali bywać w bramach,

a młodzieńcy grać na strunach.

¹⁵Nasze serce przestało się cieszyć,

taniec zamieniono nam w tren.

¹⁶Spadła nam z głowy korona,[#5:16 : może odnosić się do króla i do miasta, zob. Jr 13:18.]

biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

¹⁷Dlatego nasze serce jest chore,[#5:17 Lub: słabe, smutne , zob. Iz 1:5; Tr 1:22; Jr 8:18.]

dlatego przygasły nam oczy –

¹⁸z powodu góry Syjon, że jest spustoszona,

że biegają po niej lisy.

¹⁹Ty, JHWH , trwasz na wieki,[#Ps 9:8; 102:13; 103:19; 145:13]

Twój tron – z pokolenia w pokolenie.

²⁰Dlaczego wciąż o nas zapominasz,[#Ps 74:1; 89:47]

opuściłeś nas na [tak] długie dni?

²¹Zawróć nas, JHWH , do Ciebie, a wrócimy![#Jr 17:14; 31:18; Ez 36:26-27]

Odnów nasze dni jak dawniej!

²²Czy odrzuciłeś nas ostatecznie?[#5:22 Lub: (1) , zob. Rt 3:18; Iz 65:6; Am 3:7; (2) , Tr 5:22.]

Czy pogniewałeś się na nas aż tak bardzo?