The chat will start when you send the first message.
1Lecz lud stał się niczym ci, którzy niegodziwie szemrają w obecności JHWH i JHWH to usłyszał. Wówczas zapłonął Jego gniew i zapłonął wśród nich ogień JHWH , który pochłonął [już] kraniec obozu.[#Wj 15:22-25; 16:1-35; 17:1-7; #11:1 , בְּאָזְנֵי, idiom: ; w wielu Mss: , בְּעֵינֵי.; #11:1 Lub: lud stał się niegodziwy jak ci, którzy szemrają : ptc. מִתְאֹנְנִים, hl, zob. Tr 3:39.]
2Wtedy lud wykrzyknął do Mojżesza, a Mojżesz pomodlił się do JHWH – i ogień wygasł.[#Wj 32:11-14, 31-32]
3I nazwał to miejsce Tabera, gdyż zapalił się wśród nich ogień JHWH .[#11:3 , תַּבְעֵרָה (), czyli: , Lb 11:3.]
4A szumowina, która była pośród ludu, zapałała pragnieniem, zwracali się zaś [ku niej] i płakali również synowie Izraela. Mówili: Obyśmy mogli najeść się mięsa![#11:4 , אֲסַפְסֻף (), hl, lub: motłoch , , .; #11:4 W MT: .; #11:4 , תַּאֲוָה (), ozn. pragnienie rzeczy zarówno dobrych, jak i złych, w tym również apetyt, a zatem: , zob. Pwt 5:21; Ps 132:13-14.; #11:4 Lub: i ponownie , וַיָּשֻׁבוּ; wg G: , gr. καὶ καθίσαντες, hbr. וַיָּשֻׁבוּ, zob. Sdz 20:26. Może chodzi o hend. przysłówkowy.; #11:4 , מִי יַאֲכִלֵנוּ בָּשָׂר, idiom:]
5Przypominamy sobie ryby, które jedliśmy w Egipcie za darmo, ogórki i dynie, i pory, i cebulę, i czosnek,[#11:5 Lub: do woli .; #11:5 , אֲבַטִּחִים (), hl, lub: arbuzy .; #11:5 , חָצִיר (), takie znaczenie nadal w aram., ale może ?]
6a teraz wyschło nam w gardle – nie ma nic, poza manną przed oczami.[#11:6 , נַפְשֵׁנוּ יְבֵשָׁה, idiom (?): (1) ; (2) ; (3) .]
7Manna zaś była jak ziarno kolendry, [swym] kolorem przypominała kolor bdellium.[#11:7 Lub: w kolorze bdellium .]
8Ludzie rozchodzili się, zbierali ją, mielili na żarnach albo tłukli w moździerzach i gotowali ją w garnkach albo robili z niej placki. Jej smak był jak smak placka [przyrządzonego] na oliwie.[#Jr 25:10; #Wj 16:31; #11:8 Lub: jak smak przysmaku [przyrządzonego] na oliwie , כְּטַעַם לְשַׁד הַשָּׁמֶן.]
9Gdy nocą opadała na obóz rosa, opadała na niego też manna.[#Wj 16:13-15]
10Mojżesz usłyszał, że lud płacze w swoich rodzinach, każdy u wejścia do swego namiotu. Wówczas mocno zapłonął gniew JHWH , a i w oczach Mojżesza było to niegodziwe.
11Wtedy powiedział Mojżesz do JHWH : Dlaczego obszedłeś się tak źle z Twoim sługą? I dlaczego nie znalazłem łaski w Twoich oczach [tak dalece], że włożyłeś na mnie ciężar całego tego ludu?
12Czy ja począłem cały ten lud? Czy ja go zrodziłem, że mówisz do mnie: Nieś go na swoim łonie, jak piastun niesie niemowlę, do ziemi, którą przysiągłeś jego ojcom?[#11:12 , אֹמֵן (), lub: opiekun .; #11:12 , עַל; wg PS: אַל.]
13Skąd mam wziąć mięso, aby dać całemu temu ludowi? Gdyż płaczą przede mną i mówią: Daj nam mięsa, bo chce nam się jeść!
14Ja sam nie jestem w stanie unieść całego tego ludu, gdyż jest dla mnie za ciężki.
15A jeśli Ty tak postępujesz ze mną, to [raczej] zabij mnie, proszę, natychmiast, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, a nie będę musiał patrzeć na moje nieszczęście.[#11:15 , בְּרָעָתִי (): em. z: , בְּרָעָתֶךָ (), przypadek .]
16I powiedział JHWH do Mojżesza: Zbierz Mi siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych Izraela, których znasz, że są oni starszymi ludu, oraz jego urzędników, i weź ich do namiotu spotkania; niech stawią się tam razem z tobą.[#11:16 , שֹׁטְרִים; wg G: , γραμματεῖς, Lb 11:16.]
17Wtedy zstąpię i będę tam rozmawiał z tobą, i wydzielę z Ducha, który jest na tobie, i włożę na nich, i będą nieśli wraz z tobą ciężar ludu, abyś nie niósł go ty sam.[#11:17 , אָצַלְתִּי, lub: ujmę, zdejmę , gr. ἀφελῶ, por. Łk 1:25, , por. Mt 26:51.]
18A do ludu powiedz: Poświęćcie się na jutro, bo będziecie jeść mięso, gdyż płakaliście w obecności JHWH , mówiąc: Kto nakarmi nas mięsem?! O tak, dobrze nam było w Egipcie. JHWH da wam zatem mięso i będziecie jeść.[#11:18 , בְּאָזְנֵי, idiom: ; w wielu Mss: , בְּעֵינֵי.; #11:18 מִי יַאֲכִלֵנוּ בָּשָׂר, idiom: . Idiom ten pozostawiony w tekście głównym w formie pytania dobrze odpowiada końcówce wersetu.]
19Nie będziecie jeść przez jeden dzień ani przez dwa dni, ani przez pięć dni, ani przez dziesięć dni, ani przez dwadzieścia dni,
20ale przez cały miesiąc, aż wam wyjdzie z nozdrzy i będzie budzić w was wstręt, dlatego że wzgardziliście JHWH , który jest pośród was, i płakaliście przed Jego obliczem, mówiąc: Dlaczegóż to wyszliśmy z Egiptu?[#11:20 Tj. , חֹדֶשׁ יָמִים.; #11:20 , זָרָא (), tj. ; wg G: , ἔσται ὑμῖν εἰς χολέραν, tj. .]
21A Mojżesz powiedział: Sześćset tysięcy pieszych liczy lud, pośród którego jestem, a Ty mówisz: Dam im mięsa i będą jedli przez cały miesiąc?
22Gdyby zarżnięto dla nich [całe] owce i bydło, czy to by im wystarczyło? Gdyby złowiono dla nich wszystkie ryby morza, czy to by im wystarczyło?
23Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Czy ręka JHWH jest za krótka? Zobaczysz teraz, czy moje słowo spełni ci się, czy też nie.[#11:23 Idiom:; #11:23 , עַתָּה; wg PS: , אתה.]
24Mojżesz wyszedł i oznajmił ludowi słowa JHWH . Następnie zebrał siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu [spotkania].
25Wtedy zstąpił JHWH w obłoku i przemówił do niego. Wydzielił też z Ducha, który był na nim, i złożył na siedemdziesięciu starszych. A gdy Duch spoczął na nich, prorokowali, co nie zdarzyło się im już więcej.[#1Sm 10:10-13; #11:25 , וְלֹא יָסָפוּ, Lb 11:25. Wg G: , ἐπροφήτευσαν καὶ οὐκέτι προσέθεντο, tj. (?).]
26W obozie jednak pozostali dwaj mężczyźni. Jeden miał na imię Eldad, a drugi miał na imię Medad; na nich też spoczął Duch, gdyż i oni byli wśród spisanych, ale nie przybyli pod namiot [spotkania]. Prorokowali jednak w obozie.[#11:26 Wg PS: , מוֹדָד, pod. G.]
27Wówczas przybiegł jakiś chłopiec i doniósł Mojżeszowi: Eldad i Medad prorokują w obozie.
28Wtedy odezwał się Jozue, syn Nuna, usługujący Mojżeszowi od swojej młodości, i powiedział: Mojżeszu, panie mój, zabroń im tego![#11:28 młodość , בְּחוּרִים, pojęcie abstrakcyjne; wg PS: , wg G: , ὁ ἐκλεκτὸς.]
29A Mojżesz mu odpowiedział: Czy jesteś o mnie zazdrosny? Oby cały lud PANA zamienił się w proroków! Tak, [oby] JHWH złożył na nich swego Ducha![#Jl 3:1; Dz 2:17]
30I Mojżesz odszedł do obozu, on i starsi Izraela.
31Wówczas nadciągnął wiatr [wzbudzony] przez JHWH , przywiał od morza przepiórki i rzucił [je] na obóz, na dzień drogi z jednej i na dzień drogi z drugiej strony dookoła obozu, na mniej więcej dwa łokcie nad powierzchnią ziemi.[#11:31 Lub: z zachodu .; #11:31 Tj. ok. 90 cm; lub: na powierzchni ziemi .]
32I powstał lud, [i] przez cały ten dzień i przez całą noc, i przez cały dzień następny zbierał przepiórki. [Nawet] ten, kto zebrał najmniej, zebrał dziesięć chomerów. I rozłożyli je sobie dookoła obozu.[#11:32 Tj. ok. 4000 l, lecz może 10 omerów, tj. 40 l, por. Wj 16:16.]
33Lecz gdy mięso było jeszcze między ich zębami, zanim [je] przełknęli, gniew JHWH zapłonął przeciw ludowi i zadał JHWH ludowi bardzo mocny cios.
34Dlatego nadano temu miejscu nazwę: Kibrot-Hataawa, gdyż tam pogrzebano ludzi pożądliwych.[#11:34 Groby pożądania , קִבְרוֹת הַתַּאֲוָה (), miejsce o nieznanej nam lokalizacji.]
35Z Kibrot-Hataawa lud wyruszył do Chaserot – i przebywali w Chaserot.[#11:35 , חֲצֵרוֹת (), czyli: (?).]