¹NIJAPOSEMA kwa lugha za wana Adamu na za malaika, kama sina upendo, nimekuwa shaba iliayo na upato uvumao.

²Tena nijapokuwa na unabii, na kujua siri zote na maarifa yote, nijapokuwa na imani timilifu kiasi cha kuweza kuhamisha milima, kama simi upendo, si kitu mimi.

³Tena mkiwagawia maskini mali yangu yote, tena nikijitoa mwili wangu niungue moto, kama sina upendo, hainifaidii kitu.

⁴Upendo husubiri, hufadhili; upendo hauhusudu; upendo hautakabari; haujivuni,

⁵haukosi kuwa na adabu, hautafuti mambo yake, hauoni uchungu, hauhesabu mabaya;

⁶haufurahii udhalimu, bali hufurahi pamoja na kweli;

⁷hustahimili yote, huamini yote, hutumaini yote, huvumilia yote.

⁸Upendo haupungui neno wakati wo wote; bali ukiwapo unabii utabatilika; zikiwapo lugha, zitakoma; yakiwapo maarifa, yatabatilika.

⁹Kwa maana tunafahamu kwa sehemu; na tunafanya unabii kwa sehemu;

¹⁰lakini ijapo iliyo kamili, iliyo kwa, sehemu itabatilika.

¹¹Nilipokuwa mtoto mchanga, nalisema kama mtoto mchanga, nalifahamu kama mtoto mchanga, nalifikiri kama mtoto mchanga; tokea hapo nilipokuwa mtu mzima, nimeyabatilisha mambo ya kitoto.

¹²Maana wakati wa sasa tunaona kwa kioo kwa jinsi ya fumbo; wakati ule uso kwa uso: wakati wa sasa nafahamu kwa sehemu; wakati ule nitajua sana jinsi ninavyojuliwa na mimi sana.

¹³Bassi, sasa inabaki imani, tumaini, upendo, hizi tatu; na iliyo kuu katika hizi ni upendo.