1 Samuel 20

Si David at si Jonatan

¹Tumakas si David mula sa Nayot sa Rama, at pumunta kay Jonatan at nagtanong, “Ano ba ang kasalanang nagawa ko sa iyong ama at gusto niya akong patayin?”

²Sumagot si Jonatan, “Hindi ka mamamatay! Sigurado akong wala siyang pinaplanong ganyan. Maliit man o malaking bagay, ipinapaalam ng ama ko sa akin ang lahat ng gagawin niya. Kung binabalak ka niyang patayin, ipinaalam na sana niya ito sa akin. Kaya hindi totoo yan.”

³Ngunit sinabi ni David, “Alam na alam ng iyong ama ang tungkol sa pagkakaibigan natin kaya minabuti niya na huwag nang ipaalam sa iyo ang plano niyang pagpatay sa akin, dahil baka masaktan ka lang. Ngunit tinitiyak ko sa iyo, at sa harap ng presensya ng Panginoon na buháy, na nasa panganib ang buhay ko.”

⁴Sinabi ni Jonatan kay David, “Anuman ang gusto mong gawin ko, gagawin ko.”

⁵Kaya sinabi ni David, “Bukas ay Pista ng Bagong Buwan, at gaya ng nakagawian, dapat akong kumain kasama ng hari. Ngunit hayaan mo akong makaalis at magtago sa bukid hanggang sa gabi ng ikatlong araw.

⁶Kung hahanapin ako ng iyong ama, sabihin mo sa kanya na humingi ako ng pahintulot sa iyo na umuwi sa aking bayang Bethlehem upang makasama ko ang buo kong pamilya sa paghahandog na ginagawa nila taon-taon.

⁷Kapag hindi siya nagalit, ibig sabihin akoʼy wala sa panganib. Ngunit kapag nagalit siya, alam mo nang binabalak niya akong patayin.

⁸Kaya kung maaari, tulungan mo ako. Gawin mo sa akin ang kabutihang ito, ayon sa napagkasunduan natin sa presensya ng Panginoon . Ngunit kung nagkasala man ako, ikaw na ang pumatay sa akin. Bakit mo pa ako ibibigay sa iyong ama?”

⁹Sumagot si Jonatan, “Hindi iyan mangyayari! Kung nalalaman ko na may balak ang aking ama na patayin ka, ipapaalam ko agad sa iyo.”

¹⁰Nagtanong si David, “Paano ko malalaman kung galit o hindi ang iyong ama?”

¹¹Sinabi ni Jonatan, “Sumama ka sa akin sa bukid.” Kaya nagpunta sila roon.

¹²Sinabi ni Jonatan kay David, “Nangangako ako sa Panginoon , ang Diyos ng Israel, na bukas, sa ganito ring oras, o sa susunod na araw, makikipag-usap ako sa aking ama, at kung mabuti ang pakitungo niya tungkol sa iyo, ipapaalam ko sa iyo.

¹³Ngunit kung may balak ang aking ama na patayin ka, at hindi ko ito ipinaalam sa iyo para makatakas ka, sanaʼy parusahan ako nang matindi ng Panginoon . Ngayon, samahan ka sana ng Panginoon gaya ng ginawa niya noon sa aking ama.

¹⁴At ipakita mo sana ang pagmamahal mo sa akin habang akoʼy nabubuhay pa gaya ng pagmamahal ng Panginoon sa atin. Ngunit kung mamatay ako,

¹⁵ipagpatuloy mo pa rin ang pagmamahal sa pamilya ko, kahit pa napatay na ng Panginoon ang lahat ng kaaway mo.”

¹⁶Kaya gumawa si Jonatan ng kasunduan sa pamilya ni David, at sinabi niya, “Ibigay ka sana ng Panginoon sa iyong mga kaaway, kapag hindi ka tumupad sa kasunduan natin.”[#20:16 : O Parusahan sana ng ang mga kaaway ni David.]

¹⁷At pinasumpa ulit ni Jonatan si David ng pagmamahal sa kanya dahil mahal na mahal niya si David gaya ng pagmamahal niya sa kanyang sarili.

¹⁸Pagkatapos, sinabi niya kay David, “Bukas ay Pista ng Bagong Buwan at malalaman nila na wala ka roon dahil bakante ang upuan mo.

¹⁹Sa makalawa, bago gumabi, pumunta ka sa dati mong pinagtaguan sa bukid. Maghintay ka roon sa may bato ng Ezel.

²⁰Darating ako at papana nang tatlong beses sa gilid ng bato na parang may pinapana ako.

²¹Pagkatapos, uutusan ko ang isang bata na hanapin ang palaso. Kung sasabihin ko sa kanya na nasa gilid niya ang mga palaso, lumabas ka. Tinitiyak ko sa iyo, sa harap ng presensya ng Panginoon na buháy, na wala kang dapat katakutang panganib.

²²Ngunit kung sasabihin ko sa bata na nasa banda pa roon ang mga palaso, nangangahulugan ito na kailangan mong tumakas dahil pinapatakas ka ng Panginoon .

²³Tungkol sa sumpaan natin, alalahanin mo na ang Panginoon ang ating saksi magpakailanman.”

²⁴Kaya nagtago si David sa bukid, at nang dumating ang Pista ng Bagong Buwan, umupo si Haring Saul para kumain.

²⁵Doon siya umupo sa dati niyang inuupuan sa tabi ng dingding. Si Jonatan naman ay naupo sa tapat niya at si Abner sa tabi niya. Ngunit bakante ang upuan ni David.

²⁶Nang araw na iyon, hindi nagsalita si Saul tungkol sa pagkawala ni David dahil inisip niya na baka may nagawa si David na nagparumi sa kanya kaya hindi siya nakapunta.

²⁷Ngunit nang sumunod na araw, ang ikalawang araw ng buwan, bakante pa rin ang upuan ni David. Kaya tinanong ni Saul si Jonatan, “Bakit hindi pumunta rito si David na anak ni Jesse para makisalo sa atin kahapon at ngayon?”

²⁸Sumagot si Jonatan, “Nagpaalam po siya sa akin na uuwi muna siya sa Bethlehem.

²⁹Sabi po kasi niya, ‘Inutusan ako ng kapatid ko na sumáma muna ako sa aming pamilya na maghandog, kaya humihingi ako ng pabor na payagan mo akong makita ang aking mga kapatid.’ Iyan po ang dahilan kung bakit hindi nʼyo siya kasalo, amang hari.”

³⁰Galit na galit si Saul kay Jonatan. Sinabi niya, “Walang hiya ka! Anak ka ng masamang babae! Alam kong kinakampihan mo ang anak ni Jesse. Ipinahiya mo ang iyong sarili at ang iyong ina.

³¹Habang nabubuhay si David na anak ni Jesse, hindi ka magiging hari. Kaya kunin mo siya ngayon at dalhin sa akin. Dapat siyang mamatay.”

³²Nagtanong si Jonatan, “Bakit po ba kailangan siyang patayin? Ano po ba ang nagawa niya?”

³³Ngunit sa halip na sumagot, sinibat ni Saul si Jonatan para patayin. Kaya nalaman niya na desidido nga ang kanyang ama na patayin si David.

³⁴Dahil sa sobrang galit, umalis sa hapag-kainan si Jonatan, at hindi na siya kumain nang araw na iyon dahil masamang-masama ang loob niya sa kahiya-hiyang inasal ng kanyang ama kay David.

³⁵Kinaumagahan, pumunta si Jonatan sa bukid para makipagkita kay David gaya ng napagkasunduan. May kasama siyang batang lalaki.

³⁶Sinabi niya sa bata, “Tumakbo ka na at hanapin mo ang mga palasong ipapana ko.” Kaya tumakbo ang bata at pumana si Jonatan sa unahan nito.

³⁷Nang dumating ang bata sa lugar na binagsakan ng palaso, sumigaw si Jonatan, “Nasa banda pa roon ang mga palaso.

³⁸Magmadali ka. Pulutin mo!” Pinulot ng bata ang mga palaso at bumalik sa kanyang amo.

³⁹(Walang kaalam-alam ang bata kung ano ang kahulugan ng mga pangyayari. Sina David at Jonatan lang ang nakakaalam.)

⁴⁰Pagkatapos, ibinigay ni Jonatan ang mga palaso sa bata at sinabi, “Dalhin mo ito pabalik sa bayan.”

⁴¹Nang makaalis na ang bata, lumabas si David sa batong pinagtataguan niya at lumuhod sa harap ni Jonatan nang tatlong beses na ang mukhaʼy nakadikit sa lupa bilang paggalang. Hinagkan nila ang isaʼt isa at kapwa umiyak, pero mas malakas ang iyak ni David.

⁴²Sinabi ni Jonatan kay David, “Sige, sanaʼy maging matiwasay ang iyong paglalakbay. At sanaʼy tulungan tayo ng Panginoon na matupad ang mga sumpaan natin sa isaʼt isa, hanggang sa mga magiging angkan natin.” Lumakad na si David, at si Jonatan namaʼy bumalik sa bayan.