Job 15

Nagsalita si Elifaz

¹Sumagot si Elifaz na taga-Teman,

²“Job, ang taong marunong

ay hindi nagsasalita ng walang kabuluhan.

³Hindi siya nakikipagtalo

sa mga salitang walang saysay.

⁴Ngunit ang mga sinasabi moʼy

magtutulak sa tao

upang mawalan ng paggalang sa Diyos

at magiging hadlang sa paglilingkod sa kanya.

⁵Ang sinasabi mo

ay bunga ng iyong kasamaan.

At dinadaya mo ang iba

sa pamamagitan ng iyong mga sinasabi.

⁶Hindi na kailangang hatulan pa kita,

dahil ang iyong mga sinasabi mismo

ang nagpapatunay laban sa iyo.

⁷“Akala mo baʼy ikaw ang unang isinilang?

Ipinanganak ka na ba

bago nilikha ang mga bundok?

⁸Narinig mo na ba

ang mga plano ng Diyos?

Ikaw lang ba ang marunong?

⁹Ano baʼng alam mo na hindi namin alam?

At ano ang naunawaan mo

na hindi namin naunawaan?

¹⁰Natuto kami sa matatanda

na mas matanda pa kaysa sa iyong ama.

¹¹Sinabi namin sa iyo

ang mga salitang mula sa Diyos

na makapagbibigay ng lakas

at aliw sa iyo.

Hindi pa ba sapat iyon?

¹²Bakit nagpapadala ka

sa iyong damdamin?

At bakit ang mga mata moʼy

nanlilisik sa galit,

¹³kaya sa iyong pananalitaʼy kinakalaban mo ang Diyos

at nagsasalita ka nang masama?

¹⁴“Kaya ba ng isang tao

na mamuhay nang malinis at matuwid

sa paningin ng Diyos?

¹⁵Ni hindi nga lubusang

nagtitiwala ang Diyos

sa mga anghel niya.

Kung ang mga nilalang niyang ito

na nasa langit

ay hindi lubusang malinis

sa kanyang paningin,

¹⁶ang tao pa kaya na ipinanganak

na masama at makasalanan,

at uhaw sa paggawa ng masama?

¹⁷“Job, pakinggan mo ako.

Sasabihin ko sa iyo

at ipapaliwanag ang mga naranasan ko.

¹⁸May masasabi rin tungkol dito

ang mga marurunong na tao

na natuto sa kanilang mga ninuno.

¹⁹Sila lang ang nagmamay-ari

ng kanilang lupain,

at walang dayuhang sumakop sa kanila.

²⁰Ang taong masama

ay maghihirap habambuhay.

²¹Palagi siyang kinakabahan

kahit na walang panganib,

dahil iniisip niyang baka salakayin

siya ng mga tulisan.

²²Takot din siyang pumunta sa dilim

dahil baka may pumatay sa kanya.

²³Kung saan-saan siya

naghahanap ng pagkain.

Alam niyang malapit nang dumating

ang kapahamakan.

²⁴Kaya labis ang kanyang pagkatakot,

katulad ng hari na naghahanda

sa pagsalakay sa kanyang mga kaaway.

²⁵Nangyayari ito sa kanya

dahil nagrerebelde at sumusuway siya

sa Diyos na Makapangyarihan.

²⁶Para siyang nakahawak sa matibay na kalasag

at handang kalabanin ang Diyos.

²⁷Kahit na ang mukha niyaʼy nababalot ng taba

at umuumbok ang kanyang bilbil,

²⁸titira siya sa mga gibang bayan,

sa mga bahay na walang nakatira

at malapit nang gumuho.

²⁹Hindi na dadami ang kanyang kayamanan,

at ang mga natitira niyang yaman

at ari-arian ay hindi na magtatagal.

³⁰Hindi siya makakatakas sa kapahamakan.[#15:30 : Sa literal, kadiliman.]

Magiging tulad siya ng puno

na ang mga sangaʼy masusunog.

Lahat ng ari-arian niya ay mawawala

sa isang ihip lamang ng Diyos.

³¹Huwag sana niyang dayain ang kanyang sarili

sa pamamagitan ng pagtitiwala

sa mga bagay na walang kabuluhan,

dahil wala siyang makukuha sa mga iyon.

³²Maagang darating sa kanya

ang kanyang parusa

at hindi na siya uunlad pa.

³³At magiging tulad siya ng ubas

na nalalagas ang mga hilaw na bunga

o katulad ng olibong nalalagas

ang mga bulaklak.

³⁴Sapagkat mamamatay

nang walang lahi

ang mga taong walang takot sa Diyos.

At ang mga bahay na itinayo nila

mula sa mga suhol ay masusunog.

³⁵Ang lagi nilang iniisip

ay ang manggulo,

gumawa ng masama, at mandaya.”