Job 21

Nagsalita si Job

¹Sumagot si Job,

²“Pakinggan ninyo akong mabuti

upang mapasaya rin ninyo ako.

³Makinig kayo habang nagsasalita ako

at kapag akoʼy tapos na,

tuyain ninyo ako kung gusto ninyo.

⁴“Ang hinaing koʼy hindi laban sa tao.

Ito ang dahilan kung bakit maikli

ang pasensya ko.

⁵Tingnan ninyo ako

at kayoʼy masisindak.

Sa nakita ninyo sa akin

makakapagsalita pa ba kayo?

⁶Kung iisipin ko ito, akoʼy nangangatog;

at nababalot ng takot

ang buo kong katawan.

⁷Bakit patuloy na nabubuhay

ang mga masama?

Tumatanda sila at nagiging maunlad.

⁸Nakikita nila ang paglaki

ng kanilang mga anak at apo.

⁹Namumuhay sila sa kanilang tahanan

na ligtas sa panganib

at walang kinatatakutan.

Hindi sila pinaparusahan ng Diyos.

¹⁰Walang tigil ang panganganak

ng kanilang mga baka

at hindi ito nakukunan.

¹¹Marami silang anak,

parang kawan ng tupa sa dami;

at ang mga itoʼy nagsasayawan.

¹²Silaʼy nag-aawitan,

at nagkakatuwaan sa tugtog

ng tamburin, alpa at plauta.

¹³Namumuhay sila sa kasaganaan

at payapang humihimlay sa libingan.

¹⁴Ngunit sinasabi nila sa Diyos,

‘Pabayaan mo kami!

Ayaw naming malaman

ang iyong mga pamamaraan.

¹⁵Sino kang Makapangyarihan

na dapat naming paglingkuran?

At ano ba ang mapapala namin

kung mananalangin kami sa iyo?’

¹⁶Subalit ang totoo,

ang pag-unlad nilaʼy hindi galing

sa sarili nilang pagsisikap.

Kaya anuman ang ipapayo

ng masasamang taong ito

ay hindi ko tatanggapin.

¹⁷“Subalit madalang ang taong masasamâ

na namamatay.

Bihirang dumating sa kanila

ang kahirapan

o parusang ipinapadala ng Diyos

dahil sa kanyang galit.

¹⁸Bihira nilang maranasan

ang mapalayas

tulad ng ipa na tinatangay

ng malakas na hangin.

¹⁹Sinasabi ninyong

kapag hindi sila parurusahan ng Diyos,

ang mga anak nila ang parurusahan.

Ngunit sa ganang akin,

ang nagkasala ang siyang

dapat parusahan ng Diyos

upang maunawaan nila ang kanyang hatol.

²⁰Nawaʼy makita nila

ang kanilang kapahamakan.

Matikman sana nila ang galit

ng Diyos na Makapangyarihan.

²¹Kapag patay na sila,

hindi na nila malalaman

ang mga nangyayari

sa kanilang sambahayan.

²²“Matuturuan ba ng tao ang Diyos,

na siya ngang pinakamataas na hukom?

²³May mga taong namamatay

sa gitna ng kasaganaan

at panatag na kalagayan;

²⁴malusog na pangangatawan

masisigla at matitibay ang buto.

²⁵May mga tao ring namamatay

sa kahirapan,

at hindi nakaranas ng kahit kaunting

kaginhawahan sa buhay.

²⁶Ngunit pareho rin silang ililibing sa lupa

at kakainin ng mga uod.

²⁷“Alam ko kung ano ang nasa isip ninyo.

Alam ko kung ano

ang binabalak ninyo

laban sa akin.

²⁸Sasabihin ninyo sa akin

ang tungkol sa mga taong mayaman

na nawasak ang tahanan

dahil sa kanilang kasamaan.

²⁹Hindi ba kayo nakapagtanong

sa mga naglalakbay?

Hindi ba ninyo binigyang pansin

ang kanilang mga salaysay?

³⁰Sabi nila, ang masamaʼy nakakatakas

sa araw ng kapahamakan,

at silaʼy nakakaligtas sa araw

ng kaparusahan.

³¹Walang sumasaway

sa mga taong masasamâ.

Walang gumaganti

sa kanilang mga maling gawa.

³²At kapag namatay siya

at inihatid sa huling hantungan,

maraming tao ang nakikipaglibing.

³³Tinatanggap ng lupa ang kanyang katawan

at binibigyan ito ng kapahingahan.

Binabantayan pa

ang kanyang libingan.

³⁴“Kaya paano ninyo ako maaaliw

sa pamamagitan ng mga salita ninyong

walang kabuluhan?

Ang mga sinasabi ninyoʼy

walang katotohanan!”