Ezechiela 17

Ezechiela 17

Przypowieść o orłach i winorośli

¹PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

²Synu człowieczy! Ułóż zagadkę i opowiedz domowi Izraela taką przypowieść.

³Powiedz: Tak mówi Wszechmocny PAN :

Ogromny orzeł

z wielkimi skrzydłami,

długimi piórami,

dobrze upierzony,

a przy tym różnobarwny,

nadleciał nad Liban

i zerwał sobie najwyższą

gałąź cedru.

⁴Odłamał główny młody pęd,

uniósł go do ziemi kupców

i umieścił w mieście handlarzy.

⁵Wziął też jedno z ziaren tej ziemi,

umieścił je na polu uprawnym,

wziął je nad wielkie wody

i zasadził niczym wierzbę.

⁶Puściło pędy! Wyrosło na krzew

winny,

bujny, lecz niskiego wzrostu,

by gałązki kierować ku niemu

i korzenie wpuszczać pod siebie.

Tak to był krzewem winnym,

rozwijał swoje gałęzie

i rozpościerał swe pędy.

⁷Lecz zjawił się inny orzeł,

też ogromny,

też z wielkimi skrzydłami

i pięknie upierzony.

I oto ten krzew winny

strzelił korzonkami ku niemu,

sięgnął go gałązkami,

aby dał mu się napić więcej,

niż mógł pić dotychczas na swojej

grządce.

⁸A na dobre pole

i nad obfite wody

był przecież przesadzony!

Mógł rozciągać konary

i wydawać owoce —

i wyrosnąć na winorośl

wspaniałą!

⁹Powiedz im:

Oto Wszechmocny PAN pyta:

Czy to mu się uda?

Czy go nie wyrwą z korzeniem,

czy nie ogołocą z owocu

i czy nie wyschnie wraz

z młodymi listkami?

Bez wielkiej siły oręża

i bez wojska licznego

da się wtedy wyrwać go

z korzeniami!

¹⁰Został już przesadzony.

Czy to mu się uda?

A może, gdy go uderzy

wiatr gorący ze wschodu,

całkiem wyschnie na grządce,

na której dotychczas

rósł?

¹¹I PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

¹²Koniecznie zapytaj ten dom buntu: Czy wiecie, co to znaczy? I powiedz: Oto król Babilonu ściągnął pod Jerozolimę, zabrał jej króla i książąt i uprowadził ich z sobą do Babilonu.

¹³Następnie wziął jednego z potomków królewskich, zawarł z nim przymierze, zobowiązał przysięgą — zabrał przy tym przywódców tej ziemi —[#17:13 Tzn. zabrał ich z kraju lub zobowiązał do lojalności.]

¹⁴by osłabić władzę królewską. Chciał, by tak poniżona, nie mogła się umocnić i musiała dotrzymywać przymierza.

¹⁵On jednak mu się zbuntował! Wysłał posłów do Egiptu z prośbą o wsparcie w koniach i potężnej armii. Czy mu się uda? Czy ujdzie ten, który tak postąpił? Zerwał przymierze! Czy to mu się uda?

¹⁶Na moje życie — oświadcza Wszechmocny PAN — umrze w Babilonie, w stolicy tego króla, który go wyniósł na tron, któremu złożył przysięgę, a potem nią pogardził; z którym zawarł przymierze, a potem je zerwał!

¹⁷I ani wielkim wojskiem, ani licznym tłumem faraon nie wesprze go w wojnie. Najeźdźca wzniesie nasypy, wybuduje wały i zniszczy wielu ludzi.

¹⁸On zaś wzgardził przysięgą, zerwał przymierze, obiecał i nie dotrzymał — z powodu tego wszystkiego, to mu się nie uda![#17:18 : idiom dał rękę .]

¹⁹Dlatego tak mówi Wszechmocny PAN : Na moje życie, że tę moją przysięgę, którą pogardził, i to moje przymierze, które zerwał, obrócę przeciwko niemu!

²⁰Rozciągnę nad nim moją sieć. Złapie się w moje sidła. Zaprowadzę go do Babilonu. Tam się z nim rozprawię za wiarołomstwo, którego się wobec Mnie dopuścił!

²¹A wszyscy, którzy z nim uciekli, którzy należeli do jego oddziałów, padną od miecza, a pozostali rozpierzchną się na wszystkie strony! I przekonacie się, że Ja, PAN , wam to oznajmiłem.[#17:21 Lub: A jego doborowy oddział .]

²²Tak mówi Wszechmocny PAN : Ja sam zerwę z wierzchołka wysokiego cedru, z pędów jego szczytu, delikatną gałązkę. Ja sam przesadzę ją na górę wysoką i wyniosłą.

²³Przesadzę ją na wysoką górę Izraela. Tam wzniesie konary i tam wyda owoc — i stanie się potężnym cedrem. Każdy ptak i wszystko, co ma skrzydła, zamieszka w cieniu jego gałęzi.

²⁴Wtedy przekonają się wszystkie drzewa polne, że Ja, PAN , poniżyłem drzewo wysokie i wywyższyłem niskie, wysuszyłem drzewo świeże i kwieciem okryłem suche. Ja, PAN , postanowiłem tak — i tak uczynię!