Joba 12

Joba 12

Job: Mowa o oczywistościach — również tych mniej zauważanych

¹Job odpowiedział tymi słowy:

²A wy, doprawdy, jesteście

najmądrzejsi

i razem z wami umrze wszelka

mądrość!

³Ja też mam rozum jak wy,

nie jestem od was gorszy.

Kto miałby o tych rzeczach

nie wiedzieć?

⁴Że też stałem się pośmiewiskiem

dla swego przyjaciela —

ja, który wzywałem Boga,

a On odpowiadał,

ja pośmiewiskiem — sprawiedliwy

i nienaganny.

⁵Szczęśliwi gardzą nieszczęściem.

Myślą, że ciosy spadają

tylko na tych, co i tak

ledwie stoją!

⁶Spokojne też bywają

namioty łupieżców,

bezpieczni ci, którzy

drażnią Boga,

i ci, którzy postępują, jakby

Go mieli w garści.

⁷Doprawdy, pytaj bydła, ono cię

pouczy,

lub ptaków na niebie, one ci

powiedzą!

⁸Albo pomów z ziemią,

niech wyjaśni ci sprawę,

zapytaj ryb w morzach, niech ci

wytłumaczą.

⁹Kto spośród nich wszystkich nie wie,

że dokonała tego ręka PANA ,

¹⁰że w Jego ręku jest dusza

wszystkiego,

co żyje,

oraz duch w ciele każdego

człowieka?

¹¹Czy ucho nie ma badać słów,

podobnie jak podniebienie

bada smaki?

¹²U ludzi sędziwych jest mądrość,

u długowiecznych — rozum.

¹³U Boga jest mądrość i siła,

u Niego rada i rozum.

¹⁴Co On zburzy, tego nikt

nie odbuduje;

kogo zamknie, temu nikt

nie otworzy.

¹⁵Gdy On wstrzyma wodę,

musi nastać susza.

Kiedy ją wypuści, może zalać

ziemię.

¹⁶Tak, u Niego jest moc

oraz rozum,

Jego jest oszukany i oszust.

¹⁷On puszcza radców boso,

z sędziów zaś robi głupców.

¹⁸On uchyla rozkazy królów[#12:18 Lub: odpina pas królom .]

i zamienia ich w niewolników.

¹⁹Puszcza też boso kapłanów

i przewraca najpewniej stojących.

²⁰Odbiera mowę wymownym,[#12:20 Lub: doświadczonym, zaufanym doradcom .]

starców pozbawia poznania.

²¹Dostojnych okrywa wstydem,

odpina pasy potężnym.

²²Odsłania, co skryte w ciemności,

przenika światłem cień śmierci.

²³Darzy wielkością narody,

by je następnie zmieść z ziemi,

daje ludom przestrzenie,

aby potem je z nich uprowadzić.

²⁴Odbiera rozum wodzom ziemi

i gubi ich wśród bezdroży —

²⁵tam drepczą po omacku, w ciemności,

i zataczają się jak pijani.