Rzymian 11

Rzymian 11

¹Pytam zatem dalej: Czy Bóg odtrącił swój lud? W żadnym razie. Przecież ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z plemienia Beniamina.

²Bóg nie odtrącił swego ludu , który uprzednio przygarnął. Pamiętacie, co Pismo mówi o Eliaszu, gdy skarży się on przed Bogiem na Izraela?

³Panie, Twoich proroków pozabijali; Twoje ołtarze — poburzyli; zostałem ja sam, a i na moje życie nie przestają czyhać.

⁴Co wówczas usłyszał w odpowiedzi? Zostawiłem sobie siedem tysięcy ludzi, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.

⁵Podobnie obecnie pozostaje reszta wybrana z łaski.

⁶A jeśli z łaski, to nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby łaską.

⁷Co z tego wynika? To, że Izrael nie znalazł, czego poszukuje. Znaleźli to wybrani. Pozostałych natomiast dotknął brak wrażliwości,

⁸zgodnie ze słowami:

Bóg dał im ducha odrętwienia,

oczy, by nie widzieli,

i uszy, by nie słyszeli —

i tak jest do dnia dzisiejszego.

⁹Dawid zaś dodaje:

Niech ich stół będzie im pułapką i sidłem,

potrzaskiem i odpłatą.

¹⁰Niech pociemnieje im w oczach,

tak by nie widzieli,

a ich grzbiet zegnij na zawsze.

¹¹Pytam zatem: Czy potknęli się, aby zupełnie upaść? W żadnym razie. Ich upadek przyniósł zbawienie narodom, co z kolei miało pobudzić Jego lud do zazdrości.

¹²Jeśli zaś ich upadek stał się bogactwem świata, a ich porażka bogactwem narodów, to jakże wspaniałą rzeczą stanie się ich pełnia![#11:12 Tzn. pełne ożywienie (ww. 8-10); pełna otwartość na dobrą nowinę (ww. 13-15).]

¹³Wam natomiast, przedstawicielom narodów, mówię: Jako apostoł narodów, cieszę się z mojego zadania.

¹⁴Może w ten sposób wzbudzę zazdrość w moich rodakach i niektórych z nich uratuję.

¹⁵Skoro bowiem ich bunt przyniósł światu pojednanie, to co przyniesie ich przyjęcie, jeśli nie wzbudzone z martwych życie?

¹⁶Jeżeli zaś zaczyn jest święty, to święte jest ciasto; jeśli święty jest korzeń — święte też gałęzie.

¹⁷Jeśli natomiast niektóre z tych gałęzi zostały odłamane, a ty, niczym dzika gałązka, wszczepiony między pozostałe, zyskałeś udział w korzeniu i sokach drzewa oliwnego,

¹⁸to nie wynoś się nad gałęzie. A jeśli się wynosisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, ale korzeń ciebie.

¹⁹Powiesz jednak: Gałęzie odłamano, abym ja został wszczepiony.

²⁰Słusznie! Odłamano je z powodu niewiary, ty natomiast trwasz dzięki wierze. Nie miej zbyt wysokiego mniemania o sobie. Raczej uważaj!

²¹Jeśli Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, może nie oszczędzić i ciebie.

²²Lepiej zwróć uwagę na dobroć i surowość Boga — na surowość dla upadłych i na dobroć względem ciebie, o ile pozostaniesz w tej dobroci, bo w przeciwnym razie ty też będziesz odcięty.

²³Co do nich natomiast, jeśli nie pozostaną w niewierze, zostaną wszczepieni ponownie — Bóg ma moc to uczynić.

²⁴Bo skoro ty, będący z natury częścią dzikiej oliwki, zostałeś od niej odcięty i wbrew naturze wszczepiony w szlachetne drzewo oliwne, to o ile bardziej w swoją własną oliwkę będą wszczepieni ci, którzy mają jej naturę.

²⁵Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan.

²⁶W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami:

Z Syjonu przyjdzie Wybawca

i usunie bezbożność Jakuba.

²⁷Takie zawrę z nimi przymierze,

kiedy zmażę ich grzechy.

²⁸Z punktu widzenia dobrej nowiny, są oni — ze względu na was — nieprzyjaciółmi, jednak co do wybrania — ze względu na ojców — nie utracili Bożej miłości.

²⁹To dlatego, że dary łaski i powołanie ze strony Boga są rzeczą nieodwołalną.

³⁰Bo, jak niegdyś wy byliście nieposłuszni Bogu, a teraz — z powodu ich nieposłuszeństwa — dostąpiliście miłosierdzia,

³¹tak teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, oni są nieposłuszni, po to, aby z kolei oni go dostąpili.

³²Bóg bowiem wydał wszystkich w moc nieposłuszeństwa, aby wszystkim móc okazać miłosierdzie.

³³O, głębio bogactwa,

mądrości i myśli Boga!

Jakże niepojęte są Jego wyroki

i Jego drogi jakże niezbadane!

³⁴Bo któż poznał plan Pana?

Albo kto był Jego doradcą?

³⁵Kto zdołał Mu coś podarować,

aby liczyć na Jego odpłatę?

³⁶Wszystko jest z Niego, przez Niego

i dla Niego.

Jemu niech będzie chwała —

na wieki. Amen.