Psalmy 139

PSALM 139

Pieśń zachwytu nad dobrocią PANA

PANIE , zbadałeś mnie i znasz.

²Sam wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,

Rozumiesz moją myśl z daleka.

³Wyznaczasz mi marszrutę i spoczynek,[#139:3 G; mój spoczynek , hbr. רִבְעִי (); być może: mój przyjazd , hbr. רִבְצִי ().]

Jesteś świadom wszystkich moich dróg.

⁴Tak, choć jeszcze nie mam słowa na języku,

Ty już je znasz, PANIE — całe.

⁵Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu

I kładziesz na mnie swoją dłoń.

⁶Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,

Zbyt wzniosła, bym ją pojął.

⁷Dokąd ujdę przed Twoim Duchem?

Dokąd przed Twym obliczem ucieknę?

⁸Gdybym wstąpił do nieba — Ty tam jesteś,

Gdybym się skrył w świecie zmarłych —

jesteś i tam!

⁹Gdybym wziął skrzydła jutrzenki

I osiadł aż na krańcach morza,

¹⁰Nawet tam wiodłaby mnie Twa ręka,

Uchwyciła Twa prawa dłoń.

¹¹Gdybym też powiedział:

Niech ciemność mnie ukryje

I niech noc zgasi światło wokół mnie —

¹²To i ciemność nic nie skryje przed Tobą,

Noc jest jasna jak dzień,

Mrok znaczy tyle co światło.

¹³Ty sprawiłeś, że myślę i czuję,[#139:13 Idiom: Ty posiadłeś me nerki l. stworzyłeś me nerki — zob. Ps 104:24.]

Utkałeś mnie w łonie mej matki.

¹⁴Dziękuję. Dopracowałeś mnie

w każdym szczególe.

Cudowne są Twoje dzieła —

I moją duszę znasz dokładnie.

¹⁵Żadna moja kość nie uszła Twej uwadze,

Choć powstawałem w ukryciu,

Tkany w głębiach ziemi.

¹⁶Twoje oczy oglądały mnie w łonie,[#139:16 Lub: (1) mój embrion , hbr. גָּלְמִי (); (2) moje czyny , hbr. גְּמֻלַי (); (3) okresy mego życia , hbr. גִלַיִם ().]

Na swym zwoju spisałeś me dni,

Zaplanowałeś je, zanim

którykolwiek zaistniał.

¹⁷Cóż powiem? Jak cenne są Twe myśli,[#139:17 Lub: niepojęte .]

o Boże,

I jak niezliczone!

¹⁸Gdybym chciał je zsumować,

Byłoby ich więcej niż piasku;

Gdybym się otrząsnął z liczenia,

Wciąż byłbym niedaleko od Ciebie.

¹⁹O, gdybyś zechciał, Boże,

rozprawić się z bezbożnym!

Dość mam już ludzi czyhających na krew,

²⁰Tych, którzy Cię znieważają

I daremnie wynoszą Twych wrogów.

²¹Czy nienawidzących Ciebie

nie mam w nienawiści, PANIE ?

I czy nie czuję odrazy do zbuntowanych

przeciw Tobie?

²²Odcinam się od nich całkowicie![#139:22 Lub: Nienawidzę ich bez reszty .]

Stali się moimi wrogami!

²³Badaj mnie, Boże, i poznaj me serce,

Doświadcz — i poznaj rozterki.

²⁴Zobacz, czy nie ma we mnie

czegoś, co Cię rani,

I prowadź drogą wypróbowaną od wieków!