Księga Psalmów 52

¹Przewodnikowi chóru. Dumanie Dawida,

²kiedy przyszedł Doego, Edomita i doniósł Saulowi, oraz mu powiedział: Dawid wszedł do domu Achimeleka.

³Mocarzu, czemu się złością przechwalasz? Łaska Pana jest nieustanna.

⁴Twój język knuje zgubę; czynisz zdradę, jak wyostrzona brzytwa.

⁵Raczej upodobałeś sobie zło niż dobro, fałsz zamiast sprawiedliwych słów. Sela.

⁶O języku zdradziecki, upodobałeś sobie wszelkie zgubne mowy.

⁷To też Pan uprzątnie cię na wieki; pochwyci cię, wyrwie cię z namiotu i wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela.

⁸Zobaczą to sprawiedliwi, wzdrygną się i będą mu urągać.

⁹Oto człowiek, co nie uczynił Boga swą obroną, a polegał na swoim wielkim bogactwie i pokładał nadzieję w swej potędze.

¹⁰Ale ja będę jak zielony oliwnik w domu Bożym, bo na wieki wieczne położyłem nadzieję w łasce Boga.

¹¹A za to, co uczynisz, będę Cię wysławiał na wieki; zaufam Twojemu Imieniu, gdyż jest słodkim dla miłujących Ciebie.