Wyjścia 15

Wyjścia 15

Pieśń Mojżesza

¹Wtedy Mojżesz wraz z synami Izraela zaśpiewał PANU tę pieśń.

Będę śpiewał PANU ,

bo odniósł zwycięstwo:

Konie z rydwanami

rzucił w morze!

²PAN jest mą mocą i moją

pieśnią,

On stał się moim zbawieniem.

On jest mym Bogiem,

takiego wielbię!

To Bóg mego ojca — Jemu

chwała!

³PAN jest zwycięzcą —

JHWH Mu na imię!

⁴Wrzucił do morza rydwany

faraona

razem z jego wojskiem,

jego najlepsi wodzowie

zginęli

zatopieni w Morzu

Czerwonym.

⁵Wchłonęła ich otchłań,

spadli w głębię jak kamień!

⁶Twa prawica, PANIE , jest

potężną siłą,

Twa prawica, PANIE , rozbija

wroga!

⁷Wielkość Twojego majestatu

zwala powstających

przeciw Tobie!

Posyłasz swój gniew, on ich

pożera jak słomę!

⁸Tchnienie Twoich nozdrzy

potrafi spiętrzyć

wody,

nurty stanęły jak wał,

stężały otchłanie w sercu morza!

⁹Wróg się chełpił:

Doścignę! Dosięgnę!

Będę dzielił łup,

zaspokoję nimi me pragnienie!

Dobędę miecza,

własną ręką wszystkiego

ich pozbawię!

¹⁰Lecz Ty wionąłeś

swym tchnieniem

i okryło ich morze.

Potonęli jak ołów

w odmętach!

¹¹Któż jest jak Ty

pośród bogów, PANIE ?

Któż jest jak Ty,

wzniosły w swej świętości —

przejmujący chwałą,

dokonujący cudów?

¹²Wyciągnąłeś prawicę

i pochłonęła ich ziemia!

¹³Wiodłeś w swej łasce

lud, który wykupiłeś;

prowadziłeś w swej mocy

na niwy swej świętości!

¹⁴Usłyszą to narody — i zadrżą!

Skurcze chwycą mieszkańców

Filistei.

¹⁵Zaniepokoją się

książęta Edomu,

władców Moabu

zdejmie przerażenie,

a wszyscy mieszkańcy

Kanaanu

struchleją!

¹⁶Padnie na nich paraliżujący

strach,

potężne Twoje ramię

sprawi, że zamilkną jak

kamień —

póki nie przejdzie twój lud,

PANIE ,

póki nie przejdzie lud,

który Ty nabyłeś!

¹⁷Wprowadzisz Twój lud

i zasadzisz

na górze Twojego dziedzictwa,

przygotujesz, PANIE , miejsce,

gdzie zamieszkasz,

święte miejsce, Panie,

ugruntują Twe ręce!

¹⁸PAN będzie królem

na wieki — na zawsze!

¹⁹Dlatego, że gdy konie faraona wraz z jego rydwanami i jego załogami weszły w morze, PAN skierował na nich wody morza, podczas gdy synowie Izraela przeszli jego środkiem po wyschniętym dnie.

Pieśń Miriam

²⁰Wtedy prorokini Miriam, siostra Aarona, wzięła do ręki bębenek, a za nią, z bębenkami i w pląsach, ruszyły wszystkie inne kobiety.

²¹Miriam im zaśpiewała:

Śpiewajcie PANU ,

bo odniósł zwycięstwo!

Konie z rydwanami

rzucił w morze!

Pierwsze narzekania

²²Następnie Mojżesz poprowadził Izraela znad brzegów Morza Czerwonego na pustynię Szur. Przemierzali pustynię trzy dni, a nie znaleźli wody.

²³W końcu przybyli do Mara, lecz tam nie mogli pić wody, ponieważ była gorzka; właśnie dlatego miejscu temu nadano nazwę Mara.

²⁴Wówczas lud zaczął szemrać przeciw Mojżeszowi: Co będziemy pić? — narzekali.

²⁵Mojżesz udał się z tym do PANA , a PAN skierował jego uwagę na pewne drzewo. Gdy Mojżesz wrzucił je do wody, woda stała się słodka.

Tam Bóg nadał ludowi ustawy i prawa, tam też go doświadczył.

²⁶Powiedział: Jeżeli pilnie będziesz słuchał głosu PANA , twojego Boga, czynił to, co prawe w Jego oczach, zważał na Jego przykazania i strzegł wszystkich Jego ustaw, to żadną chorobą, którą dotknąłem Egipt, nie dotknę ciebie, ponieważ Ja, PAN , jestem twoim lekarzem.[#15:26 Lub: skłaniał ucho .]

²⁷Następnie przybyli do Elim, gdzie z dwunastu źródeł wypływała woda i gdzie rosło siedemdziesiąt palm. Tam, nad wodą, rozbili się obozem.[#15:27 , czyli: terebinty, wielkie drzewa .]