The chat will start when you send the first message.
1Mojżesz jednak odezwał się w te słowa: A co, jeśli mi nie uwierzą i nie usłuchają mego głosu, ale raczej powiedzą: PAN nie objawił się tobie?
2PAN odpowiedział: Cóż to masz w swojej ręce? Laskę — odparł Mojżesz.
3Rzuć ją na ziemię! — usłyszał polecenie. Więc rzucił. Wtedy laska zamieniła się w węża, tak że Mojżesz musiał przed nim uskoczyć!
4Wtedy PAN mu polecił: Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon! Mojżesz posłuchał — i wąż zamienił się w laskę w jego dłoni.
5To ich powinno przekonać, że jednak ukazał ci się PAN , Bóg ich ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.
6Lecz PAN na tym nie poprzestał: Włóż rękę w zanadrze — polecił. Mojżesz włożył, a gdy ją wyjął, jego ręka była pokryta trądem jak śniegiem!
7Włóż ponownie rękę w zanadrze — rozkazał. Znów ją włożył, a gdy ją wyjął, była tak samo zdrowa, jak reszta ciała!
8Jeśli ci nie uwierzą i nie przekona ich pierwszy znak, to przekona ich ten znak następny.
9Gdyby jednak nie uwierzyli nawet tym obu znakom i nie chcieli posłuchać twych słów, zaczerpnij wody z Nilu i wylej ją na brzeg. Woda, którą zaczerpniesz, zamieni się na brzegu w krew.
10Mojżesz jednak powiedział do PANA : Ach, Panie, proszę, ja nie jestem człowiekiem wymownym, nie byłem nim dawniej i nie zmieniła tego ta Twoja rozmowa z twym sługą. Ja mam po prostu trudności z wypowiadaniem się![#4:10 Idiom: gdyż jestem ja [człowiekiem] ciężkich ust i ciężkiego języka .]
11Wtedy PAN go zapytał: Kto dał człowiekowi usta? Kto czyni go niemym lub głuchym, widzącym lub niewidomym? Czyż nie Ja, PAN ?
12Idź więc teraz, Ja JESTEM przy twoich ustach. Pouczę cię, co masz powiedzieć.[#4:12 , hbr. אָנֹכִי אֶהְיֶה (), lub: Ja BĘDĘ .]
13Ale Mojżesz powiedział: Ach, Panie, poślij, proszę, kogo innego.
14Wtedy PAN rozgniewał się na Mojżesza: Przecież jest Aaron, twój brat, Lewita! Wiem, że potrafi on mówić. Wyszedł ci już nawet na spotkanie, a gdy cię zobaczy, ucieszy się całym sercem.
15Będziesz mówił do niego. Powiesz mu, co ma powiedzieć, a Ja JESTEM przy twoich ustach i przy jego ustach — i pouczę was, co macie czynić.
16On w twoim zastępstwie będzie przemawiał do ludu. On będzie twoimi ustami, a ty będziesz mu za Boga.
17Weź też do ręki tę laskę, bo nią będziesz dokonywał znaków.
18Mojżesz wrócił zatem do swego teścia, Jetra, i poprosił: Pozwól mi wrócić do moich braci w Egipcie. Chciałbym zobaczyć, czy jeszcze żyją. Idź w pokoju! — odpowiedział mu Jetro.
19PAN ponadto zapewnił Mojżesza w Midianie: Ruszaj, wracaj do Egiptu. Ci, którzy czyhali na twe życie, już nie żyją.
20Mojżesz zabrał zatem żonę i swoich synów, wsadził ich na osła — i wyruszył do ziemi egipskiej. Wziął też Mojżesz do ręki laskę, o której wspomniał Bóg.
21PAN powiedział też do Mojżesza: Gdy wrócisz do Egiptu, dopilnuj, aby dokonać tam wszystkich tych cudów, które położyłem w twojej mocy. Dokonaj ich wobec faraona, Ja jednak zatwardzę jego serce tak, że nie wypuści ludu.
22Przekaż faraonowi: Tak mówi PAN : Izrael jest moim synem, moim pierworodnym.
23Radzę ci: Wypuść mojego syna, aby mi służył, bo jeśli odmówisz, to uważaj — Ja zabiję twojego syna, twojego pierworodnego![#4:23 Wg G: lud mój , gr. τὸν λαόν μου.]
24W czasie podróży, podczas noclegu, PAN spotkał się z nim i był gotów go zabić.[#4:24 Wg G: Anioł Pana , gr. ἄγγελος κυρίου.]
25Wtedy Sypora wzięła ostry krzemień, odcięła napletek swego syna, dotknęła stóp [Mojżesza] i powiedziała: Jesteś mi oblubieńcem krwi![#4:25 Lub: krocza ; stopy mogą być eufemizmem oznaczającym narządy płciowe, por. Pwt 28:57; Iz 6:2; 7:20; Ez 16:25.]
26Wówczas odstąpił od niego. A ona dodała: Oblubieńcem krwi za sprawą obrzezania.[#4:26 , hbr. מִמֶּנּוּ: wg PS: od niej , hbr. מִמֶּנָּה. W G pod. jak w MT.]
27Tymczasem PAN polecił Aaronowi: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. Aaron posłuchał. Spotkał Mojżesza przy górze Bożej i ucałował go na powitanie.
28Mojżesz przekazał Aaronowi wszystko, o czym usłyszał od PANA , który go posłał. Opowiedział mu też o znakach, których dokonanie mu zlecił.
29Następnie Mojżesz z Aaronem zebrali wszystkich starszych Izraela
30i Aaron powiadomił ich o wszystkim, co Mojżesz usłyszał od PANA . Mojżesz natomiast wobec ludu potwierdził to wszystko znakami.
31Lud uwierzył! Gdy do ludzi dotarło, że PAN postanowił ująć się za potomkami Izraela i że przejął się ich niedolą, pochylili się w głębokim pokłonie.