Jeremiasza 12

Jeremiasza 12

Rozmowa o sprawiedliwości

¹Sprawiedliwy jesteś, PANIE ,

przedstawiam Ci więc moją sprawę.

Tak, chciałbym pomówić

z Tobą o sprawiedliwości:

Dlaczego bezbożnym dobrze się

powodzi?

Dlaczego łatwo żyć postępującym

wiarołomnie?

²Zasadziłeś ich i zapuszczają

korzenie,

rosną i wydają owoc.

Bliski jesteś ich ust

i daleki od ich sumień.

³Ale Ty, PANIE , znasz i widzisz mnie,

przekonałeś się, że sercem wciąż

jestem przy Tobie.

Porwij ich jak owce na rzeź!

Odłącz ich na dzień uboju!

⁴Jak długo usychać będzie ziemia[#12:4 , hbr. תֶּאֱבַל (), znaczy również: płakać .]

i więdnąć zieleń na polach?

Przez niegodziwość jej mieszkańców

ubywa zwierząt i ptactwa,

mówią bowiem: PAN nie wie,

co robimy w ukryciu.

⁵Tak, jeśli biegłeś z pieszymi

i to cię zmęczyło,

to jak zmierzysz się z rumakami?

Jeśli potykasz się w kraju spokojnym,

to co zrobisz w zaroślach Jordanu?

⁶Bo nawet twoi bracia i dom twojego ojca — oni również cię zdradzają. Oni także głośno wołają za tobą. Nie wierz im, choć rozmawiają z tobą przyjaźnie.

⁷Co do Mnie, opuściłem mój dom,

porzuciłem moje dziedzictwo,

zostawiłem to, co najdroższe mej duszy,

wydałem to w ręce mych wrogów.

⁸Moje dziedzictwo stało się dla Mnie

jak lew w leśnej gęstwinie,

podniosło na Mnie swój głos,

dlatego się od niego odciąłem.

⁹Czy moje dziedzictwo nie stało się

dla Mnie pstrym

ptakiem drapieżnym

i czy ptaki drapieżne nad nim nie krążą?

Dalej, zbierzcie się, wszystkie

zwierzęta polne,

zejdźcie się na żer!

¹⁰Liczni pasterze zniszczyli

moją winnicę,

podeptali mój dział,

zamienili me rozkoszne dziedzictwo

w opustoszałe pustkowie.

¹¹Tak, On je obrócił w pustkowie,

uschło ono przede mną.

Spustoszona jest cała ta ziemia,

lecz nikt nie wziął tego do serca.

¹²Na wszystkie nagie wzniesienia pustyni ściągnęli pustoszyciele, ponieważ miecz PANA pożera od jednego krańca tej ziemi po drugi — i nic, co żyje, nie ma spokoju.

¹³Zasiali pszenicę, a zbierają ciernie.

Wysilali się, ale nic nie zyskali.

Wstydzić się będą swych plonów

z powodu żaru gniewu PANA .

¹⁴Tak mówi PAN o wszystkich moich złych sąsiadach sięgających po dziedzictwo, które przekazałem w posiadanie mojemu ludowi Izraelowi: Oto wyrwę ich z ich ziemi, ale dom judzki wyrwę spośród nich.

¹⁵A gdy ich wyrwę, zawrócę i zlituję się nad nimi, i sprowadzę ich z powrotem, każdego do jego dziedzictwa i każdego do jego ziemi.

¹⁶A kiedy już sobie przyswoją sposób życia mojego ludu, tak że będą przysięgać na moje imię: Jak żyje PAN ! — podobnie jak wcześniej nauczyli mój lud przysięgać na Baala — wtedy odbuduję ich pośród mojego ludu.

¹⁷Lecz jeśli któryś naród tego nie posłucha, wtedy wyrwę go całkowicie i doszczętnie wygubię — oświadcza PAN .