Joba 15

Joba 15

Elifaz: Grzech źródłem niepowodzenia

¹Wtedy odezwał się Elifaz z Temanu:

²Czy mędrzec mówi to,

co mu wicher przyniesie,

a swoją pierś nadyma wschodnim

wiatrem?

³Czy podaje dowody, które

nie mają pożytku,

lub wypowiada słowa, które

niczemu nie służą?

⁴Przecież ty przekreślasz bojaźń Bożą

i podważasz sens rozmowy

z Bogiem!

⁵Tak, twój grzech podsuwa

ustom słowa,

odwołujesz się do języka

przebiegłych!

⁶Własne usta potępiają cię — nie ja;[#15:6 Lub: twoje usta dowodzą twej bezbożności .]

własne wargi świadczą przeciw tobie!

⁷Czy urodziłeś się jako pierwszy

z ludzi?

Czy przyszedłeś na świat, zanim

pojawiły się wzgórza?

⁸Czy jesteś uczestnikiem tajnych

narad Bożych,

więc, poza tobą, już nikt

nie jest mądry?

⁹Czy jest coś, co ty wiesz, a my nie?

Albo czy rozumiesz coś, o czym

nie mamy pojęcia?

¹⁰Przecież i wśród nas są ludzie

sędziwi,

starsi nawet niż twój ojciec!

¹¹Czy masz za nic to, że Bóg

cię pociesza

i przemawia do ciebie łagodnie?

¹²Dlaczego ponosi cię serce?

I skąd ten błysk w twoich oczach,

¹³że zwracasz przeciw Bogu

wzburzenie

i wyrzucasz z siebie takie słowa?

¹⁴Bo dlaczego śmiertelnik miałby

być czysty,

a zrodzony przez kobietę,

sprawiedliwy?

¹⁵Skoro On nawet swym

poświęconym

nie dowierza,

a niebiosa nie są czyste

w Jego oczach,

¹⁶to cóż dopiero człowiek

brudny i zepsuty,

który pije nieprawość

jak wodę.

¹⁷Coś ci powiem — posłuchaj mnie

uważnie.

Przedstawię ci coś, czemu się

przyjrzałem.

¹⁸Zwrócili mi na to uwagę mędrcy;

im z kolei wyjawili to ojcowie,

¹⁹którzy sami mieszkali

w swojej ziemi,

zanim przemierzył ją ktokolwiek

obcy.

²⁰Otóż bezbożny cierpi

całe życie

i niedługo żyją ludzie

okrutni.

²¹W uszach dźwięczą im odgłosy

okropności,

w czasie pokoju nachodzi ich

niszczyciel.

²²Brak im wiary, że kiedyś minie

ciemność,

żyją po to, by spadł na nich miecz.

²³Skazani są, by być żerem sępów,[#15:23 Lub: skazani są na tułaczkę za chlebem .]

wiedzą, że nadciąga na nich

mroczny dzień.

²⁴Przerażają ich udręka i trwoga,

przemagają niczym król w czasie

ataku.

²⁵Bo podnieśli rękę przeciw Bogu

i oparli się samemu

Wszechmocnemu,

²⁶wyruszyli przeciw Niemu z hardym

karkiem,

osłonięci grzbietami swoich tarcz.

²⁷Ale chociaż są tłuści na twarzach

i brzuchy mają opasłe,

²⁸to ich miasta opustoszeją,

domy zostaną bez mieszkańca,

gotowe, aby stać się kupą gruzów.

²⁹Nie będą bogaci, utracą majątek,

nie okryją ziemi swoimi dobrami.

³⁰Nie ujdą przed ciemnością,

płomień wysuszy ich pędy,

upadną, zanim zdążą wydać

tchnienie.

³¹Ufają marności i doznają

zawodu,

gdyż marność będzie ich

odpłatą.

³²Przed czasem będzie im

odpłacone,

a ich liść się nie zazieleni.

³³Spadną jak niedojrzałe grona

z winorośli,

jak z drzew oliwnych opadnie

ich kwiat.

³⁴Gdyż plany niegodziwych

są daremne,

namioty postawione za łapówki

strawi ogień.

³⁵Poczęli krzywdę i porodzili

nieprawość,

a w ich łonie rozwija się fałsz.