The chat will start when you send the first message.
1A był człowiek z Beniamina imieniem Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna Afiacha, Beniaminity – dzielny wojownik.[#9:1 , wg : מִבִּן־יָמִין; wg : מִבִּנְיָמִין.; #9:1 , קִישׁ (), od ak. .; #9:1 , גִּבּוֹר חָיִל, zob. Sdz 6:12; 11:1; lub: człowiek bogaty , zob. Rt 2:1; 2Krl 15:20.]
2Miał on syna imieniem Saul, przystojnego młodzieńca, nie było człowieka pośród synów Izraela przystojniejszego niż on, od swego ramienia wzwyż był wyższy od całego ludu.[#9:2 , שָׁאוּל (), czyli: .; #Rdz 39:6; 1Sm 16:12, 18; 17:42; 2Sm 14:25; #9:2 , בָּחוּר וָטוֹב, tj. , być może należy to potraktować jako idiom określający męskość Saula, bo w rzeczy samej ten młodzieniec mógł mieć ok. 40 lat, zob. 1Sm 13:2.; #9:2 Tj. .]
3Kiszowi zaś, ojcu Saula, zaginęły oślice. Powiedział więc Kisz do Saula, swojego syna: Weź, proszę, z sobą jednego ze sług i wstań, idź, poszukaj oślic.[#9:3 Lub: chłopców .]
4Przeszli więc przez pogórze Efraima, przeszli też ziemię Szalisza, lecz [oślic] nie znaleźli. Przeszli dalej przez ziemię Szaalim – i nic. Przeszli potem przez ziemię Jemini – i nie znaleźli.[#9:4 , שָׁלִשָׁה: być może: , בַּעַל שָׁלִשָׁה, 2Krl 4:42; 1Sm 9:4.; #9:4 , שַׁעֲלִים: być może , שַׁעֲלַבִּין, Joz 19:42; Sdz 1:35 lub Szual niedaleko Ofry, 1Sm 13:17; 1Sm 9:4.; #9:4 Tj. (?).]
5Gdy przybyli do ziemi Suf, Saul powiedział do swojego sługi, który z nim był: Chodźmy i zawróćmy, aby mój ojciec nie przestał [martwić się] o oślice, a zaczął martwić się o nas.[#9:5 : Efraim, niedaleko terytoriów Ramy Beniaminickiej (1Sm 1:19).]
6A [on] mu odpowiedział: Oto w tym mieście jest pewien mąż Boży, szanowany człowiek. Wszystko, co powie, niechybnie się spełnia. Pójdźmy tam teraz, może oznajmi nam [coś w sprawie] naszej drogi, w którą się wybraliśmy.[#Pwt 13:1-4; 18:21-22]
7A Saul powiedział do swojego sługi: Oto jeśli pójdziemy, to co przyniesiemy temu człowiekowi? Bo chleb wybył nam z toreb, a podarunku nie mamy, aby go przynieść temu mężowi Bożemu. Czy coś mamy?[#1Krl 14:3; 2Krl 4:42; 5:5; 8:8; Am 7:12; Mi 3:5; #9:7 , אָזַל, głównie poetyckie, lub: wyparował , tj. .]
8A sługa ponownie odezwał się do Saula i powiedział: Oto znalazłem, mam w ręce ćwierć sykla srebra. Dam to mężowi Bożemu i niech oznajmi nam [coś w sprawie] naszej drogi.[#9:8 Tj. ok. 3 g.]
9Dawniej w Izraelu tak mawiał każdy, gdy szedł szukać [rady] Boga: Chodźmy i pójdźmy do widzącego! Bo dzisiejszy prorok nazywany był wcześniej widzącym.[#9:9 , רֹאֶה (), βλέπων, zob. 1Krn 9:22; 26:28; 29:29; 2Krn 16:7-10; Iz 30:10.; #9:9 , נָבִיא (), od ak. , czyli: ; może mieć sens czynny, tj. , lub – bardziej prawdopodobne – bierny, czyli: , 1Sm 9:9, προφήτην, czyli: .]
10Wtedy powiedział Saul do swojego sługi: Dobra jest twoja rada – chodźmy, idźmy! I poszli do miasta, w którym był mąż Boży.[#9:10 Lub: słowo .]
11A gdy szli w górę do miasta, spotkali służące, które wyszły zaczerpnąć wody. I zapytali je: Czy jest w tym [mieście] widzący?
12A [one] odezwały się do nich i powiedziały: Jest! Zaraz będzie przed tobą! Pośpiesz się więc teraz, gdyż dziś przyszedł do miasta, bo dziś [będzie] ofiara dla ludu na wzgórzu.[#1Krl 3:4-5; #9:12 Lub: bo dziś lud będzie miał ofiarę na wzgórzu .]
13Gdy wejdziecie do miasta, akurat go spotkacie, zanim pójdzie na wzgórze, by jeść. Bo lud nie je aż do jego przyjścia, ponieważ on błogosławi ofiarę, potem zaproszeni jedzą. Teraz więc ruszcie w górę, bo właśnie dziś możecie go spotkać.
14Ruszyli więc do miasta. A gdy wchodzili do środka miasta, oto Samuel wychodził im naprzeciw, aby pójść na wzgórze.[#9:14 Lub: na spotkanie .]
15JHWH zaś wyjawił Samuelowi na jeden dzień przed przyjściem Saula:[#9:15 , גָּלָה אֶת־אֹזֶן, idiom: ucho, tj. : między Bogiem a ludźmi, zob. 2Sm 7:27; Jb 33:16; 36:10, 15; między ludźmi, zob. 1Sm 20:2, 12, 13; 22:8, 17.]
16Jutro o tym czasie przyślę do ciebie człowieka z ziemi Beniamina i namaścisz go na księcia nad moim ludem Izraelem, a on wybawi mój lud z ręki Filistynów, gdyż wejrzałem na mój lud, bo jego krzyk doszedł do Mnie.[#Sdz 9:8; 1Sm 15:1; 2Sm 2:4; 1Krl 1:34; #9:16 Wg G: , ὅτι ἐπέβλεψα ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τοῦ λαοῦ μου.]
17Gdy więc Samuel zobaczył Saula, JHWH mu podpowiedział: Oto człowiek, o którym ci powiedziałem: Ten zapanuje w moim ludzie.[#9:17 , זֶה יַעְצֹר בְּעַמִּי, lub: ten okiełzna mój lud .]
18Gdy więc Saul podszedł do Samuela w środku bramy i zapytał: Powiedz mi, proszę, gdzie tu jest dom widzącego?[#9:18 , בְּתוֹךְ הַשָּׁעַר: wg 4QSamᵃ: , בתוך הע]יֿר, pod. G, εἰς μέσον τῆς πόλεως.]
19Samuel odezwał się do Saula i powiedział: Ja jestem tym widzącym. Idź przede mną na wzgórze, bo dziś będziecie jeść ze mną, a rano wyprawię cię i oznajmię ci o wszystkim, co [jest] w twoim sercu.
20A co do oślic, które ci zaginęły trzy dni temu, nie przykładaj do nich swego serca, gdyż znalazły się – a dla kogo to wszystko, co godne pożądania Izraela? Czy nie dla ciebie i całego domu twego ojca?[#9:20 , אַל־תָּשֶׂם אֶת־לִבְּךָ לָהֶם, idiom: .; #9:20 , וּלְמִי כָּל־חֶמְדַּת יִשְׂרָאֵל, lub: (1) ; (2) ; (3) 1Sm 9:20.]
21Wtedy Saul odezwał się i powiedział: Czy ja nie jestem Beniaminitą, z najmniejszego plemienia Izraela, i czy moja rodzina nie jest najmniej znaczna ze wszystkich rodzin plemienia Beniamina? Dlaczego więc mówisz mi taką rzecz?
22Tymczasem Samuel zabrał Saula oraz jego sługę, wprowadził ich do sali i dał im miejsce na szczycie wśród zaproszonych, a było ich około trzydziestu ludzi.[#1Krl 3:5; 12:31; 13:32; 2Krl 17:29, 32; 23:19]
23I powiedział Samuel do kucharza: Podaj tę część, którą ci dałem i o której ci powiedziałem: Zatrzymaj ją u siebie.
24Wtedy kucharz wniósł łopatkę wraz z tym, co było na niej, położył ją przed Saulem, a Samuel powiedział: Oto, co pozostało. Połóż to przed sobą, jedz, gdyż została [ona] zachowana dla ciebie na wyznaczoną porę, by powiedzieć [o tym] ludziom, [których] zaprosiłem. I w tym dniu jadł Saul z Samuelem.[#Wj 29:27; Lb 18:8; #9:24 , וְהֶעָלֶיהָ: em. na: , והאליה, tj. wraz z ogonem.; #9:24 , za G.; #9:24 Wg G: , εἰς μαρτύριον.; #9:24 Wg G: , παρὰ τοὺς ἄλλους ἀπόκνιζε.]
25A kiedy zeszli ze wzgórza do miasta, rozmawiał z Saulem na dachu.[#9:25 Wg G: , διέστρωσαν τῷ Σαουλ ἐπὶ τῷ δώματι.]
26Gdy zaś wstali wcześnie rano, kiedy wschodziła zorza, zawołał Samuel na Saula [nocującego] na dachu: Wstań, a wyprawię cię [w drogę]. Saul wstał i wyszli obaj, on i Samuel, na zewnątrz.
27A gdy zeszli do granicy miasta, Samuel powiedział do Saula: Powiedz słudze, aby przeszedł przed nami i odszedł, ty zaś zatrzymaj się na chwilę, a wyjawię ci Słowo Boże.