1Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby wskazać swoim sługom to, co musi stać się wkrótce, i ukazał, posławszy swego anioła, swojemu słudze Janowi,[#1:1 , ἀποκάλυψις: א*, stąd nazwa: ; א dod. Ιωαννου.; #J 12:49; 17:8; Ga 1:12, 16; Ef 1:17; 3:3; 1P 1:7, 13; #1:1 Źródłem Obj jest Bóg, tym, który objawia – Jezus, pośrednikiem – anioł.; #1:1 : δοῦλος może też zn. ; NP określa tak tych, którzy uprzywilejowani Bożym zaproszeniem, oddali się na służbę Jezusowi; αγιοις א*.; #Dn 2:28-29, 45; Obj 1:19; 4:1; 17:1; 21:9-10; 22:1, 6, 8; #1:1 Boże motywy leżące u podstaw Księgi ujmuje Am 3:7.; #1:1 , ἐν τάχει, l.; #Obj 17:7; 21:9; 22:6, 16; #1:1 , zob. Obj 1:9 (Obj 1:1).]
2który poświadczył Słowo Boga i świadectwo Jezusa Chrystusa – tyle, ile zobaczył.[#Obj 1:11, 12, 19; 4:1; 5:1, 6; 6:1; 7:1, 9; 8:2; 9:1; 10:1; 13:1, 11; 14:1, 6, 14; 15:1-2; 17:3, 6; 18:1; 19:11, 19; 20:1, 4; 21:1-2; 22:8; #Obj 1:9; 6:9; 19:13; 20:4; #1:2 Bóg postanowił objawiać swoją wolę światu za pośrednictwem . Na tym postanowieniu opiera się nasz przywilej pośredniczenia w objawieniu i składania innym świadectwa o Nim.; #Obj 12:17; 19:10]
3Szczęśliwy ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co jest w nim napisane; czas bowiem jest bliski.[#Obj 14:13; 16:15; 19:9; 20:6; 22:7, 14; #1:3 Pierwsze z 7 błogosławieństw Obj; kolejne to: Obj 14:13; 16:15; 19:9; 20:6; 22:7, 14.; #J 14:21, 23-24; 17:6; Obj 2:7; 3:8, 10; 22:7, 10, 18-19; #1:3 tego dod. 1611 (X); ; Obj 1:3.; #Rz 13:11; Obj 22:10]
4Jan do siedmiu zgromadzeń, które są w Azji: Łaska wam i pokój od Tego, który jest, który był i który nadchodzi, i od siedmiu duchów, które są przed Jego tronem,[#Obj 1:11, 20; #Dz 15:41; Rz 16:16; 1Kor 11:16; 16:19; 2Kor 8:1, 18, 23; Ga 1:2; #1:4 Azja , rzym. prowincja (obszar wsp. Turcji).; #Rz 1:7; 5:1-2; Obj 22:21; #Wj 3:14; Obj 1:8; 4:8; 11:17; 16:5; #1:4 W Obj 1:4, 8 chodzi o Boga Ojca (por. Wj 3:14-15; Hbr 13:8). W Obj 1:17 pod. określa się Jezus. To jedna z wielu oznak Jego Boskości i jedności z Ojcem. Tak przedstawia się Ten, który jest nieograniczony czasem i panuje nad biegiem zdarzeń.; #Obj 3:1; 4:5; 5:6; #1:4 Siedem duchów , ἑπτὰ πνευμάτων, to: (1) Duch Boży doskonały, nieogarniony, przenikający wszystko (liczba 7 i Iz 11:2; 1Kor 2:10-13; to hbr. wyraz ogromu lub abstrakcji); (2) atrybut Bożej doskonałości, por. Za 4:2, 10; Hbr 2:4; (3) aniołowie (?), por. En 90:21; Tb 12:15; Obj 1:4.]
5i od Jezusa Chrystusa, [który jest] świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą królów ziemi.[#Obj 3:14; 19:11; #1:5 Lub: świadka, wiernego ; Jezus jest świadkiem Bożego objawienia, por. w. 1; J 3:11; 5:19; 8:37. Status ten podnosi rangę naszego powołania do świadectwa.; #1:5 : εκ TW (VII); ; Obj 1:5.; #1Kor 15:20; Kol 1:18; Rz 8:29; Hbr 1:6; #1:5 to obietnica: my mamy być uczestnikami zmartwychwstania, por. 1Kor 15:23.; #Ps 89:28; 1Tm 6:15; Obj 17:14; 19:16]
Temu, który nas kocha i swoją krwią uwolnił nas od naszych grzechów,
6i uczynił nas królestwem, kapłanami Boga, swojego Ojca – Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.[#1:6 , tj. Kościół; w SP odnosiło się to do Izraela, ludu wybranego (Wj 19:6; Za 3; por. 1P 2:5, 9). może zn. (Obj 1:13).; #2Tm 2:12; Obj 1:9; 5:10; 20:6; 22:5; #Wj 19:6; Iz 61:6; 1P 2:5, 9; Obj 5:10; 20:6; #Rz 11:36; 16:27; Ef 3:20-21; 1Tm 1:17; Hbr 13:21; 2P 3:18; Obj 5:13]
7Oto nadchodzi pośród obłoków[#Dn 7:13; Mt 24:30; 26:64; Mk 13:26; Łk 21:27; Dz 1:9-11; 1Ts 4:17; Obj 14:14]
i zobaczy Go każde oko,
także ci, którzy Go przebili;
i opłakiwać Go będą wszystkie
plemiona ziemi .
Tak! Amen.
8Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan, Bóg, który jest i który był, i który nadchodzi, Wszechmogący.[#Obj 21:6; 22:13; #1:8 (Α i Ω) to pierwsza i ostatnia litera gr. alfabetu. Tak Bóg określa siebie jako Pana świata i dziejów. W Nim wszystko bierze początek i ku wypełnieniu Jego planu wszystko nieuchronnie zmierza.; #Wj 3:14; Obj 1:4; 4:8; 11:17; 16:5; #Rdz 17:1; Wj 6:3; Ps 68:15; 91:1; Am 3:13; Obj 4:8; 11:17; 15:3; 16:7, 14; 19:6, 15; 21:22; #1:8 , παντοκράτωρ: w NP 8 razy: 2Kor 6:18; i 7 razy w Obj 4:8; 11:17; 15:3; 16:7, 14; 19:6, 15; 21:22.]
9Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku, Królestwie i wytrwałości w Jezusie, znalazłem się na wyspie zwanej Patmos, dla Słowa Bożego i świadectwa o Jezusie.[#1:9 (Obj 1:1, 4, 9; 22:8), prorok (Obj 10:11; 19:10; 22:6-10, 18-19), por. Did 10:7; 11:7; apostoł (?), por. Obj 21:14.; #2Kor 1:7; Flp 4:14; Hbr 10:33; #1:9 , συγκοινωνός, א* (IV); , κοινωνός, 1841 (IX/X) TW; ; Obj 1:9.; #J 16:33; Dz 14:22; Rz 5:3; Flp 3:10; #2Tm 2:12; Obj 1:6; #Obj 3:10; #1:9 , ὑπομονῇ ἐν Ἰησοῦ, א* (IV); υπομονη εν Χριστω Ιησου (l. zamiennie: Ιησου Χριστω א) א; υπομονη Ιησου Χριστου 2329 (X) TW; ; Obj 1:9. Na życie w Jezusie składa się zatem: (1) ucisk (J 16:33; Dz 14:22; 1P 4:1-2; Hbr 5:7-10; Obj 2:9-10, 22; 7:14); (2) Królestwo (Mt 6:33; Mk 10:29-30); (3) wytrwałość w Chrystusie (J 16:33; Hbr 6:11-12; 10:35; Obj 2:2-3, 19; 3:10; 13:10; 14:12). Wszechmoc Boga i słabość Jego wiernych nie są ze sobą sprzeczne; są częścią Bożych planów.; #1:9 : malownicza wyspa na M. Egejskim, ok. 80 km na od Efezu. Jan mógł znaleźć się tam w czasie prześladowania chrześcijan, za Domicjana, ok. 95 r., a po zwolnieniu za rządów Nerwy (96-98 r. po Chr.) przybyć do Efezu. Pobyt na wyspie mógł trwać ok. 3 lat, Obj 1:9.; #1:9 , διά: tj. (1) głoszenia (por. Mt 13:21); (2) głoszenia.; #Hbr 4:12; #Obj 1:2; #1:9 Dod. Χριστου: א (IV TW; ; Obj 1:9.]
10W dniu Pańskim znalazłem się w Duchu i usłyszałem za sobą potężny głos, jakby trąby,[#1:10 Dzień Pański : κυριακὴ ἡμέρα: niedziela, pierwszy dzień tygodnia, w nawiązaniu do zmartwychwstania (J 20:1), czas spotkań uczniów (Dz 20:7), dzień zbierania ofiar pieniężnych (1Kor 16:2), por. Did 14:1; Obj 1:10.; #Dz 8:39; Obj 4:2; 17:3; 21:10; #1:10 , ἐγενόμην ἐν πνεύματι: (1) tj. , por. Dz 13:9 (πλησθεὶς πνεύματος ἁγίου) i Ef 5:18; (2) , tj. , por. Dz 10:10 (gdzie ἔκστασις). Pod. przeżycia w SP (Lb 11:25; 1Sm 10:10; 1Krl 18:46). Nie był to chrzest w Duchu, znany od Pięćdziesiątnicy. Cechą wspólną tych przeżyć w NP i SP jest ich nietrwałość. Zdarzały się nawet osobom nieodrodzonym (J 11:51), Obj 1:10.; #Wj 19:16; Iz 58:1; 1Kor 14:8; Obj 4:1]
11który mówił: To, co widzisz, zapisz na zwoju i wyślij do siedmiu zgromadzeń: do Efezu, do Smyrny, do Pergamonu, do Tiatyry, do Sardes, do Filadelfii i do Laodycei.[#1:11 : Pisma święte powstawały nie tylko pod (), ale także jako wizji, por. 2P 1:20.; #Obj 1:2, 19; #Obj 1:4, 20]
12I obróciłem się, aby widzieć głos, który mówił ze mną; i gdy obróciłem się, zobaczyłem siedem złotych świeczników,[#Obj 1:20; 2:1; #Wj 25:31-39; Za 4:2-6]
13a pomiędzy świecznikami [kogoś] podobnego do Syna Człowieczego, ubranego w szatę [do stóp długą] i przepasanego na piersiach złotym pasem.[#1:13 Dod. , επτα, א (IV); liczebnika brak w: A (V); ; Obj 1:13.; #Dn 7:13; Obj 14:14; #1:13 Syn Człowieczy w uwielbionym stanie nie był na tyle różny od Jezusa–człowieka, aby nie można Go było rozpoznać. Jeśli wyr. ozn. utożsamienie się Jezusa z człowiekiem, to być może my będziemy podobnie rozpoznawalni (zob. 1J 3:2).; #Wj 28:39; Ez 9:2, 11; #1:13 : ποδήρης, szata taka wskazuje na godność arcykapłańską (Wj 28:4; 29:5; Hbr 7:21), królewską (1Sm 18:4; 24:5, 11; Ez 26,16) i prorocką (Dn 10:5).; #Dn 10:5]
14Jego głowa i włosy [były] lśniące jak biała wełna, jak śnieg, a Jego oczy jak płomień ognia;[#1:14 Biel symbolizuje mądrość, czystość, dostojność (Dn 7:9; Iz 1:18; por. Kpł 19:32; Prz 16:31).; #Iz 1:18; Dn 7:9; #Dn 7:10; 10:6; Hbr 12:29; Obj 2:18; 19:12; #1:14 Ognistość oczu to symbol zaangażowania i wnikliwości (por. 1Sm 16:7).]
15a Jego stopy [były] podobne do polerowanego mosiądzu, niczym w piecu rozżarzonego, a Jego głos [był] jak szum wielu wód.[#1:15 Lub: chalkolibanu , tj. : χαλκολίβανος, hl (w lit. gr.), ? (stop złota i miedzi) OL.; #Dn 10:6; Obj 2:18; #1:15 , πεπυρωμένης, , A (IV) C, omyłka w odmianie?; , πεπυρωμενω, א (IV); , πεπυρωμενοι, P (VI) TW; symbol ozn., że dla Niego nic nie jest niedostępne (?); ; Obj 15:7.; #Ez 1:24; 43:2; Dn 10:6; Obj 14:2; 19:6; #1:15 : symbol potęgi.]
16W swojej prawej ręce trzymał siedem gwiazd, a z Jego ust wychodził ostry obosieczny miecz i Jego twarz jaśniała jak słońce, gdy świeci w swojej mocy.[#Obj 1:20; 2:1; 3:1; #Łk 4:22; 2Ts 2:8; #Iz 49:2; Ef 6:17; Hbr 4:12; Obj 2:12, 16; 19:15; #1:16 , ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα, to symbol bezstronności i bezkompromisowości Bożego Słowa i Bożego sądu (Iz 49:2; Hbr 4:12-13).; #Dn 10:6; Mt 17:2; Obj 10:1; #1:16 Słońce, ἥλιος, to symbol chwały darzącej życiem, a jednocześnie niedostępnej dla wzroku.]
17Gdy Go zobaczyłem, padłem do Jego stóp jak martwy. A [On] położył na mnie swoją prawicę i powiedział:[#Rdz 17:3; Dn 8:17; 10:15; Mt 17:6; #1:17 Oglądanie chwały Bożej jest niebezpieczne dla człowieka (Rdz 32:30; Wj 33:17-20; Iz 6:5-6).; #Dn 10:10; Mt 17:7]
Przestań się bać; Ja jestem Pierwszy i Ostatni,
18i Żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze Śmierci i Hadesu.[#1:18 , ζῶν, por. θεὸς ζῶν (אלהים חיים) w: Pwt 5:26; 1Sm 17:26, 36; Jr 10:10; 23:36; Dn 6:27 (aram. אלהא חיא).; #1:18 , καὶ ἰδοὺ, zwrot emfatyczny typowy dla G; zob. Obj 1:18; 4:1, 2; 6:2, 5, 8; 7:9; 12:3; 14:1, 14; 19:11; 22:7.; #1:18 Tj. , ζῶν εἰμι, praes. peryfrastyczny, por. Obj 3:2.; #Pwt 32:40; Łk 24:5; J 14:19; Rz 6:9-10; Hbr 7:25; Obj 2:8; #Iz 22:22; Mt 16:19; Obj 3:7; 20:1; #1:18 : spójnik wyjaśniający.; #1:18 , τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου (הַמָּוֶת וְהַשְּׁאוֹל), pojmowane przestrzennie w Obj 20:13. Hades w NP ozn. miejsce tymczasowego przebywania zmarłych w oczekiwaniu na sąd (Łk 16:23); odpowiednik Szeolu (שְׁאוֹל); Obj 1:18. Posiadanie kluczy ozn. władzę (Mt 16:18; 28:18-20).]
19Opisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co ma stać się potem.[#Ha 2:2; Obj 1:11; #Iz 48:6; Dn 2:28-29, 45; Obj 1:1; 4:1; 22:6; #1:19 Słowa te, ἃ εἶδες καὶ ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι, określają tematykę Obj. Odnosi się ono do tego, , i . W I , to wizja Jezusa z Obj 1; , to Obj 2-3; , to Obj 4-22. W I do , odnosi się tylko List do Efezu (Obj 2:1-7) jako obejmujący okres od 33 do ok. 100 r. po Chr.]
20Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, które widziałeś w mojej prawicy, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd to aniołowie siedmiu zgromadzeń, a siedem świeczników – to siedem zgromadzeń.[#Obj 1:16; 2:1; 3:1; #Obj 1:12; 2:1; #Obj 1:4; #1:20 Anioł zgromadzenia : (1) anioł opiekujący się nim, por. Dn 10:13, 20 i Hbr 1:14; (2) do opieki nad nim (Ml 2:7), Obj 2:20.; #1:20 Każde zgromadzenie jest Bożym świecznikiem (Mt 5:14-16). świeczników wskazuje, że lokalne zgromadzenie – nie tylko Kościół jako całość – jest ważne dla Pana Kościoła.]