Mangangaral 3

May Kanya-kanyang Oras ang Lahat

¹Ang bawat pangyayari

ay may dahilan,

at ang lahat ng bagay

ay may nakatakdang oras

sa mundong ibabaw.

²May oras ng pagsilang

at may oras ng kamatayan;

may oras ng pagtatanim

at may oras ng pag-aani.

³May oras ng pagpatay

at may oras ng pagpapagaling;

may oras ng pagsira

at may oras ng pagpapatayo.

⁴May oras ng pagluha

at may oras ng pagtawa;

may oras ng pagluluksa

at may oras ng pagdiriwang.

⁵May oras ng pagkakalat ng bato

at may oras ng pagtitipon nito;

may oras ng pagsasama

at may oras ng paghihiwalay.

⁶May oras ng paghahanap

at may oras ng paghinto ng paghahanap;

may oras ng pagtatago

at may oras ng pagtatapon.

⁷May oras ng pagpunit

at may oras ng pagtahi;

may oras ng pagtahimik

at may oras ng pagsasalita.

⁸May oras ng pagmamahal

at may oras ng pagkagalit;

may oras ng digmaan

at may oras ng kapayapaan.

⁹Ano ang mapapala ng manggagawa sa kanyang pinaghirapan?

¹⁰Nakita ko ang mga gawaing itinakda ng Diyos para sa tao.

¹¹At lahat ng ito ay itinadhana ng Diyos na mangyari sa takdang panahon. Binigyan niya tayo ng pagnanais na malaman ang hinaharap, pero hindi talaga natin mauunawaan ang mga ginawa niya mula noong simula hanggang wakas.

¹²Naisip ko na walang pinakamabuting gawin ang tao kundi magsaya at gumawa ng mabuti habang nabubuhay.

¹³Gusto ng Diyos na kumain tayo, uminom at magpakasaya sa mga pinaghirapan natin dahil ang mga bagay na itoʼy regalo niya sa atin.

¹⁴Alam kong ang lahat ng ginagawa ng Diyos ay magpapatuloy magpakailanman at wala tayong maaaring idagdag o ibawas dito. Ginagawa ito ng Diyos para magkaroon tayo ng paggalang sa kanya.

¹⁵Ang mga nangyayari ngayon

at ang mga mangyayari pa lang

ay nangyari na noon.

Inuulit lang ng Diyos

ang mga pangyayari.

¹⁶Nakita ko rin na

ang kasamaan ang naghahari rito sa mundo

sa halip na katarungan at katuwiran.

¹⁷Sinabi ko sa sarili ko,

“Hahatulan ng Diyos ang matutuwid

at masasamang tao,

dahil may itinakda siyang oras

sa lahat ng bagay.”

¹⁸Sinabi ko rin sa aking sarili, “Sinusubok ng Diyos ang mga tao para ipakita sa kanila na tulad sila ng mga hayop.

¹⁹Ang kapalaran ng tao ay tulad ng sa hayop; pareho silang mamamatay. Pareho silang may hininga, kaya walang inilamang ang tao sa hayop. Talagang walang kabuluhan ang lahat!

²⁰Iisa lang ang patutunguhan ng lahat. Lahat ay nagmula sa lupa at sa lupa rin babalik.

²¹Sino ang nakakaalam kung ang espiritu ng taoʼy umaakyat sa itaas at ang espiritu ng hayop ay bumababa sa ilalim ng lupa?”

²²Kaya naisip ko na ang pinakamabuting gawin ng tao ay magpakasaya sa pinaghirapan niya, dahil para sa kanya iyon. Walang sinumang makapagsasabi sa kanya kung ano ang mangyayari kapag siya ay namatay.