1Nag-usap-usap ang mga taga-Israel.
Sabi nila, “Halikayo!
Magbalik-loob tayo
sa Panginoon .
Sinaktan niya tayo,
ngunit siya rin
ang magpapagaling
sa atin.
2Para tayong mga patay
na agad niyang bubuhayin.
Hindi magtatagal,
at ibabangon niya tayo
upang mamuhay
sa kanyang presensya.
3Pagsikapan nating makilala
ang Panginoon .
Siyaʼy tiyak na darating,
kasing tiyak ng pagsikat ng araw.
Darating siyang parang ulan
na magdidilig sa mga lupain.”
4“O Israel at Juda,[#6:4 : Sa Hebreo, Efraim. Makikita rin ang salitang Efraim sa Hebreo sa talata 10|HOS 6:4. Tingnan ang talababa sa 4:17.]
ano ang gagawin ko sa inyo?
Ang pag-ibig ninyo sa akiʼy
parang ambon o hamog
sa umaga na madaling mawala.
5Kaya nga binalaan ko kayo
sa pamamagitan ng mga propeta
na kayoʼy mapapahamak
at mamamatay.
Hahatulan ko kayo
na kasimbilis ng kidlat.
6Sapagkat hindi ang inyong mga handog
ang nais ko,
kundi ang inyong pagmamahal.
Mas nanaisin ko pang kilalanin ninyo ako
bilang Diyos
kaysa sa mag-alay kayo
ng mga handog na sinusunog.
7Ngunit tulad ni Adan,
sinira ninyo ang kasunduan natin.
Nagtaksil kayo sa akin diyan
sa inyong lugar.
8Ang bayan ng Gilead
ay tirahan ng mga makasalanan
at nabahiran ng mga bakas
ng mga paang madudugo.
9Ang inyong mga pari
ay parang mga tulisan na
nag-aabang ng kanilang mabibiktima.
Pumapatay sila sa daang patungo
sa Shekem,
at gumagawa ng maraming
nakakahiyang gawain.
10Mga taga-Israel, kakila-kilabot
ang nakita ko sa inyo.
Sumasamba kayo
sa mga diyos-diyosan,
kaya naging marumi kayo.
11“Kayo ring mga taga-Juda
ay nakatakda nang parusahan.
“Nais ko sanang ibalik
ang mabuting kalagayan
ng aking mga mamamayan.”