Karunungan ni Solomon 9

Nanalangin si Solomon Upang Makamtan ang Karunungan

¹“Diyos ng aking mga ninuno, O mahabaging Panginoon,[#1 Ha. 3:6-9; Kar. 7:7.]

ikaw po na lumikha ng lahat ng bagay sa pamamagitan ng iyong salita.

²Sa iyong Karunungan, nilikha mo ang sangkatauhan

upang maghari sa sangnilikha,

³upang pamahalaan ang daigdig nang may kabanalan at katuwiran,

at pairalin ang katarungan nang may katapatan.

⁴Bahaginan mo po ako ng Karunungang nakaluklok sa tabi ng iyong trono,

at ibilang mo po ako sa iyong mga lingkod.

⁵Ako'y alipin mo, anak ng alipin mong babae,

isang taong mahina at maikli ang buhay.

Lubhang kakaunti ang pagkaunawa ko sa Kautusan at kung paano iyon papairalin.

⁶At kahit na ang isang tao ay maging ganap,

wala rin siyang magagawa kung wala siyang Karunungang nagmumula sa iyo.

⁷Hinirang mo po akong maging hari ng iyong bayan,

at maging hukom ng iyong mga anak.

⁸Iniutos mo sa aking magtayo ng isang templo sa iyong banal na bundok,

isang dambana sa Jerusalem, ang lunsod na iyong piniling tahanan.

Larawan ito ng makalangit na templong inihanda mo buhat pa sa simula.

⁹Sumasaiyo ang Karunungan at nalalaman niya ang iyong mga gawa,

sapagkat kasama mo siya nang likhain mo ang daigdig.

Alam niya kung ano ang iyong kinalulugdan,

kung ano ang mabuti at naaayon sa iyong mga utos.

¹⁰Isugo mo po siya mula sa kalangitan

at mula sa luklukan ng iyong karangalan.

Sa gayon, siya'y sasaakin at sasamahan ako sa aking ginagawa,

at ituturo niya sa akin kung ano ang kalugud-lugod sa iyo.

¹¹Alam niya at nauunawaan ang lahat ng bagay.

Papatnubayan niya ang lahat ng kilos ko,

at iingatan ako sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihan.

¹²Kung magkagayon, mapapamahalaan ko po ang bayan mo nang may katarungan,

at magiging karapat-dapat ako sa trono ng aking ama,

at magiging kalugud-lugod sa iyo ang aking mga gawa.

¹³“Sinong tao ang lubos na makakaunawa sa kaisipan ng Diyos?

Sino ang makakaalam sa kalooban ng Panginoon?

¹⁴Kapos ang kaisipan ng tao

at walang kasiguruhan ang aming mga panukala.

¹⁵Sapagkat ang aming kaluluwa ay binabatak na pababa ng aming katawang ang hantungan ay kamatayan.

Ang aming katawang lupa ay pabigat sa isipang punung-puno ng mga panukala.

¹⁶Nahihirapan kaming mahulaan man lamang ang nilalaman ng daigdig,

at malaman kung ano ang mga bagay sa paligid namin.

Sino, kung gayon, ang makakaunawa sa mga bagay na makalangit?

¹⁷Wala pong makakaalam ng iyong kalooban

malibang bigyan mo siya ng iyong Karunungan,

at lukuban ng iyong banal na espiritung mula sa kaitaasan.

¹⁸Sa ganitong paraan po lamang naaakay mo ang mga tao sa matuwid na landas.

Natututunan po namin kung ano ang kalugud-lugod sa iyo,

at naliligtas kami sa pamamagitan ng iyong Karunungan.