Mga Awit 107

IKALIMANG AKLAT

Awit ng Pagpapasalamat sa Kabutihan ng Diyos

¹Purihin si Yahweh sa kanyang kabutihan![#1 Cro. 16:34; 2 Cro. 5:13; 7:3; Ez. 3:11; Awit 100:5; 106:1; 118:1; 136:1; Jer. 33:11.]

Pag-ibig niya'y tunay, laging tapat kailanman.

²Lahat ng niligtas,

tinubos ni Yahweh, bayaang magpuri,

mga tinulungan,

upang sa problema, sila ay magwagi.

³Sa sariling bayan,

sila ay tinipo't pinagsama-sama,

silanga't kanluran

timog at hilaga, ay doon kinuha.

⁴Mayro'ng naglumagak

sa ilang na dako, at doon nanahan,

sapagkat sa lunsod

ay wala nang lugar silang matirahan.

⁵Wala nang makain

kaya't sila'y nagutom, nauhaw na lubha,

ang katawan nila

ay naging lupaypay, labis na nanghina.

⁶Nang sila'y magipit,

kay Yahweh, sila ay tumawag,

at dininig naman

sa gipit na lagay, sila'y iniligtas.

⁷Inialis sila

sa lugar na iyon at pinatnubayan,

tuwirang dinala

sa payapang lunsod at doon tumahan.

⁸Kaya dapat namang

kay Yahweh ay magpasalamat,

dahil sa pag-ibig

at kahanga-hanga niyang pagliligtas.

⁹Mga nauuhaw

ay pinapainom upang masiyahan,

mga nagugutom

ay pawang binubusog sa mabuting bagay.

¹⁰Sa dakong madilim,

may mga nakaupo na puspos ng lungkot,

bilanggo sa dusa,

at sa kahirapan sila'y nagagapos.

¹¹Ang dahilan nito—

sila'y naghimagsik, lumaban sa Diyos;

mga pagpapayo ng Kataas-taasan ay hindi sinunod.

¹²Nahirapan sila,

pagkat sa gawain sila'y hinagupit;

sa natamong hirap,

nang sila'y bumagsak ay walang lumapit.

¹³Sa gitna ng hirap,

kay Yahweh sila ay tumawag;

at dininig naman

yaong kahilingan na sila'y iligtas.

¹⁴Sa dakong madilim,

sila ay hinango sa gitna ng lungkot,

at ang tanikala

sa kamay at paa ay kanyang nilagot.

¹⁵Kaya dapat namang

kay Yahweh ay magpasalamat,

dahil sa pag-ibig

at kahanga-hanga niyang pagliligtas.

¹⁶Winawasak niya,

maging mga pinto na yari sa tanso,

ang rehas na bakal

ay nababaluktot kung kanyang mahipo.

¹⁷May nangagkasakit,

dahil sa kanilang likong pamumuhay;

dahil sa pagsuway,

ang dinanas nila'y mga kahirapan.

¹⁸Anumang pagkain

na makita nila'y di na magustuhan,

anupa't sa anyo,

di na magluluwat ang kanilang buhay.

¹⁹Sa ganoong lagay,

sila ay tumawag kay Yahweh,

tinulungan sila

at sa kahirapan, sila ay tinubos.

²⁰Sa salita lamang

na kanyang pahatid sila ay gumaling,

at naligtas sila

sa kapahamakang sana ay darating.

²¹Kaya't dapat namang

kay Yahweh ay magpasalamat,

dahil sa pag-ibig

at kahanga-hanga niyang pagliligtas.

²²Dapat ding dumulog,

na dala ang handog ng pasasalamat,

lahat ng ginawa

niya'y ibalita, umawit sa galak!

²³Mayroong naglayag

na lulan ng barko sa hangad maglakbay,

ang tanging layunin

kaya naglalayag, upang mangalakal.

²⁴Nasaksihan nila

ang kapangyarihan ni Yahweh,

ang kahanga-hangang

ginawa ni Yahweh na hindi maarok.

²⁵Nang siya'y mag-utos,

nagngalit ang dagat, hangin ay lumakas,

lumaki ang alon

na kung pagmamasdan, ay pagkatataas.

²⁶Ang sasakyan nila

halos ay ipukol mula sa ibaba,

kapag naitaas

ang sasakyang ito'y babagsak na bigla;

dahil sa panganib,

ang pag-asa nila ay halos mawala.

²⁷Ang kanilang anyo'y

parang mga lasing na pahapay-hapay,

dati nilang sigla't

mga katangia'y di pakinabangan.

²⁸Nang nababagabag,

kay Yahweh sila ay tumawag,

dininig nga sila

at sa kahirapan, sila'y iniligtas.

²⁹Ang bagyong malakas,

pinayapa niya't kanyang pinatigil,

pati mga alon,

na naglalakihan ay tumahimik din.

³⁰Nang tumahimik na,

sila ay natuwa, naghari ang galak,

at natamo nila

ang kanilang pakay sa ibayong dagat.

³¹Kaya't dapat namang

kay Yahweh ay magpasalamat,

dahil sa pag-ibig

at kahanga-hanga niyang pagliligtas.

³²Itong Panginoon

ay dapat itanghal sa gitna ng madla,

dapat na purihin

sa kalipunan man ng mga matanda.

³³Nagagawa niyang

tuyuin ang ilog na tulad ng ilang,

maging mga batis

ay nagagawa ring parang lupang tigang.

³⁴Ang lupang mataba,[#Ecc. 39:23.]

kung kanyang ibigi'y nawawalang saysay,

dahilan sa sama

ng mga nilikhang doo'y nananahan.

³⁵Kahit naman ilang,

nagagawa niyang matabang lupain,

nagiging batisang

sagana sa tubig ang tuyong lupain.

³⁶Sa lupaing iyon,

ang mga nagugutom doon dinadala,

ipinagtatayo

ng kanilang lunsod at doon titira.

³⁷Sila'y nagbubukid,

nagtatanim sila ng mga ubasan,

umaani sila ng saganang bunga,

sa lupang tinamnan.

³⁸Sila'y pinagpala't

lalong pinarami ang kanilang angkan,

at dumarami rin

pati mga baka sa kanilang kawan.

³⁹Kapag pinahiya

ang bayan ng Diyos at nalupig sila,

ang bansang sumakop

na nagpapahirap at nagpaparusa,

⁴⁰sila'y susumbatan

nitong Panginoo't ang kanyang gagawin,

ikakalat sila sa hindi kilalang malayong lupain.

⁴¹Ngunit itataas

ang nangagdurusa't laging inaapi,

parang mga kawan,

yaong sambahayan nila ay darami.

⁴²Nakikita ito

ng mga matuwid kaya nagagalak,

titikom ang bibig

ng mga masama at taong pahamak.

⁴³Kayong matalino,

ang bagay na ito'y inyong unawain,

pag-ibig ni Yahweh

na di kumukupas ay inyong tanggapin.