Księga Psalmów 142

¹Dumanie Dawida; modlitwa, kiedy pozostawał w jaskini.

²Moim głosem wołam do BOGA, moim głosem błagam WIEKUISTEGO.

³Przed Nim wylewam mój żal; przed Nim moją niedolę wypowiadam.

⁴Gdy zwątpił we mnie mój duch a Ty znasz moją ścieżkę na drodze, którą chodzę ukryli na mnie sidła.

⁵Spójrz na prawo i zobacz nie ma tego, kto by mnie znał; znikło dla mnie schronienie, nikt nie pyta o moją duszę.

⁶Wołam do Ciebie, WIEKUISTY, mówiąc: Ty jesteś moją ucieczką, moim udziałem w Krainie Życia.

⁷Zwróć uwagę na moje błaganie, bo jestem bardzo biedny; ocal mnie od mych prześladowców, bo są silniejsi ode mnie.

⁸Wyprowadź z zamknięcia mą duszę, bym sławił Twoje Imię; będą się mną chlubić sprawiedliwi, gdy się nade mną zmiłujesz.