Księga Psalmów 90

¹Modlitwa Mojżesza, Bożego męża. Panie, Ty byłeś dla nas schronieniem od pokolenia do pokolenia.

²Zanim się góry narodziły, nim stworzyłeś ziemię i świat, Ty od wieku jesteś Bogiem do wieku.

³Przyprowadzasz człowieka do prochu i powiadasz: Nawróćcie się, synowie Adama.

⁴Przecież tysiąc lat jest w Twoich oczach jak dzień wczorajszy, który przeminął; jak straż w nocy.

⁵Porwałeś ich, więc są jak sen; jak trawa z rana, co się odnawia.

⁶O poranku zakwita i się rozrasta, a wieczorem jest ścięta i zwiędła.

⁷Bo giniemy od Twojego gniewu, a Twoim uniesieniem jesteśmy porażeni.

⁸Stawiłeś przed Siebie nasze winy oraz nasze tajniki przed światło Twego oblicza.

⁹Tak, pod Twoją grozą mijają wszystkie nasze dni, a nasze lata nikną jak marzenie.

¹⁰Liczba naszego wieku jest niekiedy siedemdziesiąt lat, a przy siłach i osiemdziesiąt lat, a ich chlubą męka i boleść; bowiem szybko nas spędzasz, zatem ulatujemy.

¹¹Kto rozważa siłę Twojego gniewu i według Twojej grozy siłę Twojego uniesienia?

¹²Naucz nas liczyć nasze dni, byśmy serce roztropne nabyli.

¹³Zwróć się, WIEKUISTY. Jak długo jeszcze? Ulituj się nad Twoimi sługami.

¹⁴Rano nasyć nas Twoją łaską, byśmy się mogli weselić przez wszystkie nasze dni.

¹⁵Pociesz nas na miarę dni, w których nas trapiłeś, na miarę lat przez które oglądaliśmy niedolę.

¹⁶Przed Twoimi sługami niech się objawi Twoje dzieło, a Twoja świetność nad ich synami.

¹⁷I niech będzie upodobanie nad nami, WIEKUISTEGO, naszego Boga. Utwierdź pomiędzy nami sprawę naszych rąk; tak, sprawę naszych rąk, ją utwierdź.