Księga Kaznodiei Salomona 3

Wszystko ma swój czas

¹Wszystko ma swój czas

i każda sprawa pod niebem ma swoją porę:

²Jest czas rodzenia i czas umierania;

jest czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.

³Jest czas zabijania i czas leczenia;

jest czas burzenia i czas budowania.

⁴Jest czas płaczu i czas śmiechu;

jest czas narzekania i czas pląsów.

⁵Jest czas rozrzucania kamieni i czas zbierania kamieni;

jest czas pieszczot i czas wstrzymywania się od pieszczot.

⁶Jest czas szukania i czas gubienia;

jest czas przechowywania i czas odrzucania.

⁷Jest czas rozdzierania i czas zszywania;

jest czas milczenia i czas mówienia.

⁸Jest czas miłowania i czas nienawidzenia;

jest czas wojny i czas pokoju.

⁹Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?

¹⁰Widziałem żmudne zadania, które Bóg zadał ludziom,

aby się nimi trudzili.

¹¹Wszystko pięknie uczynił w swoim czasie,[#Kazn. 8,16—17]

nawet wieczność włożył w ich serca;

a jednak człowiek nie może pojąć dzieła,

którego dokonał Bóg od początku do końca.

¹²Poznałem więc, że dla ludzi nie ma nic lepszego,

jak tylko radować się i używać, póki żyją.

¹³Również to jest darem Bożym, że człowiek może jeść i pić,

i dogadzać sobie przy całym swoim trudzie.

¹⁴Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni,

trwa na wieki:

Nic nie można do tego dodać i nic z tego ująć;

a Bóg czyni to,

aby się go bano.

¹⁵To, co jest, było już dawno,

a to, co będzie, też już jest od dawna;

bo Bóg przywraca to, co przeminęło.

Niesprawiedliwość w życiu ludzkim

¹⁶Nadto stwierdziłem pod słońcem:

Na miejscu prawa było bezprawie,

a na miejscu sprawiedliwości złość.

¹⁷Pomyślałem więc sobie:

Bóg będzie sądził zarówno sprawiedliwego, jak i bezbożnego;

bo każda sprawa i każde działanie ma swój czas.

¹⁸I pomyślałem sobie:

Ze względu na synów ludzkich Bóg tak to urządził,

aby ich doświadczyć i aby im pokazać,

że nie są czymś innym niż zwierzęta.

¹⁹Bo los synów ludzkich jest taki, jak los zwierząt,[#Ps. 49,13.19]

jednaki jest los obojga. Jak one umierają, tak umierają tamci;

i wszyscy mają to samo tchnienie.

Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem.

Bo wszystko jest marnością.

²⁰Wszystko idzie na jedno miejsce;[#I Mojż. 3,19; Ps. 146,4]

wszystko powstało z prochu

i wszystko znowu w proch się obraca.

²¹Bo któż wie, czy dech synów ludzkich wznosi się ku górze,

a dech zwierząt schodzi w dół na ziemię?

²²Tak więc stwierdziłem, że nie ma nic lepszego nad to,

że człowiek raduje się ze swoich dzieł,

gdyż taki jest jego los;

bo któż da mu oglądać to, co się po nim stanie?