Ewangelia według św. Mateusza 20

Podobieństwo o robotnikach w winnicy

¹Albowiem Królestwo Niebios podobne jest do pewnego gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem najmować robotników do swej winnicy.[#Mat. 21,33]

²Ugodziwszy się z robotnikami na jednego denara dziennie, wysłał ich do swojej winnicy.

³I wyszedłszy około godziny trzeciej ujrzał innych, stojących na rynku bezczynnie,

⁴Więc rzekł do nich: Idźcie i wy do winnicy, a ja, co się należy, wam zapłacę,

⁵I oni poszli. Znowu o szóstej i o dziewiątej godzinie wyszedł i uczynił tak samo.

⁶A wyszedłszy około jedenastej znalazł jeszcze innych stojących i mówił do nich: Dlaczego tutaj bezczynnie przez cały dzień stoicie?

⁷Oni na to: Nikt nas nie najął. Mówi do nich: Idźcie i wy do winnicy.

⁸A gdy nastał wieczór, mówi pan winnicy do rządcy swego: Zwołaj robotników i daj im zapłatę, a zacznij od ostatnich aż do pierwszych.

⁹Podeszli tedy najęci o godzinie jedenastej i otrzymali po denarze.

¹⁰A gdy podeszli pierwsi, sądzili, że wezmą więcej. Lecz i oni otrzymali po denarze.

¹¹Wziąwszy tyle szemrali przeciwko gospodarzowi,

¹²Mówiąc: Ci ostatni jedną tylko godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, cośmy znosili ciężar dnia i upał.

¹³A on odrzekł jednemu z nich: Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy. Czy nie ugodziłeś się ze mną na denara?

¹⁴Bierz, co twoje, i idź! Chcę bowiem temu ostatniemu dać, jak i tobie.

¹⁵Czy nie wolno mi czynić z tym, co moje, jak chcę? Albo czy oko twoje jest zawistne dlatego, iż ja jestem dobry?[#Rzym. 9,16.21; Mat. 6,23]

¹⁶Tak będą ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.[#Mat. 19,30]

Trzecia zapowiedź śmierci Jezusa

¹⁷A Jezus, mając zamiar pójść do Jerozolimy, wziął dwunastu na osobność i w drodze rzekł do nich:

¹⁸Oto idziemy do Jerozolimy, a Syn Człowieczy będzie wydany arcykapłanom oraz uczonym w Piśmie i skażą go na śmierć.[#Mat. 16,21; 17,22—23]

¹⁹I wydadzą go poganom na pośmiewisko i na ubiczowanie i na ukrzyżowanie, a dnia trzeciego zostanie wzbudzony z martwych.

Prośba matki synów Zebedeusza

²⁰Wtedy przystąpiła do niego matka synów Zebedeuszowych z synami swoimi, złożyła mu pokłon i prosiła go o coś.[#Mat. 10,2]

²¹A On jej rzekł: Czego chcesz? Rzecze mu: Powiedz, aby ci dwaj synowie moi zasiedli jeden po prawicy, a drugi po lewicy twojej w Królestwie twoim.[#Mat. 19,28]

²²A Jezus, odpowiadając, rzekł: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja pić będę? Mówią mu: Możemy.[#Mat. 26,39; Jan 18,11; Łuk. 12,50]

²³Mówi im: Kielich mój pić będziecie, ale zasiąść po prawicy mojej czy po lewicy — nie moja to rzecz, lecz Ojca mego, który da to tym, którym zostało przez niego przygotowane.

O prawdziwej wielkości

²⁴A gdy to usłyszało owych dziesięciu, oburzyli się na dwóch braci.[#Łuk. 22,24—26]

²⁵Ale Jezus, przywoławszy ich, rzekł: Wiecie, iż książęta narodów nadużywają swej władzy nad nimi, a ich możni rządzą nimi samowolnie.

²⁶Nie tak ma być między wami; ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym.[#Mat. 23,11]

²⁷I ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym.[#Mar. 9,35]

²⁸Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu.[#Łuk. 22,27; Fil. 2,7; I Tym. 2,6]

Uzdrowienie dwóch ślepych

²⁹I gdy On wychodził z Jerycha, szło za nim mnóstwo ludu.

³⁰A oto dwaj ślepi, siedzący przy drodze, usłyszawszy, że Jezus przechodzi, zawołali, mówiąc: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida![#Mat. 15,22]

³¹A lud gromił ich, aby milczeli; oni jednak jeszcze głośniej wołali, mówiąc: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

³²I zatrzymał się Jezus, odezwał się do nich i rzekł: Co chcecie, abym wam uczynił?

³³Mówią do niego: Panie, aby otworzyły się oczy nasze!

³⁴Ulitował się tedy Jezus, dotknął ich oczu i zaraz przejrzeli, i poszli za nim.