Ewangelia według św. Mateusza 25

Podobieństwo o dziesięciu pannach

¹Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które, wziąwszy lampy swoje, wyszły na spotkanie oblubieńca.[#Łuk. 12,35—36; Obj. 19,7]

²A pięć z nich było głupich, pięć zaś mądrych.

³Głupie bowiem zabrały lampy, ale nie zabrały z sobą oliwy.

⁴Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z lampami swymi.

⁵A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły.

⁶Wtem o północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie.

⁷Wówczas ocknęły się wszystkie te panny i oporządziły swoje lampy.

⁸Głupie zaś rzekły do mądrych: Użyczcie nam trochę waszej oliwy, gdyż lampy nasze gasną.

⁹Na to odpowiedziały mądre: O nie! Gdyż mogłoby nie starczyć i nam i wam; idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie.

¹⁰A gdy one odeszły kupować, nadszedł oblubieniec i te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi.

¹¹A później nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam.[#Łuk. 13,25.27]

¹²On zaś, odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was.[#Mat. 7,23]

¹³Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie.[#Mat. 24,42]

Podobieństwo o talentach

¹⁴Będzie bowiem tak jak z człowiekiem, który odjeżdżając, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek,[#Mat. 21,33]

¹⁵I dał jednemu pięć talentów, a drugiemił dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał.[#Rzym. 12,6]

¹⁶A ten, który wziął pięć talentów, zaraz poszedł, obracał nimi i zyskał dalsze pięć.

¹⁷Podobnie i ten, który wziął dwa, zyskał dalsze dwa.

¹⁸A ten, który wziął jeden, odszedł, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze pana swego.

¹⁹A po długim czasie powraca pan owych sług i rozlicza się z nimi.

²⁰I przystąpiwszy ten, który wziął pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów i rzekł: Panie! Pięć talentów mi powierzyłeś. Oto dalsze pięć talentów zyskałem.

²¹Rzekł mu Pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego.[#Mat. 25,23; Mat. 24,45—47; Łuk. 16,10]

²²Potem przystąpił ten, który wziął dwa talenty, i rzekł: Panie! Dwa talenty mi powierzyłeś, oto dalsze dwa talenty zyskałem.

²³Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe; byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego.[#Mat. 25,21]

²⁴Wreszcie przystąpił i ten, który wziął jeden talent, i rzekł: Panie! Wiedziałem o tobie, żeś człowiek twardy, że żniesz, gdzieś nie siał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał.

²⁵Bojąc się tedy, odszedłem i ukryłem talent twój w ziemi; oto masz, co twoje.

²⁶A odpowiadając, rzekł mu pan jego: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypywałem.

²⁷Powinieneś był więc dać pieniądze moje bankierom, a ja po powrocie odebrałbym, co moje, z zyskiem.

²⁸Weźcie przeto od niego ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów.

²⁹Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu, kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma.[#Mat. 13,12]

³⁰A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.[#Mat. 8,12]

Dzień sądu

³¹A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały.[#Mat. 16,27; Zach. 14,5; Obj. 20,11—13]

³²I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów.[#Rzym. 14,10]

³³I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.[#Ez. 34,17]

³⁴Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata.

³⁵Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść, pragnąłem, a daliście mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście mnie,[#Izaj. 58,7]

³⁶Byłem nagi, a przyodzialiście mnie, byłem chory, a odwiedzaliście mnie, byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie.

³⁷Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi tymi słowy: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię, albo pragnącym, a daliśmy ci pić?[#Mat. 6,3]

³⁸A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię albo nagim i przyodzialiśmy cię?

³⁹I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie?

⁴⁰A król, odpowiadając, powie im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście.[#Przyp. 19,17; Hebr. 2,11]

⁴¹Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom.[#Mat. 7,23; Obj. 20,10; 15]

⁴²Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić.

⁴³Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie.

⁴⁴Wtedy i oni mu odpowiedzą, mówiąc: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym albo pragnącym, albo przychodniem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu i nie usłużyliśmy ci?

⁴⁵Wtedy im odpowie tymi słowy: Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście.

⁴⁶I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.[#Jan 5,29; Dan. 12,2]