The chat will start when you send the first message.
1Gdy wszystko dobiegło już końca, obecni tam Izraelici wyszli do miast Judy i całkowicie potłukli posągi, wycięli aszery, zniszczyli świątynki i ołtarze w całej Judzie i Beniaminie, w Efraimie i w Manassesie, po czym wszyscy Izraelici powrócili do swoich posiadłości i miast.
2Następnie Hiskiasz wyłonił grupy kapłańskie i lewickie. Każdego z kapłanów i Lewitów przydzielił do grupy odpowiedzialnej za określoną dziedzinę: za ofiary całopalne, za ofiary pokoju, za inne posługi, za pieśni dziękczynne i za uwielbienie w bramach obozu PANA .
3Ponadto część swojego królewskiego majątku przekazywał na ofiary całopalne, poranne i wieczorne, na ofiary całopalne w szabaty, w każdy nów miesiąca i w oznaczone święta, zgodnie z ustaleniami Prawa PANA .
4Hiskiasz polecił też ludowi, mieszkańcom Jerozolimy, aby przekazywali kapłanom i Lewitom należną im część po to, by mogli oni umacniać się w stosowaniu Prawa PANA .
5Gdy polecenie króla stało się już znane, Izraelici zgromadzili pierwociny zboża i moszczu, oliwy i miodu oraz wszelkich innych płodów rolnych i przynieśli dziesięcinę w całej jej obfitości.
6Izraelici i Judejczycy, mieszkańcy miast Judy, przynosili ją i układali w stosy. Odprowadzali też dziesięcinę z bydła i owiec oraz dziesięcinę z darów poświęconych PANU , ich Bogu.
7Stosy te zaczęli układać w trzecim miesiącu, a skończyli w siódmym.[#31:7 Tj. w maju/czerwcu; na ten miesiąc przypadało też Święto Tygodni lub Pięćdziesiątnica.; #31:7 Tj. we wrześnu/październiku; na ten miesiąc przypadało Święto Zbiorów lub Namiotów. Izraelici byli zobowiązani do stawienia się w świątyni w trzy święta: Paschę, Pięćdziesiątnicę i Święto Namiotów.]
8Kiedy przyszedł Hiskiasz w towarzystwie książąt i wszyscy oni zobaczyli te stosy, błogosławili PANA i Jego lud Izrael.
9Hiskiasz zaczął rozmawiać z kapłanami i Lewitami o tych stosach
10i wtedy arcykapłan Azariasz, z rodu Sadoka, odpowiedział: Odkąd zaczęto przynosić te dary do świątyni PANA , mamy jedzenia pod dostatkiem, a nawet wiele zostaje, gdyż PAN pobłogosławił swojemu ludowi — i stąd ta cała obfitość.
11Hiskiasz polecił więc urządzić w świątyni PANA spichlerze. Wkrótce tak też się stało.
12Wnoszono do nich wiernie dziesięcinę i wszelkie inne poświęcone dary, a przełożonym spichlerzy został Lewita Konaniasz oraz — jako jego zastępca — jego brat Szimei.
13Nadzorcami z ich upoważnienia byli: Jechiel, Azazjasz, Nachat, Asael, Jerimot, Jozabad, Eliel, Jismachiasz, Machat i Benajasz, zgodnie z postanowieniem króla Hiskiasza i Azariasza, przełożonego świątyni Bożej.
14Natomiast Lewita Kore, syn Jimny, odźwierny Bramy Wschodniej, został nadzorcą do spraw dobrowolnych darów składanych Bogu. Miał on rozdzielać złożone PANU dary oraz rzeczy najświętsze.[#31:14 Lub: święte świętych , hbr. קָדְשֵׁי הַקֳּדָשִׁים.]
15Pod jego nadzorem pracowali: Eden, Miniamin, Jeszua, Szemajasz, Amariasz i Szekaniasz w miastach kapłańskich. Mieli oni dbać o wydawanie zaopatrzenia swoim braciom podzielonym na grupy, zarówno wielkim, jak i małym,
16niezależnie od ich rodowodu, mężczyznom od trzeciego roku życia wzwyż, wszystkim przychodzącym do świątyni PANA , by pełnić codzienną służbę stosownie do swoich obowiązków i stosownie do swojej grupy.[#31:16 , hbr. שָׁלוֹשׁ, tj. po odstawieniu od piersi, em. na: trzydziestego , zob. 1Krn 23:3. Różnie podawany jest wiek zatrudniania Lewitów w świątyni: 20 (2Krn 31:17), 30 (Lb 4:3; 1Krn 23:3); 25 (Lb 8:24).]
17Wpisywania kapłanów do rodowodu dokonywano według rodu ich ojców. W przypadku Lewitów wpis czyniono według obowiązków pełnionych przez ich grupy, od dwudziestego roku życia wzwyż.
18We wpisie ujmowano całe ich potomstwo, żony, synów i córki, ponieważ wiernie poświęcali się sprawom świętym.
19Natomiast co do synów Aarona, kapłanów mieszkających na pastwiskach swoich miast, to w każdym mieście imiennie wyznaczono ludzi odpowiedzialnych za wydawanie przydziału każdemu mężczyźnie spośród kapłanów oraz wszystkim Lewitom wpisanym do rodowodów.
20Tak to urządził Hiskiasz w całej Judzie. Czynił on to, co dobre, prawe i sprawiedliwe przed PANEM , swoim Bogiem.
21W każde dzieło, którego się podjął, czy to w sprawie służby w świątyni Bożej, czy w sprawie Prawa i przykazania przy dochodzeniu woli Boga, wkładał całe swoje serce — i szczęściło mu się.