The chat will start when you send the first message.
1Jozjasz urządził w Jerozolimie Paschę na cześć PANA . Baranka paschalnego zabili w czternastym dniu pierwszego miesiąca.
2Jozjasz wyznaczył wówczas kapłanów do pełnienia obowiązków i zachęcił ich do służby w świątyni PANA .
3Powiedział także poświęconym PANU Lewitom, którzy nauczali w całym Izraelu: Złóżcie świętą skrzynię w świątyni, którą zbudował Salomon, syn Dawida, król Izraela. Nie noście już tego ciężaru na ramionach. Teraz służcie PANU , waszemu Bogu, i Jego ludowi Izraelowi.
4Przygotujcie się w rodach swoich ojców według waszych grup, zgodnie z przepisem Dawida, króla Izraela, oraz listem jego syna Salomona.
5Stańcie w miejscu świętym w oddziałach, według rodów ojców, gotowi do służby na rzecz waszych braci, to jest ludu, a jeden oddział rodowy niech usługuje samym Lewitom.
6Zabijcie baranka paschalnego i poświęćcie się. Przygotujcie się też do służby waszym braciom, tak aby wszystko przebiegało według Słowa PANA , podanego za pośrednictwem Mojżesza.
7Jozjasz ofiarował na rzecz ludu, dla wszystkich uczestników święta, jagnięta i koziołki ze swoich stad — wszystkie na ofiary paschalne. Ich liczba wynosiła trzydzieści tysięcy. Ofiarował też trzy tysiące sztuk bydła, a wszystko to pochodziło z majątku króla.
8Również jego książęta złożyli dobrowolną ofiarę dla ludu, dla kapłanów i dla Lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni domu Bożego, przekazali kapłanom na ofiary paschalne dwa tysiące sześćset sztuk jagniąt i koziołków oraz trzysta sztuk bydła.
9Konaniasz i jego bracia Szemajasz i Netanel oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, książęta lewiccy, ofiarowali dla Lewitów na ofiary paschalne pięć tysięcy sztuk owiec i koziołków oraz pięćset sztuk bydła.
10Gdy zostało ustalone wszystko, co łączy się ze służbą, kapłani stanęli na swoich stanowiskach, a Lewici w swoich grupach, zgodnie z rozkazem króla.
11Lewici zabijali baranki paschalne, przekazywali kapłanom ich krew do pokropienia ołtarza i usuwali z zabitych zwierząt skórę.
12Następnie odkładali części przeznaczone na ofiary całopalne i przekazywali je oddziałom, to jest rodom ojców, usługującym ludowi, tak by zostały złożone PANU zgodnie z wytycznymi zwoju Mojżesza — i podobnie czyniono z bydłem.
13Następnie gotowali baranki paschalne w ogniu, zgodnie z przepisem, a inne poświęcone dary gotowali w kotłach, w garnkach i misach, po czym sprawnie roznosili całemu ludowi.
14W końcu Lewici przygotowali posiłek dla siebie i dla kapłanów. Kapłani bowiem, synowie Aarona, składali ofiary całopalne oraz tłuszcz do późnego wieczora, dlatego Lewici przygotowali posiłek zarówno dla siebie, jak i dla kapłanów, synów Aarona.
15Na stanowiskach pozostawali również śpiewacy, synowie Asafa, zgodnie z nakazem Dawida, Asafa, Hemana i jasnowidza królewskiego Jedutuna, oraz odźwierni przy każdej z bram. Żadna z tych grup nie musiała pozostawiać swych stanowisk, ponieważ ich bracia, Lewici, również im przygotowali posiłek.
16W tak ustalony sposób przebiegała tego dnia cała służba na rzecz PANA . Obchodzono Paschę i składano ofiary całopalne na ołtarzu PANA zgodnie z nakazem króla Jozjasza.
17Obecni tam zatem Izraelici obchodzili w tym czasie Paschę oraz Święto Przaśników przez siedem dni.
18Takiej Paschy jak ta nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela! Żaden król Izraela nie urządził też takiej Paschy jak ta, którą urządził Jozjasz wraz z kapłanami, Lewitami, z obecnymi tam Judejczykami, Izraelitami oraz mieszkańcami Jerozolimy.
19Paschę tę obchodzono w osiemnastym roku panowania Jozjasza.
20Po tym wszystkim, gdy Jozjasz przygotował już świątynię, król Egiptu Necho wyruszył na wojnę pod Karkemisz nad Eufratem i Jozjasz wyszedł się z nim zmierzyć.
21On jednak wyprawił do Jozjasza posłów, którzy przekazali: Co my mamy do siebie, królu Judy? Nie wyruszyłem dziś przeciwko tobie. Wyprawiłem się przeciwko królestwu, z którym rozpocząłem wojnę, i Bóg powiedział mi, bym się śpieszył. Ustąp więc Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zniszczył.[#35:21 mamy do siebie , hbr. מַה־לִּי וָלָךְ, idiom: Co mnie i tobie .]
22Lecz mimo to Jozjasz nie zmienił wobec niego zamiarów. Przeciwnie, przebrał się, aby z nim walczyć. Nie posłuchał słów Necha, pochodzących z ust Bożych, lecz nadciągnął, by walczyć na równinie Megiddo.[#35:22 Idiom: nie odwrócił od niego swej twarzy .]
23Łucznicy jednak wymierzyli i ugodzili króla Jozjasza, tak że musiał powiedzieć do swoich sług: Wywieźcie mnie stąd, bo jestem ciężko ranny!
24Wtedy słudzy przenieśli go z jego jednego rydwanu do drugiego i zawieźli do Jerozolimy. Tam król umarł i został pochowany w grobach swoich przodków. Cała Juda i Jerozolima opłakiwały wówczas Jozjasza.
25Jeremiasz ułożył o nim pieśń żałobną, a swoje treny o Jozjaszu śpiewają wszyscy śpiewacy i śpiewaczki do dziś. Uczyniono to nawet zwyczajem w Izraelu, pieśni te zaś zostały zapisane w Trenach.[#35:25 , hbr. לְחֹק, lub: ustawą .; #35:25 , hbr. קִינוֹת (): nie chodzi tu o Treny Jeremiasza.]
26Pozostałe sprawy Jozjasza, przejawy jego pobożności opartej na Prawie PANA ,
27jego dokonania, od pierwszych po ostatnie, zostały opisane w zwoju Królów Izraela i Judy.