Ezechiela 24

Ezechiela 24

Przypowieść o sczerniałym kotle

¹W dziewiątym roku, w dziesiątym miesiącu, w dziesiątym dniu tego miesiąca, PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

²Synu człowieczy! Zapisz sobie dokładną datę tego dnia. Właśnie w tym dniu król Babilonu rozłożył się obozem przeciw Jerozolimie.[#24:2 Lub: natarł na Jerozolimę .]

³Ułóż przypowieść o tym domu buntu. Powiedz do nich: Tak mówi Wszechmocny PAN :

Ustaw, ustaw kocioł!

Nalej do niego wody!

⁴Wrzuć kawałki mięsa,

tylko te najlepsze —

udziec i łopatkę —

napełnij go najlepszymi

kośćmi!

⁵Wybierz mięso z najlepszych

owiec,

pod kotłem ułóż polana,

dobrze wszystko ugotuj,

również kości!

⁶Dlatego że tak mówi

Wszechmocny PAN :

Biada miastu przelewu krwi,

kotłowi, w którym jest czerń,

i czerń z niego nie schodzi!

Wyciągaj z niego kawałek

po kawałku,

niech o to nie pada los.

⁷Gdyż jest w nim jego krew,

wytoczona na nagiej skale.

Nie wylano jej na ziemię

ani nie przysypano prochem.

⁸By wywołać wzburzenie

i wzbudzić chęć zemsty,

zostawiłem tę krew

na nagiej skale,

aby nie mogła zostać przykryta.

⁹Dlatego tak mówi Wszechmocny PAN :

Biada miastu przelewu krwi!

Ja też powiększę stos!

¹⁰Zbierz wiele drew!

Roznieć ogień!

Ugotuj mięso!

Wylej polewkę!

Niech się kości przypalą!

¹¹Potem postaw go na węglach,

pusty,

niech rozgrzeje się brąz

i rozpali,

niech wytopi się jego

nieczystość

i zejdzie jego czerń!

¹²Próżny trud z tą czernią!

Nie zeszła z niego.

Mocna to czerń!

Do ognia z tą czernią!

¹³Twoja niegodziwość jest

twoją hańbą,

dlatego chciałem cię oczyścić,

lecz nie oczyściłaś się,

Jerozolimo,

i już się nie oczyścisz,

aż wyleję na ciebie mój

gniew.

¹⁴Ja, PAN , tak postanowiłem. Nadchodzi! Za moją sprawą! Niczego nie zaniedbam, nie okażę litości ani żalu! Osądzę cię stosownie do twego postępowania i według twoich czynów — oświadcza Wszechmocny PAN .

Śmierć żony proroka

¹⁵PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

¹⁶Synu człowieczy! Oto Ja, przez nagłą śmierć, zabiorę ci rozkosz twoich oczu. Ale nie płacz i nie rozpaczaj, nie uroń ani łzy.

¹⁷Wzdychaj cicho, lecz nie urządzaj żałoby po zmarłej. Zawiąż zawój na głowie, włóż na nogi sandały, nie zasłaniaj ust i nie jedz chleba żałoby.[#24:17 Lub: (1) ludzi , tzn. przyniesionego przez ludzi dla pocieszenia, MT; (2) rozpaczy .]

¹⁸Przemawiałem do ludu z rana, a wieczorem zmarła mi żona. Następnego poranka uczyniłem, jak mi nakazano.

¹⁹Wtedy lud mnie zapytał: Co chcesz nam powiedzieć przez swe zachowanie?

²⁰Wówczas odpowiedziałem: PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

²¹Powiedz domowi Izraela: Tak mówi Wszechmocny PAN : Oto Ja zbezczeszczę moją świątynię, chlubę waszej potęgi, rozkosz waszych oczu i utęsknienie waszych dusz. A wasi synowie i córki — ci, których tam pozostawiliście, padną od miecza.

²²Wtedy uczynicie to, co Ja uczyniłem: nie będziecie zasłaniali swych ust i nie będziecie jedli chleba żałoby.

²³Wasze zawoje pozostaną na głowach, a wasze sandały na nogach, nie będziecie rozpaczali ani płakali, lecz trawić was będą wasze winy i wzdychać będziecie w gronie swoich najbliższych.

²⁴A Ezechiel będzie dla was znakiem. Gdy to wszystko nastąpi, postąpicie dokładnie jak on. Tak przekonacie się, że Ja jestem Wszechmocny PAN .

Wiadomość o klęsce

²⁵A co do ciebie, synu człowieczy, to w dniu, gdy zabiorę im ich miasto warowne, ich radość, ich chlubę, rozkosz ich oczu i pociechę ich dusz, ich synów i ich córki,[#24:25 , hbr. מַשָּׂא (), lub: troskę .]

²⁶w tym dniu przyjdzie do ciebie uchodźca, donosząc ci o tym.

²⁷W tym też dniu, w obecności uchodźcy, otwarte ci zostaną usta i przemówisz, przestaniesz być niemy. Będziesz więc dla nich znakiem — i przekonają się, że Ja jestem PAN .