The chat will start when you send the first message.
1Potem Bóg wezwał Jakuba: Wstań, udaj się do Betel. Zamieszkaj tam i wznieś tam ołtarz poświęcony Bogu, który ukazał ci się, gdy uciekałeś przed swoim bratem, Ezawem.
2Wtedy Jakub polecił swoim domownikom i wszystkim, którzy z nim byli: Usuńcie obce bóstwa, które macie u siebie, oczyśćcie się, zmieńcie swoje szaty!
3Bo wkrótce wyruszamy w górę, do Betel, gdzie zamierzam wznieść ołtarz poświęcony Bogu, Temu, który mi odpowiedział w dniu mojej niedoli i był ze mną na moich drogach.
4Oddano zatem Jakubowi wszystkie obce bóstwa, które były w ich posiadaniu, oraz kolczyki, które mieli w uszach, a Jakub zakopał je pod dębem niedaleko Sychem.
5A kiedy wyruszyli, Bóg dotknął strachem okoliczne miasta, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba.
6Jakub tymczasem przybył do Luz w ziemi Kanaan, to jest do Betel. Przybył tam on oraz cały lud, który mu towarzyszył.
7Tam zbudował ołtarz, a samo miejsce nazwał El-Betel, ponieważ tam, gdy uciekał przed bratem, objawił mu się Bóg.[#35:7 , hbr. אֵל בֵּית־אֵל, czyli: Bóg domu Bożego .]
8W tym czasie zmarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana poniżej Betel pod dębem. Dąb ten nazwano Dębem Płaczu.[#35:8 , hbr. אַלּוֹן בָּכוּת (), lub: Alon-Bakut .]
9Po przybyciu Jakuba z Padan-Aram Bóg ukazał mu się ponownie. Pobłogosławił go.
10Najpierw powiedział: Masz na imię Jakub, ale nie będziesz się już tak nazywał. Twoje imię brzmieć będzie Izrael. Takim właśnie imieniem go nazwał.
11Potem oświadczył: Ja jestem Bogiem Wszechmocnym. Mnóż się i rozrastaj. Powstanie z ciebie naród, a nawet zgromadzenie narodów. Będą od ciebie pochodzić królowie.[#35:11 , hbr. אֵל שַׁדַּי.]
12A tę ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie i twojemu potomstwu po tobie.
13Potem Bóg wzniósł się w górę z miejsca, gdzie rozmawiał z Jakubem.
14A Jakub postawił tam pomnik z kamienia, wylał na niego ofiarę z płynów, a także polał oliwą.
15Miejscu zaś, w którym rozmawiał z nim Bóg, Jakub nadał nazwę Betel.
16Potem wyruszyli z Betel i gdy mieli jeszcze kawałek drogi do Efraty, Rachela zaczęła rodzić. Poród okazał się ciężki.[#35:16 Być może: dwie godziny , czyli ok. 11 km.]
17W najtrudniejszej jego chwili położna ogłosiła: Nie bój się! Tym razem też masz syna!
18Z Racheli jednak uchodziło życie. Umierając, nadała synowi imię Ben-Oni. Ojciec jednak nazwał go Beniamin.[#35:18 , hbr. בֶּן־אוֹנִי (), czyli: syn mojego bólu .; #35:18 , hbr. בִּנְיָמִין (), czyli: syn mojej prawej ręki .]
19Tak Rachela umarła. Pochowano ją w drodze do Efraty, czyli do Betlejem.
20Jakub postawił na jej grobie pomnik, który do dziś jest znany jako pomnik grobu Racheli.
21Izrael ruszył w drogę ponownie. Tym razem rozbił swój namiot powyżej Migdal-Eder.[#35:21 Lub: (1) powyżej wieży Eder ; (2) wieży stada .]
22Gdy Izrael mieszkał w tej ziemi, między Rubenem a Bilhą, nałożnicą jego ojca, doszło do zbliżenia — i Izrael dowiedział się o tym.[#35:22 G dodaje: i uznał to za złe w swoich oczach .]
Synów Jakuba było dwunastu.
23Oto synowie Lei: pierworodny Jakuba Ruben, następnie Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zebulon.
24Synowie Racheli to Józef i Beniamin.
25Synowie Bilhy, służącej Racheli, to Dan i Naftali.
26Synowie Zilpy, służącej Lei, to Gad i Aszer.
Ci synowie Jakuba urodzili mu się w Padan-Aram.
27Potem Jakub przybył do Izaaka, swego ojca, do Mamre, do Kiriat-Arba, to jest Hebronu. Tam jako cudzoziemiec mieszkał zarówno Abraham, jak i Izaak.
28Izaak przeżył sto osiemdziesiąt lat.
29W końcu jego życie ustało, umarł i połączył się ze swoimi przodkami, stary i syty dni. Pochowali go jego synowie Ezaw oraz Jakub.