Rodzaju 49

Przyszłość potomków Jakuba

¹Potem Jakub wezwał swoich synów i zarządził:

Zbierzcie się, a oznajmię wam,

co was spotka

w dniach późniejszych.

²Przyjdźcie, posłuchajcie,

synowie Jakuba,

posłuchajcie swego ojca Izraela!

³Rubenie, jesteś mym

pierworodnym,

moją siłą i pierwociną męskości,

szczytem uniesienia i mocy.

⁴Lecz utracisz pierwszeństwo,

ty, wzburzony jak woda,

bo wszedłeś na łoże swego ojca!

Splamiłeś je! Wszedłeś

na me posłanie!

⁵Symeon i Lewi to bracia,

narzędziami przemocy

są ich noże!

⁶Lepiej trzymać się z dala

od ich rady,

przed ich gromadą chronić

własną godność!

Bo w swym gniewie powycinali

ludzi

i w samowoli okaleczyli bydło.

⁷Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny,

i ich wściekłość — bo dzika!

Porozdzielam ich w Jakubie

i rozproszę ich w Izraelu.

⁸Juda — sławić będą cię twoi bracia!

Twoja ręka spocznie na karku

twych wrogów!

Przed tobą złożą pokłon synowie

twego ojca!

⁹Judo, młody lwie,

ledwie od łupu odszedłeś,

mój synu,

a już przyczaiłeś się, wyciągnięty

jak lew

lub jak lwica — kto śmie ich

podrażnić?

¹⁰Nie odstąpi berło od Judy

ani buława od jego potomków,

aż nadejdzie jeden z jego

rodu,

ten, którego będą słuchać narody.

¹¹Przy winorośli uwiąże osiołka,

przy najlepszym jej krzewie

źrebię oślicy,

wymoczy swoją szatę w winie,

a w krwi winogron tunikę.

¹²Jego oczy ciemniejsze niż wino,

jego zęby bielsze niż mleko.

¹³Zebulon — zamieszka

nad morzem,

będzie przystanią dla statków,

swoją rufą sięgnie aż po Sydon.

¹⁴Issachar to osioł kościsty,

który kładzie się obciążony

jukami.

¹⁵Lecz gdy zobaczy dobre legowisko

i uzna, że ziemia jest urocza,

nachyli ramię do dźwigania

i będzie sługą pańszczyźnianym.

¹⁶Dan — będzie sądził swój lud,[#49:16 Lub: rządził .]

wszystkie plemiona Izraela.

¹⁷Dan będzie wężem na drodze,

rogatą żmiją na ścieżce,

tym, co kąsa końskie pęciny,

tak że jeździec spada na wznak.

¹⁸Twego zbawienia wyczekuję, PANIE !

¹⁹Gad — banda go napadnie,

lecz on napadnie ją od tyłu.

²⁰Aszer — wyborny jego pokarm!

Od niego przysmaki królewskie!

²¹Naftali — puszczona wolno łania,

która rodzi piękne sarnięta.

²²Józef — syn rodzący owoce,

syn owocujący nad źródłem,

jego pędy wyrastają ponad mur!

²³Chcą go zgnębić, strzelają,

niechęć trawi łuczników,

²⁴ale on łuk ma stale napięty

i zwinne są jego ramiona —

dzięki rękom Mocarza Jakuba,

On mu Pasterzem, ten Kamień Izraela,

²⁵Bóg twego ojca — On będzie cię

wspierał,

Bóg Wszechmocny — On

pobłogosławi

błogosławieństwem niebios —

z góry,

błogosławieństwem głębi —

z dołu,

błogosławieństwem piersi

oraz łona!

²⁶Błogosławieństwa twego ojca,

które przewyższyły

błogosławieństwa odwiecznych gór

i granice wzgórz pradawnych,

niech spłyną na głowę Józefa,

na wskroś oddanego własnym

braciom.

²⁷Beniamin — wilk drapieżny,

rano pożre zdobycz,

wieczorem rozdzieli łup!

²⁸Oto dwanaście plemion Izraela i to, co oznajmił im ich ojciec. Pobłogosławił on swoich synów, każdego z nich w wyjątkowy sposób.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

²⁹Potem dał im takie polecenie: Wkrótce już dołączę do mych przodków. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini na polu Efrona Chetyty,

³⁰w jaskini na polu Makpela, które leży naprzeciw Mamre w Kanaanie, w tej, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty.[#49:30 Lub: na wschód .]

³¹Tam pochowano Abrahama i jego żonę Sarę, tam pochowano Izaaka i jego żonę Rebekę, tam też pochowałem Leę.

³²Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od Chetytów.

³³Gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, ułożył swoje nogi na łóżku, wydał ostatnie tchnienie i skonał — dołączył do swoich przodków.