Izajasza 11

Izajasza 11

Różdżka Jessaja i Jego panowanie

¹Wyrośnie Różdżka z pnia Jessaja,

zaowocuje Pęd z jego korzeni.

²Spocznie na Nim Duch PANA ;

Duch mądrości i rozumu,

Duch rady i mocy,

Duch poznania i bojaźni PANA .

³W tej bojaźni PANA będzie się

rozsmakowywał!

Sądzić On będzie nie według tego,

co widoczne dla oczu,

rozstrzygać nie według tego,

co słyszalne dla uszu —

⁴będzie sądził ubogich, kierując się

sprawiedliwością,

i sprawy skrzywdzonych na ziemi

rozstrzygał, powodowany

słusznością.

Berłem swoich ust będzie smagał ziemię,

a tchnienie Jego warg uśmierci bezbożnego.

⁵I będzie sprawiedliwość pasem jego bioder,

a prawda pasem jego lędźwi.

⁶Wtedy wilk usiądzie przy jagnięciu,

lampart zaś odpocznie przy koźlęciu.

Cielę i lwiątko wyjdą wraz z bydłem

na paszę,

a wyprowadzać je będzie mały chłopiec.

⁷Krowa będzie paść się z niedźwiedzicą,

ich młode położą się razem,

a lew, niczym byk, będzie

karmił się trawą.

⁸Niemowlę bawić się będzie

nad kryjówką żmii,

a dziecko ku norze węża wyciągnie

swoją rączkę.

⁹Nie będą już krzywdzić ani

sobie szkodzić

na całej mej świętej górze,

gdyż ziemia będzie pełna

poznania PANA —

jak wód, które okrywają morze.

¹⁰W tym dniu Korzeń Jessaja

będzie sztandarem dla ludów!

Szukać Go będą narody,

a On będzie mieszkał w chwale.

¹¹W tym też dniu Pan ponownie

wyciągnie swoją rękę,

aby nabyć resztę swego ludu,

tych, którzy pozostali —

z Asyrii i z Egiptu,

z Patros i z Etiopii,

z Elamu i z Szinearu,

z Chamatu i z wysp na morzu.

¹²Wzniesie sztandar narodom

i zbierze wygnańców z Izraela,

zgromadzi rozproszonych z Judy

z czterech krańców świata.

¹³Wówczas już nie będzie zazdrości

w Efraimie

i wyginą gnębiciele z Judy.

Efraim nie będzie już zazdrościł Judzie,

a Juda nie będzie gnębił Efraima.

¹⁴I polecą na zachód, na ramionach

Filistynów,

razem będą łupić synów Wschodu;

Edom i Moab będą przedłużeniem ich ręki,

a synowie Ammona — ich strażą.

¹⁵Wówczas podzieli PAN[#11:15 Lub: (1) zniszczy ; (2) em. na: osuszy .]

zatokę Morza Egipskiego

i nad Eufratem pomacha ręką —

żarem swojego tchnienia.

Rozdzieli go w ten sposób na

siedem strumieni,

tak że da się go przejść nawet

w sandałach.

¹⁶I będzie droga bita dla reszty Jego ludu,

dla tych, którzy pozostaną z Asyrii,

taka, jaką miał Izrael

w dniu, gdy wychodził z Egiptu.